Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006

Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006

     zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu

     państwa bez medalu

     państwa nieuczestniczące w igrzyskach

Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006

Medalistki sztafety sprinterskiej kobiet. Od lewej: Aino-Kaisa Saarinen i Virpi Kuitunen (brąz), Anna Olsson i Lina Andersson (złoto), Beckie Scott i Sara Renner (srebro)

Medaliści sztafety sprinterskiej mężczyzn. Od lewej: Iwan Ałypow i Wasilij Roczew (brąz), Thobias Fredriksson i Björn Lind (złoto), Jens Arne Svartedal i Tor Arne Hetland (srebro)

Medaliści w konkurencji solistów w łyżwiarstwie figurowym. Od lewej: Jeffrey Buttle (brąz), Jewgienij Pluszczenko (złoto), Stéphane Lambiel (srebro)

Medaliści łyżwiarskiego biegu na 500 m mężczyzn. Od lewej: Lee Kang-seok (brąz), Joey Cheek (złoto), Dmitrij Dorofiejew (srebro)

(c) Kremlin.ru, CC BY 4.0

Ahn Hyun-soo – południowokoreański łyżwiarz specjalizujący się w short tracku, czterokrotny medalista igrzysk w Turynie

Kati Wilhelm – niemiecka biathlonistka, trzykrotna medalistka igrzysk w Turynie

Apolo Anton Ohno – amerykański łyżwiarz specjalizujący się w short tracku, trzykrotny medalista igrzysk w Turynie

Pietro Piller Cottrer – włoski biegacz narciarski, dwukrotny medalista igrzysk w Turynie

Anna Olsson – szwedzka biegaczka narciarska, złota medalista igrzysk w Turynie

Mark Tuitert – holenderski panczenista, brązowy medalista igrzysk w Turynie

Reprezentanci Stanów Zjednoczonych w curlingu podczas turnieju olimpijskiego w Turynie

Reprezentanci Kanady w curlingu podczas turnieju olimpijskiego w Turynie

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na XX Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 2006 roku w Turynie.

Podczas igrzysk w Turynie rozegrano 84 konkurencje w piętnastu dyscyplinach sportowych. W porównaniu do poprzednich zimowych igrzysk, które odbyły się w 2002 roku w Salt Lake City, do kalendarza olimpijskiego włączono osiem nowych konkurencji. W snowboardzie zadebiutował snowcross, w biathlonie dołączono biegi masowe, w łyżwiarstwie szybkim – biegi drużynowe, a w biegach narciarskich – sztafety sprinterskie. Wspomniane konkurencje rozegrano wśród kobiet i mężczyzn. Sprinty drużynowe przeprowadzono zamiast biegów techniką dowolną (na dystansie 15 km wśród kobiet i 30 km wśród mężczyzn)^[1].

W konkursach olimpijskich zaprezentowało się 2494 sportowców (1539 mężczyzn i 955 kobiet) z 79 narodowych reprezentacji^[2]. Dla trzech państw – Albanii, Etiopii i Madagaskaru – występ w Turynie był debiutem kraju na zimowych igrzyskach olimpijskich^[3].

Na podium olimpijskim zawodów w Turynie stanęli reprezentanci 26 państw, spośród których 18 krajów zdobyło przynajmniej jeden złoty medal olimpijski. Oznaczało to, że 53 reprezentacje, które uczestniczyły w igrzyskach, nie zdobyły ani jednego medalu^[2]. Najwięcej medali – 29 – zdobyli reprezentanci Niemiec, jednocześnie osiągnęli największą liczbę medali złotych – jedenaście. Były to trzecie zimowe igrzyska z rzędu, podczas których Niemcy zdobyli najwięcej medali olimpijskich^[4][5][2]. Mimo to wynik medalowy reprezentantów Niemiec był ich najsłabszym startem od 1994 roku^[6].

Pierwszy w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Słowacji zdobył snowboardzista Radoslav Židek, który zajął drugie miejsce w snowcrossie mężczyzn^[7]. Pierwszy medal dla Łotwy zdobył natomiast saneczkarz Mārtiņš Rubenis, który stanął na najniższym stopniu podium olimpijskiego w jedynkach mężczyzn^[8].

