Klucz Frontowy Nr 4 (Bu)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1940 |
| Rozformowanie | 1940 |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa kampania francuska 1940 | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
Klucz Frontowy Nr 4 (Bu) – polska jednostka lotnicza utworzona we Francji w maju 1940 w jako jednostka Polskich Sił Powietrznych.
Jednostka została przydzielona do francuskiej Groupe de Chasse III/1 w Toul Croix de Metz. W pierwszym okresie klucz osłaniał wyprawy bombowe. 16 kwietnia został przeniesiony na lotnisko Boos-Rouen z zadaniem osłony powietrznej Rouen i Le Havre. 5 maja oddział został przebazowany pod granicę belgijską na lotnisko Auchy-au-Bois. W czasie jednego z bombardowań tego lotniska zbrojmistrz kpr. Stefan Lisiak ogniem przeciwlotniczego karabinu maszynowego strącił niemiecki bombowiec He 111. Następnie, na skutek postępów wojsk niemieckich, klucz był przenoszony (w kierunku na południe) na kolejne lotniska i stacjonował kolejno w: Plessis, Belleville, Valence, Rozay-en-Brie i Orange. Po zakończeniu walk personel klucza przez Port Vendres, Oran (rozformowanie jednostki) i Gibraltar został ewakuowany do Wielkiej Brytanii. Przez cały okres istnienia klucza jego piloci latali na samolotach Morane MS.406.
Ogólnie w czasie walk klucz uzyskał 3 1/2 zwycięstwa powietrznego tracąc w tym czasie 1 pilota (por. Kazimierz Bursztyn).
Piloci jednostki
- por. Kazimierz Bursztyn – dowódca
- ppor. Władysław Gnyś
- ppor. Władysław Chciuk
Bibliografia
- „Pilot Wojenny”. 4(7)/2000, s. 44 – 65, 07.2000. Warszawa: ECHO.
- „Pilot Wojenny”. 3(15)/2001, s. 140, 04.2001. Warszawa: ECHO.
- „Pilot Wojenny”. 3(6)/2000, s. 62 - 67, 04.2000. Warszawa: ECHO.
- Janusz Zuziak: Wojsko Polskie we Francji. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2013. ISBN 978-83-7399-580-2.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
.svg)
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Lotnictwo polskie w kampanii francuskiej (1940)