Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1924

Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1924

     zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu

     państwa bez medalu

     państwa nieuczestniczące w igrzyskach

Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1924

Clas Thunberg – fiński łyżwiarz szybki, pięciokrotny medalista olimpijski z Chamonix

Thorleif Haug – norweski narciarz klasyczny, trzykrotny mistrz olimpijski z Chamonix

Julius Skutnabb – fiński łyżwiarz szybki, trzykrotny medalista olimpijski z Chamonix

Thoralf Strømstad – norweski narciarz klasyczny, dwukrotny wicemistrz olimpijski z Chamonix

Johan Grøttumsbråten – norweski narciarz klasyczny, dwukrotny medalista olimpijski z Chamonix

Reprezentacja Kanady w hokeju na lodzie mężczyzn – mistrzowie olimpiscy z Chamonix

Alfred Berger i Helene Engelmann – austriaccy łyżwiarze figurowi, mistrzowie olimpijscy w parach sportowych w Chamonix

Gillis Grafström – szwedzki łyżwiarz figurowy, mistrz olimpijski w jeździe indywidualnej w Chamonix

Jacob Tullin Thams – norweski skoczek narciarski, mistrz olimpijski z Chamonix

Szwajcarska drużyna w patrolu wojskowym, mistrzowie olimpijscy z Chamonix

Ludowika i Walter Jakobsson – fińscy łyżwiarze figurowi, wicemistrzowie olimpijscy w parach sportowych w Chamonix

Narve Bonna – norweski skoczek narciarski, wicemistrz olimpijski z Chamonix

Francuska drużyna w patrolu wojskowym, brązowi medaliści olimpijscy z Chamonix

Andrée Joly i Pierre Brunet – francuscy łyżwiarze figurowi, brązowi medaliści olimpijscy w parach sportowych w Chamonix

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1924 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na I Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1924 roku w Chamonix.

Zawody w Chamonix nosiły nazwę Tygodnia Sportów Zimowych^[1], dopiero w 1925 roku Międzynarodowy Komitet Olimpijski podjął decyzję o cyklicznym rozgrywaniu zimowych igrzysk olimpijskich i o uznaniu zawodów w Chamonix za ich pierwszą edycję^[2]. Na igrzyskach przeprowadzono 16 konkurencji w 9 dyscyplinach sportowych^[3]. Tylko cztery konkurencje już wcześniej rozgrywane były w ramach igrzysk olimpijskich – w ich letnich edycjach w 1908 roku w Londynie rozegrano cztery konkurencje w łyżwiarstwie figurowym (jedna z nich, pokaz specjalny, odbyła się tylko na tych igrzyskach) oraz w 1920 roku w Antwerpii przeprowadzono zawody w łyżwiarstwie figurowym (trzy konkurencje) i hokeju na lodzie (turniej mężczyzn). Pozostałe konkurencje przeprowadzone w Chamonix debiutowały w programie olimpijskim^[3].

W igrzyskach olimpijskich wzięło udział 258 sportowców^[4] z 16 narodowych reprezentacji^[3], nie licząc Estonii, której jedyny reprezentant wycofał się z udziału^[4]. Dla reprezentacji Łotwy i Polski występ w Chamonix był debiutem w igrzyskach olimpijskich^[a][5].

Medalistami zostali sportowcy z dziesięciu reprezentacji, co oznacza, że sześć państw zakończyło igrzyska z zerowym dorobkiem medalowym. Zwycięstwo w klasyfikacji medalowej odniosła reprezentacja Norwegii z czterema złotymi, siedmioma srebrnymi i sześcioma brązowymi medalami^[6]. Pod względem liczby zdobytych medali był to jednak najsłabszy występ Norwegów od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1908 w Londynie^[7]. Drugie miejsce zajęła reprezentacja Finlandii z dorobkiem jedenastu medali (czterech złotych, czterech srebrnych i trzech brązowych)^[6]. Był to co prawda najsłabszy występ olimpijski Finów od 1908 roku, ale po raz pierwszy reprezentant tego kraju (Clas Thunberg) zdobył pięć medali w trakcie jednych igrzysk^[8]. Trzecia w klasyfikacji medalowej reprezentacja Austrii^[6], zdobywając dwa złote i jeden srebrny medal, uzyskała najlepszy rezultat w igrzyskach olimpijskich od ich pierwszej edycji w Atenach w 1896 roku, nie licząc olimpiady letniej w 1906 roku^[9].