Najlepsze występy olimpijskie, biorąc pod uwagę zarówno letnie, jak i zimowe starty, osiągnęli reprezentanci Austrii i Estonii. Dla Austriaków był to najlepszy występ olimpijski pod względem liczby złotych i liczby wszystkich medali^[9]. Dla Estończyków natomiast były to pierwsze igrzyska olimpijskie, podczas których zdobyli oni trzy złote medale^[10].

Reprezentanci Kanady osiągnęli najlepszy zimowy start w igrzyskach olimpijskich pod względem liczby zdobytych medali oraz wyrównali swój rekord siedmiu złotych medali osiągnięty w Salt Lake City. Jednocześnie był to ich najlepszy występ olimpijski od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1984 w Los Angeles^[11]. Rekord liczby zdobytych na zimowych igrzyskach złotych medali i sumy medali wszystkich kolorów poprawili również Szwedzi. Szwedzcy reprezentanci osiągnęli najlepszy wynik medalowy od letnich igrzysk w Los Angeles oraz największą liczbę złotych medali olimpijskich od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1956 w Melbourne^[12]. Także dla olimpijczyków z Korei Południowej start w Turynie był najlepszym zimowym w historii pod względem liczby osiągniętych medali^[13]. Największą sumę medali osiągniętych na jednych zimowych igrzyskach poprawili również reprezentanci Chińskiej Republiki Ludowej i Czech (w przypadku Czechów – największa liczba medali od rozpadu Czechosłowacji). Dla Chińczyków były to równocześnie drugie z rzędu zimowe igrzyska, na których dwukrotnie zdobyli oni złoto olimpijskie^[14]. Dla Czechów natomiast był to trzeci z rzędu zimowy start zakończony złotym medalem olimpijskim^[15]. Po raz drugi w historii, po igrzyskach w 1988 roku, reprezentanci Szwajcarii zdobyli pięć złotych medali w trakcie jednych zimowych igrzysk. Start w Turynie był ich najlepszym występem olimpijskim (w letnich i zimowych edycjach imprezy) właśnie od igrzysk w Calgary^[16]. Najwięcej złotych medali ZIO od igrzysk w Lillehammer zdobyli Włosi. Były to trzecie igrzyska olimpijskie, po Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956 w Cortina d’Ampezzo i Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1960 w Rzymie, których organizatorem były Włochy. Osiągnięty przez nich wynik medalowy w Turynie był lepszy niż w Cortina d’Ampezzo i słabszy niż w Rzymie^[17].

Występ reprezentacji Finlandii był ich najsłabszym zimowym występem od igrzysk w Lillehammer. Był to czwarty start olimpijski Finów, po zimowych igrzyskach w Sapporo i Lillehammer oraz po letnich igrzyskach w Atenach, podczas którego nie wywalczyli oni ani jednego złotego medalu^[18]. Sportowcy z Norwegii osiągnęli najgorszy wynik medalowy na zimowych igrzyskach od igrzysk w Calgary^[19].

Jedynym krajem, który zdobył medal w Salt Lake City, a nie zdobył żadnego w Turynie, była Słowenia^[20]. W Turynie medal zdobyła natomiast Ukraina, która opuściła Salt Lake City z zerowym dorobkiem medalowym^[21].

62 zawodników i zawodniczek przynajmniej dwukrotnie stanęło na podium olimpijskim w Turynie. Spośród nich 43 sportowców zdobyło co najmniej jeden złoty medal. Najwięcej złotych medali – po trzy – zdobyli Ahn Hyun-soo i Jin Sun-yu w short tracku oraz Michael Greis w biathlonie. Ahn Hyun-soo zdobył dodatkowo jeden brązowy medal. Największą liczbę medali wszystkich kolorów – pięć – zdobyła kanadyjska łyżwiarka szybka, Cindy Klassen. W jej dorobku znalazł się jeden złoty medal, dwa srebrne i dwa brązowe^[2].

Jeden z wcześniej przyznanych medali olimpijskich został odebrany wskutek pozytywnego wyniku testów dopingowych. Druga zawodniczka biathlonowego biegu indywidualnego na 15 km kobiet – Rosjanka Olga Pylowa – została pozbawiona srebrnego medalu. Tym samym srebro przyznano trzeciej na mecie – Niemce Martinie Glagow, a brąz czwartej zawodniczce – Rosjance Albinie Achatowej^[22].

