Kazimierz Wyrozębski

Kazimierz Wyrozębski

Sokolik

plutonowy
Data i miejsce urodzenia	18 listopada 1919 Niemirki
Data i miejsce śmierci	5 lipca 1948 Chądzyń
Przebieg służby
Lata służby	do 1948
Siły zbrojne	Armia Krajowa Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość
Jednostki	6 Wileńska Brygada (WiN)
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce
Odznaczenia

Kazimierz Wyrozębski pseud. „Sokolik” (ur. 18 listopada 1919 w Niemirkach, zm. 5 lipca 1948 w Chądzynie) – podoficer Armii Krajowej i Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, plutonowy 6 Partyzanckiej Brygady Wileńskiej, dowódca patrolu dywersyjnego, żołnierz wyklęty.

Życiorys

W czasie II wojny światowej Kazimierz Wyrozębski był żołnierzem AK w Jabłonnie Lackiej^[1]. Od sierpnia 1945 roku był żołnierzem Obwodowego Patrolu Żandarmerii dowodzonej przez Adama Tutaka „Znicza”. Po rozformowaniu tego patrolu służył w Drużynie Lotnej Obwodu Sokołów Podlaski. W połowie 1946 roku z patrolem przyłączył się do 6 Wileńskiej Brygady, został dowódcą patrolu dywersyjnego w oddziale Józefa Małczuka „Brzaska”. Stoczył wiele walk i potyczek z oddziałami KBW i UB.

Zginął w czasie przypadkowej potyczki z patrolem MO w lesie koło Chądzynia. Po identyfikacji zwłoki „Sokolika” zostały wyrzucone przez milicjantów na widok publiczny przed budynkiem szkolnym w Sterdyni.

Order

Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 9 listopada 2007 roku „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej” Kazimierz Wyrozębski został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[2], a przekazanie orderu rodzinie odbyło się 11 listopada tego samego roku w czasie uroczystości z okazji Narodowego Święta Niepodległości^[3][4].

Przypisy

Bibliografia

• Dawid Golik i in.: Żołnierze wyklęci – Antykomunistyczne podziemie zbrojne po 1944 roku. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Wolumen”, 2013. ISBN 978-83-7233-077-2.
• Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski: Kazimierz Kamieński „Huzar” ostatni podlaski komendant 6 Brygady Wileńskiej AK i jego żołnierze 1939–1952. Wysokie Mazowieckie: Fundacja „Pamiętamy”, listopad 2007. [dostęp 2014-07-11].
• Tomasz Łabuszewski, Kazimierz Krajewski: Ostatni komendanci – Ostatni żołnierze 1951–1963. Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, 2013. ISBN 978-83-935994-4-8.