Najsłabsze w historii wyniki, jeśli chodzi o liczbę medali olimpijskich, osiągnęły również reprezentacje Stanów Zjednoczonych, Kanady, Francji i Belgii^{[10][11][12][13]}. Kanada po raz pierwszy zakończyła igrzyska tylko z jednym medalem^[11], a Francja i Belgia po raz pierwszy nie zdobyły ani złotego, ani srebrnego medalu^[12][13]. Francja została jednocześnie pierwszym w historii państwem-organizatorem nowożytnych igrzysk olimpijskich, który na własnym terytorium nie zdobył złotego medalu olimpijskiego^[14].

Multimedalistami igrzysk olimpijskich w Chamonix zostało sześciu sportowców, spośród których trzech zdobyło co najmniej jedno złoto. Najbardziej utytułowanym zawodnikiem igrzysk został łyżwiarz szybki Clas Thunberg z trzema złotymi, jednym srebrnym i jednym brązowym medalem. Pięć medali wywalczył również inny panczenista, Roald Larsen (dwa srebrne i trzy brązowe). Drugie miejsce w indywidualnej klasyfikacji medalowej zajął jednak narciarz klasyczny Thorleif Haug, który zdobył trzy medale w biegach narciarskich i kombinacji norweskiej^[6].

W dniu zamknięcia igrzysk złotymi medalami olimpijskimi wyróżniono alpinistów, którzy uczestniczyli w wyprawie na Mount Everest w 1922 roku^[15]. Założyciel i ówczesny przewodniczący Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, Pierre de Coubertin nagrodził 21 członków ekspedycji, spośród których dwunastu pochodziło z Wielkiej Brytanii, siedmiu z Indii, a po jednym z Australii i Nepalu. Przyznane w alpinizmie medale nie są zaliczane do oficjalnej klasyfikacji medalowej igrzysk w Chamonix^[16][17][18].

Klasyfikacja państw

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1924 w Chamonix, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego^[18]. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny. W zestawieniu nie uwzględniono złotego medalu przyznanego w alpinizmie^[6][15].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Norwegia	04 4	07 7	06 6	17
2.	Finlandia	04 4	04 4	03 3	11
3.	Austria	02 2	01 1	00 –	3
4.	Szwajcaria	02 2	00 –	01 1	3
5.	USA	01 1	02 2	01 1	4
6.	Wielka Brytania	01 1	01 1	02 2	4
7.	Szwecja	01 1	01 1	00 –	2
8.	Kanada	01 1	00 –	00 –	1
9.	Francja	00 –	00 –	03 3	3
10.	Belgia	00 –	00 –	01 1	1
Razem		16	16	17	49

Klasyfikacje według dyscyplin

Biegi narciarskie

Na igrzyskach w 1924 roku rozegrano dwie konkurencje biegowe – na dystansach 18 i 50 km, oba techniką klasyczną. Zawody na dłuższym dystansie odbyły się 30 stycznia^[19], a na krótszym – 2 lutego^[20]. Drugi z biegów był zarazem pierwszą częścią rywalizacji w dwuboju klasycznym^[20].

Biegi zostały zdominowane przez zawodników norweskich – na 50 km zajęli cztery czołowe pozycje^[21], a na 18 km dwa pierwsze oraz czwarte i piąte miejsce^[22]. W obu biegach triumfował utytułowany już wcześniej Thorleif Haug, który ponadto wygrał zawody w kombinacji norweskiej^[23]. Dwa medale (srebrny i brązowy) wywalczył Johan Grøttumsbråten, a po jednym – Thoralf Strømstad (srebrny) i Tapani Niku (brązowy). Niku był jedynym zawodnikiem spoza Norwegii, który stanął na podium olimpijskim w biegach narciarskich w Chamonix^[21][22].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Norwegia	02 2	02 2	01 1	5
2.	Finlandia	00 –	00 –	01 1	1
Razem		2	2	2	6

Bobsleje

W Chamonix rozegrano jedną konkurencję bobslejową – była to rywalizacja w czwórkach/piątkach przeprowadzona w dniach 2–3 lutego 1924 roku na torze Pélerins. Mimo że do startu mogły przystąpić boby pięcioosobowe, tylko dwa zespoły (Belgia i Włochy) skorzystały z tej możliwości. Do zawodów zgłosiło się jedenaście zespołów reprezentujących sześć państw^[24], ostatecznie wystąpiło dziewięć bobów, z których sześć zostało sklasyfikowanych^[25]. Złoty medal olimpijski zdobyli reprezentanci Szwajcarii, srebrny reprezentanci Wielkiej Brytanii, a brązowy Szwajcarii^[26][25].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Szwajcaria	01 1	00 –	00 –	1
2.	Wielka Brytania	00 –	01 1	00 –	1
3.	Belgia	00 –	00 –	01 1	1
Razem		1	1	1	3

Curling

Turniej w curlingu podczas igrzysk olimpijskich w Chamonix odbył się w dniach 28–31 stycznia 1924 roku. Wzięły w nim udział cztery zespoły^[27]. Zwycięstwo odnieśli Brytyjczycy, drugie miejsce zajęli Szwedzi, a trzecie Francuzi^[28][29].