Medale przyznawane sportowcom podczas igrzysk w Turynie zostały zaprojektowane przez zespół graficzny Ottaviani International i TOROC. Szefem projektu był Dario Quatrini^[23].

Klasyfikacja państw

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2006 w Turynie, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny.

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Niemcy	11	12	6	29
2.	USA	9	9	7	25
3.	Austria	9	7	7	23
4.	Rosja	8	6	8	22
5.	Kanada	7	10	7	24
6.	Szwecja	7	2	5	14
7.	Korea Południowa	6	3	2	11
8.	Szwajcaria	5	4	5	14
9.	Włochy	5	00 –	6	11
10.	Francja	3	2	4	9
10.	Holandia	3	2	4	9
12.	Estonia	3	00 –	00 –	3
13.	Norwegia	2	8	9	19
14.	ChRL	2	4	5	11
15.	Czechy	1	2	1	4
16.	Chorwacja	1	2	00 –	3
17.	Australia	1	00 –	1	2
18.	Japonia	1	00 –	00 –	1
19.	Finlandia	00 –	6	3	9
20.	Polska	00 –	1	1	2
21.	Białoruś	00 –	1	00 –	1
21.	Bułgaria	00 –	1	00 –	1
21.	Słowacja	00 –	1	00 –	1
21.	Wielka Brytania	00 –	1	00 –	1
25.	Ukraina	00 –	00 –	2	2
26.	Łotwa	00 –	00 –	1	1
Razem		84	84	84	252

Klasyfikacje według dyscyplin

Biathlon

Na igrzyskach w Turynie rozegrano dziesięć konkurencji biathlonowych – po pięć w rywalizacji kobiet i mężczyzn^[24]. W kalendarzu olimpijskim po raz pierwszy znalazły się biegi masowe^[25].

Najbardziej utytułowanym biathlonistą igrzysk został Michael Greis – trzykrotny mistrz olimpijski. W rywalizacji mężczyzn po trzy medale zdobyli również Sven Fischer (dwa złote i jeden brązowy) oraz Ole Einar Bjørndalen (dwa srebrne i brązowy), a po dwa medale – Vincent Defrasne (złoty i brązowy) i Halvard Hanevold (srebrny i brązowy). W rywalizacji biathlonistek dwa tytuły mistrzyni olimpijskiej zdobyła Swietłana Iszmuratowa. Trzy zawodniczki trzykrotnie stanęły na podium olimpijskim – Kati Wilhelm zdobyła złoto i dwukrotnie srebro, Albina Achatowa – złoto i dwukrotnie brąz oraz Martina Glagow – trzykrotnie srebro. Multimedalistkami igrzysk zostały również Anna Carin Olofsson (złoto i srebro) i Florence Baverel-Robert (złoto i brąz)^[24].

Srebrny medal w biegu indywidualnym na 15 km kobiet zdobyła pierwotnie Olga Pylowa, jednak utraciła medal po tym, jak testy dopingowe dały u niej wynik pozytywny. Dzięki temu srebrny medal zdobyła trzecia na mecie – Martina Glagow, a medal brązowy – czwarta na mecie – Albina Achatowa^[22].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Niemcy	5	4	2	11
2.	Rosja	2	1	2	5
3.	Francja	2	00 –	2	4
4.	Szwecja	1	1	00 –	2
5.	Norwegia	00 –	3	3	6
6.	Polska	00 –	1	00 –	1
7.	Ukraina	00 –	00 –	1	1
Razem		10	10	10	30

Biegi narciarskie

Tak samo jak w Salt Lake City biegacze i biegaczki zmierzyli się w dwunastu konkurencjach olimpijskich w Turynie^[26][27]. Program zawodów uległ jednak zmianie – nie przeprowadzono biegów techniką dowolną na 15 km kobiet i na 30 km mężczyzn, w zamian za nie wprowadzono rywalizację sztafet sprinterskich^[1].

