Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu

Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu

kościół parafialny
Widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Miejscowość	Toruń
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Parafia św. Maksymiliana Kolbego
Wezwanie	św. Maksymiliana Kolbego
Historia Data rozpoczęcia budowy 1982 Data zakończenia budowy 1989 Data poświęcenia 13 października 2002
Dane świątyni Architekt mgr. inż. Zdzisław Klemp Świątynia • materiał bud. • żelbet, cegła Liczba naw 1
Położenie na mapie Torunia Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego (c) SANtosito, CC BY-SA 4.0 Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu
53°01′25″N 18°41′02″E/53,023611 18,683889
Strona internetowa

Kościół św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu – świątynia katolicka w jurysdykcji parafii św. Maksymiliana Kolbego w Toruniu.

Kościół zaprojektował Zdzisław Klemp^[1].

Lokalizacja

Kościół położony jest w prawobrzeżnej części Torunia, w dzielnicy Na Skarpie. Główne wejście do niego znajduje się przy ulicy Kardynała Stefana Wyszyńskiego 7/9.

Historia

Budowa obiektów sakralnych nie została uwzględniona podczas projektowania osiedla mieszkaniowego Na Skarpie. Mieszkańcy modlili się w pobliskich kościołach Chrystusa Króla i Podwyższenia Krzyża Świętego. W 1979 roku ks. Andrzej Klemp, proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego, rozpoczął przygotowania do budowy kościoła na Skarpie. W 1980 roku wyznaczono grunt pod budowę. W wyniku uzyskania zgody na budowę tylko jednego kościoła na obszarze całego osiedla Na Skarpie, zaprojektowano bardzo duży budynek. W 1982 roku rozpoczęto prace budowlane i wmurowano kamień węgielny, przywieziony przez ks. Klempa z katakumb św. Kaliksta w Rzymie^[2]. Zakończenie prac budowlanych przy wznoszeniu świątyni wraz z jej poświęceniem nastąpiło 12 października 1989 roku. 13 października 2002 roku biskup toruński Andrzej Suski dokonał jej konsekracji^[3].

Architektura

Jest to największy kościół w Toruniu^[4]. Kościół założono na planie prostokąta, zwężającego się trzema uskokami ku prostokątnemu prezbiterium po stronie wschodniej. Masywną bryłę przykryto niewidocznym z ulicy płaskim i dwuspadowym dachem. Świątynia składa się z dwóch kondygnacji. Dolna jest wykorzystywana celom wspólnotowym, mieści się tam zakrystia, kaplica, salka katechetyczna, pomieszczenia gospodarcze i sanitarne^[2]. Łączna powierzchnia obu kondygnacji wynosi 3570 m². Kubatura (z uwzględniłem wieży) wynosi 39 097 m³. Czworoboczną i masywną wieżę umieszczono po zachodniej stronie kościoła. Wieża jest dwukrotnie wyższa od korpusu nawowego. Masywna i surowa bryła nie jest zdominowana przez okoliczne bloki mieszkalne. Sam projekt kościoła stanowi rodzaj manifestu architektonicznego, burzącego programową świeckość osiedli peerelowskich^[4].

Galeria

• 

  Kościół widziany od strony południowej

• 

  Kościół widziany od strony zachodniej

• 

  Wnętrze kościoła

• 

  Kościół w przestrzeni miejskiej

Zobacz też

• Budowle sakralne w Toruniu
• Religia w Toruniu

Przypisy

Bibliografia

• Jakub Polak, Ceglarski Marcin: Kościoł dla mieszkańców osiedli z wielkiej płyty. Analiza porównawcza szaty architektonicznej kościołów pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego i pw. Matki Bożej Królowej Polski. W: Katarzyna Kluczwajd, Michał Pszczółkowski (red.): Toruńska architektura sakralna po 1945 roku: minimalizm czy kultura nadmiaru?. Toruń: 2018. ISBN 978-83-946646-1-9.
• Emilia Ziółkowska: Sakrokicz czy oryginalna estetyka? Postmodernizm w architekturze toruńskich kościołów. W: Katarzyna Kluczwajd, Michał Pszczółkowski (red.): Toruńska architektura sakralna po 1945 roku: minimalizm czy kultura nadmiaru?. Toruń: 2018. ISBN 978-83-946646-1-9.