Aż do 2006 roku wyniki turnieju nie były uznawane za oficjalne, traktowano curling jako dyscyplinę pokazową. W 2006 roku dziennikarze brytyjskiego dziennika „The Herald” wykazali jednak, że curling w Chamonix był pełnoprawną dyscypliną olimpijską. Wyniki zostały potraktowane przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski za oficjalne, a zwycięzców tamtych zawodów pośmiertnie uznano za medalistów olimpijskich^[30][31].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Wielka Brytania	01 1	00 –	00 –	1
2.	Szwecja	00 –	01 1	00 –	1
3.	Francja	00 –	00 –	01 1	1
Razem		1	1	1	3

Hokej na lodzie

Tytułu mistrzów olimpijskich w hokeju na lodzie z letnich igrzysk w Antwerpii broniła reprezentacja Kanady^[32]. W Chamonix Kanadyjczycy, reprezentowani przez zespół Toronto Granites^[33], ponownie zdobyli złoty medal, deklasując pozostałe drużyny startujące w turnieju olimpijskim – ich bilans goli we wszystkich spotkaniach wyniósł 110:3^[34]. Srebrny medal, podobnie jak w Antwerpii, zdobyli hokeiści ze Stanów Zjednoczonych, a brązowy wywalczyli reprezentanci Wielkiej Brytanii^[35].

Najlepszym strzelcem igrzysk w Chamonix został Kanadyjczyk Harry Watson, który zdobył 36 goli w turnieju. Jest to rekord liczby goli zdobytych w trakcie jednego turnieju olimpijskiego w hokeju na lodzie^[36].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Kanada	01 1	00 –	00 –	1
2.	USA	00 –	01 1	00 –	1
3.	Wielka Brytania	00 –	00 –	01 1	1
Razem		1	1	1	3

Kombinacja norweska

Rywalizacja w kombinacji norweskiej podczas igrzysk olimpijskich w Chamonix przeprowadzona została w dniach 2–4 lutego 1924 roku. Na notę łączną składały się rezultaty osiągnięte w biegu na 18 km techniką klasyczną i dwóch seriach skoków narciarskich na obiekcie Tremplin aux Bossons^[37][38]. Część biegowa była de facto inną konkurencją olimpijską, za którą przyznano medale olimpijskie w biegach narciarskich^[20].

Podobnie jak konkurencje biegowe, również zawody w kombinacji zostały zdominowane przez Norwegów. W pierwszej czwórce uplasowali się ci sami zawodnicy, co w biegu na 18 km. Złoty medal olimpijski zdobył Thorleif Haug, srebrny Thoralf Strømstad, a brązowy Johan Grøttumsbråten^[37].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Norwegia	01 1	01 1	01 1	1
Razem		1	1	1	3

Łyżwiarstwo figurowe

Konkurencje olimpijskie w łyżwiarstwie figurowym nie zmieniły się w porównaniu do zawodów rozegranych na letnich igrzyskach w Antwerpii – przeprowadzono rywalizację solistów, solistek i par sportowych^[39][40]. Łyżwiarstwo figurowe było jedyną dyscypliną olimpijską na igrzyskach w Chamonix, w której udział wzięły kobiety^[41].

Tytuł mistrza olimpijskiego w jeździe indywidualnej mężczyzn z Antwerpii obronił Szwed Gillis Grafström^[42]. Został tym samym pierwszym łyżwiarzem figurowym ze zdobytymi dwoma złotymi medalami olimpijskimi^{[3][43][44][45]}. Spośród medalistów z Antwerpii na podium w Chamonix stanęli również Ludowika i Walter Jakobsson (złoto w Antwerpii, srebro w Chamonix)^[46]. Medalistami zostali reprezentanci siedmiu państw, z których tylko Austriacy więcej niż raz stanęli na podium olimpijskim, uzyskując dwa złote i jeden srebrny medal^[40].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Austria	02 2	01 1	00 –	3
2.	Szwecja	01 1	00 –	00 –	1
3.	Finlandia	00 –	01 1	00 –	1
3.	USA	00 –	01 1	00 –	1
5.	Francja	00 –	00 –	01 1	1
5.	Szwajcaria	00 –	00 –	01 1	1
5.	Wielka Brytania	00 –	00 –	01 1	1
Razem		3	3	3	9

Łyżwiarstwo szybkie

Zawody olimpijskie w łyżwiarstwie szybkim na igrzyskach w Chamonix odbyły się w dniach 26–27 stycznia 1924 roku. Przeprowadzono pięć konkurencji – biegi na dystansach 500, 1500, 5000 i 10 000 m oraz wielobój^[47].