Troje zawodników zdobyło po dwa złote medale olimpijskie w biegach narciarskich w Turynie. Wśród kobiet dokonała tego Kristina Šmigun, a wśród mężczyzn – Giorgio Di Centa i Björn Lind. Ponadto troje zawodników zdobyło złoty i srebrny medal – Kateřina Neumannová i Julija Czepałowa w rywalizacji kobiet oraz Jewgienij Diemientjew w rywalizacji mężczyzn. Również trojgu biegaczy udało się wywalczyć złoty i brązowy medal, a dokonali tego Pietro Piller Cottrer, Thobias Fredriksson i Jewgienija Miedwiediewa-Arbuzowa. Więcej niż jeden medal olimpijski zdobyli również Claudia Künzel (dwa srebrne) i Tobias Angerer (srebrny i brązowy)^[27].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Szwecja	3	00 –	2	5
2.	Estonia	3	00 –	00 –	3
3.	Rosja	2	2	3	7
4.	Włochy	2	00 –	2	4
5.	Czechy	1	2	00 –	3
6.	Kanada	1	1	00 –	2
7.	Niemcy	00 –	3	1	4
7.	Norwegia	00 –	3	1	4
9.	Francja	00 –	1	00 –	1
10.	Austria	00 –	00 –	1	1
10.	Finlandia	00 –	00 –	1	1
10.	Polska	00 –	00 –	1	1
Razem		12	12	12	36

Bobsleje

Tak samo jak cztery lata wcześniej, w programie igrzysk olimpijskich w Turynie znalazły się trzy konkurencje bobslejowe – dwójki mężczyzn i kobiet oraz czwórki mężczyzn^[28][29].

We wszystkich konkurencjach złote medale zdobyli reprezentanci Niemiec. Najlepszy wynik medalowy osiągnęli André Lange i Kevin Kuske, zdobywając dwa tytuły mistrzów olimpijskich. Dwukrotnie na podium stanęli również Szwajcarzy Martin Annen i Beat Hefti – brązowi medaliści w dwójkach i czwórkach^[29].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Niemcy	3	00 –	00 –	3
2.	Kanada	00 –	1	00 –	1
2.	Rosja	00 –	1	00 –	1
2.	USA	00 –	1	00 –	1
5.	Szwajcaria	00 –	00 –	2	2
6.	Włochy	00 –	00 –	1	1
Razem		3	3	3	9

Curling

W Turynie rozegrano turnieje olimpijskie w curlingu kobiet i mężczyzn, tak samo jak w Salt Lake City^[30][31].

W turnieju kobiet złoto olimpijskie zdobyły Szwedki, srebrny medal wywalczyły Szwajcarki, a brązowy – Kanadyjki. W rywalizacji mężczyzn najlepsi okazali się Kanadyjczycy przed Finami i Amerykanami^[31].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Kanada	1	00 –	1	2
2.	Szwecja	1	00 –	00 –	1
3.	Finlandia	00 –	1	00 –	1
3.	Szwajcaria	00 –	1	00 –	1
5.	USA	00 –	00 –	1	1
Razem		2	2	2	6

Hokej na lodzie

W Turynie, podobnie jak cztery lata wcześniej, rozegrano dwa turnieje olimpijskie w hokeju na lodzie – kobiet i mężczyzn^[32][33].

W turnieju mężczyzn triumfowali reprezentanci Szwecji, drugie miejsce zajęli Finowie, a trzecie – Czesi. W turnieju kobiet najlepsze były Kanadyjki, które w finale pokonały Szwedki. Brązowy medal zdobyły Amerykanki^[33].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Szwecja	1	1	00 –	2
2.	Kanada	1	00 –	00 –	1
3.	Finlandia	00 –	1	00 –	1
4.	Czechy	00 –	00 –	1	1
4.	USA	00 –	00 –	1	1
Razem		2	2	2	6

Kombinacja norweska

Zawody olimpijskie w kombinacji norweskiej, niezmiennie od poprzednich igrzysk, składały się z trzech konkurencji – konkursów indywidualnych na skoczni normalnej i dużej oraz konkursu drużynowego^[34][35].

