Klucz kunowski

Klucz kunowski – klucz dóbr biskupstwa krakowskiego, istniejący od XIV do XVIII wieku, z centrum w mieście Kunów, gdzie znajdował się dwór biskupi. Składał się z miasta Kunowa oraz 11 wsi, 4 folwarków, 5 młynów^[1]. Wsiami klucza były: Janik, Udziców, Wierzbno, Rżuchów, Parostwa Wola, Szewna, Kąty i inne. Klucz kunowski znany był w okresie I Rzeczypospolitej z kamieniołomów zielonego i czerwonego marmuru^[2]. W kluczu znajdowało się ponadto szereg osad przemysłowych, których ludność zwana "maziarzami" trudniła się wyrobem smoły i potażu^[3].

Przypisy

Literatura

• M. Dzieduszycki: Zbigniew Oleśnicki, t. I, 1853.
• H. Madurowicz-Urbańska, A. Podraza: Régions économiques de Petite-Pologne Occidentale dans la deuxième moitié du XVIII-ième siècle, PAN 1958.
• A. Pankowicz: Kościół krakowski w życiu państwa i narodu polskiego, Wydawnictwo Naukowe PAT, 2002.

Klucze dóbr biskupstwa krakowskiego w I Rzeczypospolitej Klucz bodzentyński Klucz iłżecki Klucz jangrocki Klucz kielecki Klucz koziegłowski Klucz kunowski Klucz lipowiecki Klucz muszyński Klucz radłowski Klucz sielecki Klucz siewierski Klucz sławkowski Klucz świnarski Klucz uszewski