Najbardziej utytułowanym łyżwiarzem został ówczesny mistrz świata w wieloboju, Clas Thunberg^[47][48]. Zdobył pięć medali olimpijskich – trzy złote, jeden srebrny i jeden brązowy. Na podium we wszystkich pięciu konkurencjach stanął również Roald Larsen, zdobywając dwa srebrne i trzy brązowe medale. Larsen i Thunberg zajęli ex aequo trzecie miejsce w rywalizacji na 500 m, wobec czego w konkurencji tej przyznano dwa brązowe medale. Multimedalistą igrzysk w Chamonix został również Julius Skutnabb, w dorobku którego znalazł się jeden złoty, jeden srebrny i jeden brązowy medal^[47].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Finlandia	04 4	02 2	02 2	8
2.	USA	01 1	00 –	00 –	1
3.	Norwegia	00 –	03 3	04 4	7
Razem		5	5	6	16

Patrol wojskowy

Rywalizację w patrolu wojskowym, będącym prekursorem późniejszego biathlonu, przeprowadzono 30 stycznia 1924 roku^[49]. W skład konkurencji wchodził bieg na 30 km oraz strzelanie z odległości 250 m (każdy z zawodników miał do oddania po 18 strzałów). W zawodach wzięło udział sześć zespołów, spośród których sklasyfikowano cztery. Zwycięstwo odniosła drużyna ze Szwajcarii, drugie miejsce zajął zespół z Finlandii, a trzecie z Francji^[50][49].

Do 2006 roku patrol wojskowy w Chamonix nie był uznawany jako oficjalne zawody olimpijskie, lecz jako konkurs pokazowy. Krótko przed igrzyskami w Turynie wiceprezydent Międzynarodowego Stowarzyszenia Historyków Olimpijskich, Ture Widlund wykazał, że zarówno zawody w curlingu, jak i patrolu wojskowym były pełnoprawnymi konkursami olimpijskimi i wówczas były traktowane na równi z innymi dyscyplinami. Wobec tego Międzynarodowy Komitet Olimpijski potraktował wyniki patrolu wojskowego za oficjalne i pośmiertnie uznał zwycięzców tamtych zawodów za medalistów olimpijskich^[51].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Szwajcaria	01 1	00 –	00 –	1
2.	Finlandia	00 –	01 1	00 –	1
3.	Francja	00 –	00 –	01 1	1
Razem		1	1	1	3

Skoki narciarskie

Konkurs skoków narciarskich przeprowadzony został 4 lutego 1924 roku, czyli w ostatnim dniu igrzysk w Chamonix. Według oficjalnych rezultatów ogłoszonych w dniu zawodów wszystkie trzy medale olimpijskie wywalczyli reprezentanci Norwegii: złoty Jacob Tullin Thams, srebrny Narve Bonna, a brązowy Thorleif Haug^[52][53].

Kilkadziesiąt lat po igrzyskach Thoralf Strømstad wykrył błąd w obliczeniu noty czwartego zawodnika, Amerykanina Andersa Haugena. Prawidłowo obliczona nota zawodnika powinna była dać mu trzecie miejsce w konkursie olimpijskim. Po zbadaniu sprawy Międzynarodowy Komitet Olimpijski przyznał Strømstadowi rację. W związku z tym uznano Haugena za brązowego medalistę olimpijskiego, w 1974 roku (w wieku ponad 80 lat) odebrał on medal z rąk najmłodszej córki Thorleifa Hauga^[52][54][53].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Norwegia	01 1	01 1	00 –	2
2.	USA	00 –	00 –	01 1	1
Razem		1	1	1	3

Multimedaliści

Sześciu sportowców zdobyło w Chamonix więcej niż jeden medal, a trzech spośród nich wywalczyło przynajmniej jedno złoto. Najbardziej utytułowanym olimpijczykiem z Chamonix został fiński łyżwiarz szybki Clas Thunberg (trzy złote, jeden srebrny i jeden brązowy medal). Pięć medali olimpijskich, również w łyżwiarstwie szybkim, wywalczył także Norweg Roald Larsen (dwa srebrne i trzy brązowe)^[6].

Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1924, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.

Miejsce	Zawodnik	Państwo	Dyscyplina	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Thunberg, ClasClas Thunberg	Finlandia	łyżwiarstwo szybkie	03 3	01 1	01 1	5
2.	Haug, ThorleifThorleif Haug	Norwegia	biegi narciarskie kombinacja norweska	03 3	00 –	00 –	3
3.	Skutnabb, JuliusJulius Skutnabb	Finlandia	łyżwiarstwo szybkie	01 1	01 1	01 1	3

Uwagi

Przypisy