Najbardziej utytułowanym dwuboistą klasycznym w Turynie został Felix Gottwald – mistrz i wicemistrz w rywalizacji indywidualnej oraz mistrz w zawodach drużynowych. Trzy medale, po jednym z każdego koloru, zdobył również Georg Hettich, a dwukrotnie na podium olimpijskim stanął Magnus Moan (srebrny i brązowy medal)^[35].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Austria	2	1	00 –	3
2.	Niemcy	1	1	1	3
3.	Norwegia	00 –	1	1	2
4.	Finlandia	00 –	00 –	1	1
Razem		3	3	3	9

Łyżwiarstwo figurowe

Rywalizacja łyżwiarzy figurowych składała się z czterech konkurencji, tak samo jak podczas igrzysk w Salt Lake City. Rozegrano zawody solistów i solistek oraz par tanecznych i par sportowych^[36]. Żaden z zawodników nie zdobył w Turynie więcej niż jednego medalu olimpijskiego. W trzech konkurencjach zwyciężyli reprezentanci Rosji^[37].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Rosja	3	00 –	1	4
2.	Japonia	1	00 –	00 –	1
3.	USA	00 –	2	00 –	2
4.	ChRL	00 –	1	1	2
5.	Szwajcaria	00 –	1	00 –	1
6.	Kanada	00 –	00 –	1	1
6.	Ukraina	00 –	00 –	1	1
Razem		4	4	4	12

Łyżwiarstwo szybkie

W łyżwiarstwie szybkim podczas igrzysk w Turynie rozegrano dwanaście konkurencji. Do kalendarza igrzysk wprowadzono biegi drużynowe kobiet i mężczyzn^[38][39].

Najwięcej medali zdobyła Cindy Klassen, która pięciokrotnie stanęła na podium olimpijskim, osiągając jeden złoty, dwa srebrne i dwa brązowe medale. W rywalizacji kobiet po dwa medale zdobyły jeszcze: Claudia Pechstein i Clara Hughes (obie złoty i srebrny medal), Ireen Wüst i Anni Friesinger (obie złoty i brązowy medal) oraz Kristina Groves (dwa srebrne medale). Wśród mężczyzn najbardziej utytułowanym zawodnikiem został Enrico Fabris z dorobkiem dwóch złotych i jednego brązowego medalu. Trzy medale, po jednym z każdego koloru, zdobył również Chad Hedrick. Ponadto pięciu panczenistów zdobyło po dwa medale: Joey Cheek i Shani Davis (obaj złoty i srebrny medal), Sven Kramer (srebrny i brązowy medal) oraz Carl Verheijen i Erben Wennemars (dwa brązowe medale)^[39].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	USA	3	3	1	7
2.	Holandia	3	2	4	9
3.	Kanada	2	4	2	8
4.	Włochy	2	00 –	1	3
5.	Niemcy	1	1	1	3
5.	Rosja	1	1	1	3
7.	ChRL	00 –	1	1	2
8.	Korea Południowa	00 –	00 –	1	1
Razem		12	12	12	36

Narciarstwo alpejskie

W ramach Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006 rozegrano dziesięć konkurencji alpejskich – po pięć w rywalizacji kobiet i mężczyzn. Konkurencje nie zmieniły się od poprzednich igrzysk olimpijskich^[40][41].

Najwięcej medali olimpijskich w narciarstwie alpejskim zdobyła Anja Pärson – jeden złoty i dwa brązowe. Po dwa złote medale olimpijskie zdobyli reprezentanci Austrii – Benjamin Raich wśród mężczyzn i Michaela Dorfmeister wśród kobiet. Ponadto jeszcze czworo alpejczyków dwukrotnie stanęło na podium olimpijskim w Turynie – Janica Kostelić zdobyła złoto i srebro, Hermann Maier i Marlies Schild zdobyli po jednym srebrnym i jednym brązowym medalu, a Rainer Schönfelder dwukrotnie uplasował się na najniższym stopniu podium^[41].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Austria	4	5	5	14
2.	USA	2	00 –	00 –	2
3.	Chorwacja	1	2	00 –	3
4.	Francja	1	1	00 –	2
5.	Szwecja	1	00 –	3	4
6.	Norwegia	1	00 –	00 –	1
7.	Szwajcaria	00 –	1	2	3
8.	Finlandia	00 –	1	00 –	1
Razem		10	10	10	30

