Kość przedszczękowa

Czaszka wombata tasmańskiego (skrótem p.max oznaczono kość przedszczękową)

Kość przedszczękowa, u ssaków nazywana kością przysieczną (łac. os pr(a)emaxilla, os intermaxillare, os incisivum) – para małych kości czaszki występująca u większości kręgowców. Jest połączona z kością szczękową i nosową. U niektórych zwierząt zawiera siekacze, kolec nosowy przedni oraz obszar skrzydłowy[1].

Odkrycie kości przysiecznej u ludzi przypisuje się Johannowi Wolfgangowi von Goethemu (1784). Jego obserwację potwierdzili niektórzy późniejsi autorzy[2], jednak nowsze badania, m.in. embriologiczne, dowodzą, że praemaxilla nie występuje u ludzi jako osobna kość[3].

Przypisy

  1. Maxilla. W: Johannes Lang: Clinical anatomy of the masticatory apparatus and peripharyngeal spaces. Stuttgart: Georg Thiem Verlag, 1995, s. 3. ISBN 3-13-799101-3.
  2. George A. Wells. Goethe and the intermaxillary bone. „The British Journal for the History of Science”. 3, s. 348–361, 1967. DOI: 10.1017/S0007087400002910 (ang.). 
  3. Norman K. Wood, Laurence E. Wragg, Orion H. Stuteville. The premaxilla: Embryological evidence that it does not exist in man. „The Anatomical Record”. 158 (4), s. 485–489, 1967. DOI: 10.1002/ar.1091580411 (ang.). 

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.
Cambridge Natural History Mammalia Fig 072.jpg
Fig. 72.—Skull of Wombat. Phascolomys wombat. (Lateral view.) ang, Angular process; cond, condyle of mandible; ex.oc, exoccipital; ext.aud, opening of bony auditory meatus; ju, jugal; lcr, lachrymal; max, maxilla; nas, nasal; p.max, premaxilla; sq, squamosal; ty, tympanic. (From Parker and Haswell's Zoology.)


The modern accepted name is Vombatus ursinus.