Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich

Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich

75/54 z dnia 22 grudnia 1954[1]
Kościół filialny
Widok kościoła
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Miejscowość	Borki Wielkie
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Franciszka z Asyżu w Borkach Wielkich
Wezwanie	św. Marcina i św. Bartłomieja
Historia Data zakończenia budowy 1697
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Wieża kościelna • liczba wież 1
Położenie na mapie gminy Olesno Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich
Położenie na mapie województwa opolskiego Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich
Położenie na mapie powiatu oleskiego Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja w Borkach Wielkich
50°51′52,546″N 18°34′00,077″E/50,864596 18,566688

Kościół Świętych Marcina i Bartłomieja – rzymskokatolicka, zabytkowa, drewniana świątynia znajdująca się w Borkach Wielkich (gmina Olesno). Jest kościołem filialnym parafii św. Franciszka z Asyżu w Borkach Wielkich. Dnia 22 grudnia 1954 roku pod numerem 75/54, kościół został wpisany do rejestru zabytków województwa opolskiego. Znajduje się na Szlaku Drewnianego Budownictwa Sakralnego^[2].

Historia kościoła

Wybudowano go w 1697 jako kościół parafialny. Budynek jest konstrukcji zrębowej, orientowany. W 1789 cieśla Szymon Stadko dobudował drewnianą wieżę, nakrytą dachem namiotowym, zwieńczonym tzw. latarnią oraz niewielkim cebulastym hełmem. Pionowe ściany są szalowane nad sobotami. Dachy nad nawą są siodłowe i kryte gontem (gontem pobite są również ściany nawy i prezbiterium powyżej sobót, otaczających ściany).

Architektura i wnętrze

Prezbiterium zamknięto trójbocznie, obok niego znajduje się zakrystia. W środku kościoła stropy są płaskie. W tęczy znajduje się barokowa Grupa Ukrzyżowania. Chór muzyczny, o prostym parapecie przedłużonym wzdłuż części ścian nawy, wsparty jest na prostych słupach.

Wnętrze cechuje się prostotą. Skromny ołtarz główny pochodzi z XVIII wieku i wykonano go w stylu barokowym – na zwieńczeniu znajduje się rzeźba Boga Ojca oraz postacie dwóch aniołków. Ołtarz boczny poświęcony jest św. Franciszkowi. Inne zabytkowe elementy wyposażenia to ambona, kropielnica i niewielkie organy z XVIII wieku, barokowe rzeźby Matki Bożej i św. Jana Nepomucena z początku tego samego stulecia, obraz św. Mikołaja (prawdopodobnie z XIX wieku).

Kościół przestał być siedzibą parafii na początku XX wieku, kiedy to franciszkanie wybudowali w latach 1910–1911 nową neogotycką świątynię. Obecnie pełni funkcję kościoła cmentarnego, a nabożeństwa odbywają się tutaj zaledwie kilka razy w ciągu roku.

Ołtarz główny

Wnętrze kościoła

Przypisy

Bibliografia

• Opolskie kościoły drewniane, DanutaD. Emmerling (red.) i inni, Opole: Śląskie Wydawnictwo Adan, 2006, ISBN 83-915371-9-6, ISBN 978-83-915371-9-0, OCLC 749504946 .