Narciarstwo dowolne

W narciarstwie dowolnym podczas igrzysk w Turynie rozegrano cztery konkurencje – skoki akrobatyczne i jazdę po muldach kobiet i mężczyzn. Konkurencje nie uległy zmianie w porównaniu do igrzysk w Salt Lake City^[42]. Żaden z zawodników nie zdobył więcej niż jednego medalu. Medalistami zostali reprezentanci dziesięciu państw, spośród których tylko Chińczycy i Australijczycy zdobyli dwa medale^[43].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	ChRL	1	1	00 –	2
2.	Australia	1	00 –	1	2
3.	Kanada	1	00 –	00 –	1
3.	Szwajcaria	1	00 –	00 –	1
5.	Białoruś	00 –	1	00 –	1
5.	Finlandia	00 –	1	00 –	1
5.	Norwegia	00 –	1	00 –	1
8.	Francja	00 –	00 –	1	1
8.	Rosja	00 –	00 –	1	1
8.	USA	00 –	00 –	1	1
Razem		4	4	4	12

Saneczkarstwo

W programie igrzysk w Turynie, tak jak w Salt Lake City, znalazły się trzy konkurencje saneczkarskie – jedynki mężczyzn, jedynki kobiet i dwójki mężczyzn^[44]. Żaden z saneczkarzy nie zdobył więcej niż jednego medalu olimpijskiego. Medalistami zostali reprezentanci sześciu krajów, spośród których tylko Niemcy i Włosi zdobyli więcej niż jeden medal^[45].

Brązowy medalista w jedynkach mężczyzn – Mārtiņš Rubenis zdobył pierwszy w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich dla reprezentacji Łotwy^[8]. W jedynkach kobiet wszystkie miejsca na podium zajęły reprezentantki Niemiec – Sylke Otto zdobyła złoto, Silke Kraushaar – srebro, a Tatjana Hüfner – brąz^[46].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Niemcy	1	2	1	4
2.	Włochy	1	00 –	1	2
3.	Austria	1	00 –	00 –	1
4.	Rosja	00 –	1	00 –	1
5.	Łotwa	00 –	00 –	1	1
Razem		3	3	3	9

Short track

Rywalizacja specjalistów short tracku składała się z ośmiu konkurencji, takich samych jak podczas igrzysk w Salt Lake City^[47][48].

Zawody zdominowali reprezentanci Korei Południowej, którzy wygrali sześć z ośmiu konkurencji. Najbardziej utytułowanym zawodnikiem został Ahn Hyun-soo z dorobkiem trzech złotych i jednego brązowego medalu. Trzy złote medale wywalczyła również Jin Sun-yu. Ponadto trzy medale zdobyło jeszcze troje zawodników – Lee Ho-suk (złoty i dwa srebrne), Wang Meng (złoty, srebrny i brązowy) oraz Apolo Anton Ohno (złoty i dwa brązowe). Dwukrotnie na podium olimpijskim znaleźli się również Choi Eun-kyung (złoty i srebrny medal), François-Louis Tremblay (dwa srebrne medale) oraz Anouk Leblanc-Boucher (srebrny i brązowy medal)^[48].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Korea Południowa	6	3	1	10
2.	ChRL	1	1	3	5
3.	USA	1	00 –	2	3
4.	Kanada	00 –	3	1	4
5.	Bułgaria	00 –	1	00 –	1
6.	Włochy	00 –	00 –	1	1
Razem		8	8	8	24

Skeleton

Tak jak na podczas poprzednich igrzyskach rozegrano dwie konkurencje skeletonowe – ślizg kobiet i ślizg mężczyzn^[49]. Medale zdobyli reprezentanci trzech państw – Kanady, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii^[50].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Kanada	1	1	1	3
2.	Szwajcaria	1	00 –	1	2
3.	Wielka Brytania	00 –	1	00 –	1
Razem		2	2	2	6

Skoki narciarskie

Tak samo jak na poprzednich igrzyskach zawody w skokach narciarskich składały się z trzech konkurencji – dwóch indywidualnych i jednej drużynowej^[51]. We wszystkich konkurencjach rywalizowali wyłącznie mężczyźni^[52].

Medalistami zostali reprezentanci trzech państw – Austrii, Norwegii i Finlandii. Zwycięzca pierwszego konkursu indywidualnego – Lars Bystøl został pierwszym od 1994 roku Norwegiem, który zdobył złoty medal olimpijski w indywidualnym konkursie skoków narciarskich^[53]. W Turynie Bystøl wywalczył jeszcze dwa brązowe medale i jako jedyny zakończył igrzyska z dorobkiem trzech medali. Dwa tytuły mistrza olimpijskiego zdobył Thomas Morgenstern. W konkursie na dużej skoczni pokonał Andreasa Koflera różnicą 0,1 punktu^[54]. Kofler zakończył igrzyska ze złotym i srebrnym medalem na koncie. Ponadto po dwa medale zdobyli Matti Hautamäki (dwa srebrne) i Roar Ljøkelsøy (dwa brązowe)^[52].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Austria	2	1	00 –	3
2.	Norwegia	1	00 –	3	4
3.	Finlandia	00 –	2	00 –	2
Razem		3	3	3	9

Snowboarding

Podczas igrzysk w Turynie rozegrano sześć konkurencji snowboardowych. Do kalendarza igrzysk, w którym w 2002 roku znajdowały się halfpipe i slalom gigant równoległy kobiet i mężczyzn, dołączono snowcross^[55][56].

Żaden z zawodników nie zdobył więcej niż jednego medalu. Po trzy złote medale zdobyli reprezentanci Stanów Zjednoczonych i Szwajcarii. Na podium olimpijskim stanęli zawodnicy z dziewięciu państw^[56]. W nowej konkurencji – snowcrossie mężczyzn – pierwszy w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Słowacji zdobył Radoslav Židek, który zajął w konkursie drugie miejsce^[7].

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	USA	3	3	1	7
2.	Szwajcaria	3	1	00 –	4
3.	Niemcy	00 –	1	00 –	1
3.	Słowacja	00 –	1	00 –	1
5.	Austria	00 –	00 –	1	1
5.	Finlandia	00 –	00 –	1	1
5.	Francja	00 –	00 –	1	1
5.	Kanada	00 –	00 –	1	1
5.	Norwegia	00 –	00 –	1	1
Razem		6	6	6	18

Multimedaliści

43 sportowców zdobyło w Turynie więcej niż jeden medal, w tym przynajmniej jeden złoty. Najwięcej – ośmioro – multimedalistów startowało w barwach Niemiec. Po dziewięcioro multimedalistów stawało na podium olimpijskim w biegach narciarskich i łyżwiarstwie szybkim, ośmioro w biathlonie, sześcioro w short tracku, czworo w narciarstwie alpejskim, a trzech w skokach narciarskich. Po dwóch multimedalistów odnotowano w bobslejach i kombinacji norweskiej.

Najwięcej medali – pięć – zdobyła kanadyjska panczenistka, Cindy Klassen. Raz została ona mistrzynią olimpijską, dodatkowo zdobyła po dwa srebrne i brązowe medale. Po trzy tytuły mistrzowskie zdobyli Ahn Hyun-soo i Jin Sun-yu w short tracku oraz Michael Greis w biathlonie. Ahn Hyun-soo zdobył dodatkowo jeden medal brązowy.

Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.

Miejsce	Zawodnik	Państwo	Dyscyplina	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Ahn Hyun-soo	Korea Południowa	short track	3	00 –	1	4
2.	Greis, MichaelMichael Greis	Niemcy	biathlon	3	00 –	00 –	3
2.	Jin Sun-yu	Korea Południowa	short track	3	00 –	00 –	3
4.	Gottwald, FelixFelix Gottwald	Austria	kombinacja norweska	2	1	00 –	3
5.	Fabris, EnricoEnrico Fabris	Włochy	łyżwiarstwo szybkie	2	00 –	1	3
5.	Fischer, SvenSven Fischer	Niemcy	biathlon	2	00 –	1	3
7.	Di Centa, GiorgioGiorgio Di Centa	Włochy	biegi narciarskie	2	00 –	00 –	2
7.	Dorfmeister, MichaelaMichaela Dorfmeister	Austria	narciarstwo alpejskie	2	00 –	00 –	2
7.	Iszmuratowa, SwietłanaSwietłana Iszmuratowa	Rosja	biathlon	2	00 –	00 –	2
7.	Kuske, KevinKevin Kuske	Niemcy	bobsleje	2	00 –	00 –	2
7.	Lange, AndréAndré Lange	Niemcy	bobsleje	2	00 –	00 –	2
7.	Lind, BjörnBjörn Lind	Szwecja	biegi narciarskie	2	00 –	00 –	2
7.	Morgenstern, ThomasThomas Morgenstern	Austria	skoki narciarskie	2	00 –	00 –	2
7.	Raich, BenjaminBenjamin Raich	Austria	narciarstwo alpejskie	2	00 –	00 –	2
7.	Šmigun, KristinaKristina Šmigun	Estonia	biegi narciarskie	2	00 –	00 –	2
16.	Klassen, CindyCindy Klassen	Kanada	łyżwiarstwo szybkie	1	2	2	5
17.	Lee Ho-suk	Korea Południowa	short track	1	2	00 –	3
17.	Wilhelm, KatiKati Wilhelm	Niemcy	biathlon	1	2	00 –	3
19.	Hedrick, ChadChad Hedrick	USA	łyżwiarstwo szybkie	1	1	1	3
19.	Hettich, GeorgGeorg Hettich	Niemcy	kombinacja norweska	1	1	1	3
19.	Wang Meng	ChRL	short track	1	1	1	3
22.	Cheek, JoeyJoey Cheek	USA	łyżwiarstwo szybkie	1	1	00 –	2
22.	Choi Eun-kyung	Korea Południowa	short track	1	1	00 –	2
22.	Czepałowa, JulijaJulija Czepałowa	Rosja	biegi narciarskie	1	1	00 –	2
22.	Davis, ShaniShani Davis	USA	łyżwiarstwo szybkie	1	1	00 –	2
22.	Diemientjew, JewgienijJewgienij Diemientjew	Rosja	biegi narciarskie	1	1	00 –	2
22.	Hughes, ClaraClara Hughes	Kanada	łyżwiarstwo szybkie	1	1	00 –	2
22.	Kofler, AndreasAndreas Kofler	Austria	skoki narciarskie	1	1	00 –	2
22.	Kostelić, JanicaJanica Kostelić	Chorwacja	narciarstwo alpejskie	1	1	00 –	2
22.	Neumannová, KateřinaKateřina Neumannová	Czechy	biegi narciarskie	1	1	00 –	2
22.	Olofsson, Anna CarinAnna Carin Olofsson	Szwecja	biathlon	1	1	00 –	2
22.	Pechstein, ClaudiaClaudia Pechstein	Niemcy	łyżwiarstwo szybkie	1	1	00 –	2
33.	Achatowa, AlbinaAlbina Achatowa	Rosja	biathlon	1	00 –	2	3
33.	Bystøl, LarsLars Bystøl	Norwegia	skoki narciarskie	1	00 –	2	3
33.	Ohno, Apolo AntonApolo Anton Ohno	USA	short track	1	00 –	2	3
33.	Pärson, AnjaAnja Pärson	Szwecja	narciarstwo alpejskie	1	00 –	2	3
37.	Baverel-Robert, FlorenceFlorence Baverel-Robert	Francja	biathlon	1	00 –	1	2
37.	Defrasne, VincentVincent Defrasne	Francja	biathlon	1	00 –	1	2
37.	Fredriksson, ThobiasThobias Fredriksson	Szwecja	biegi narciarskie	1	00 –	1	2
37.	Friesinger, AnniAnni Friesinger	Niemcy	łyżwiarstwo szybkie	1	00 –	1	2
37.	Miedwiediewa-Arbuzowa, JewgienijaJewgienija Miedwiediewa-Arbuzowa	Rosja	biegi narciarskie	1	00 –	1	2
37.	Piller Cottrer, PietroPietro Piller Cottrer	Włochy	biegi narciarskie	1	00 –	1	2
37.	Wüst, IreenIreen Wüst	Holandia	łyżwiarstwo szybkie	1	00 –	1	2

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Wyniki i statystyki Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006 w Turynie (ang.). sports-reference.com. [dostęp 2016-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-25)].