Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Kościeniewiczach

Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski

A/18 z dnia 22.03.1966
Widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Kościeniewicze
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
Parafia	Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Kościeniewiczach
Wezwanie	Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski
Wspomnienie liturgiczne	3 maja
Historia Data zakończenia budowy do 1682 Poprzednie wyznanie prawosławie Fundator Anna Rusiecka
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Piszczac Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski
Położenie na mapie województwa lubelskiego Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski
Położenie na mapie powiatu bialskiego Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski
51°57′28,0″N 23°19′10,1″E/51,957778 23,319472

Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski – parafialny rzymskokatolicki kościół w Kościeniewiczach, wzniesiony w XVII w. jako cerkiew unicka. Od likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875 do 1921 była to cerkiew prawosławna.

Historia

Cerkiew została wzniesiona między 1673 a 1682 przez kasztelanową mińską Annę Rusiecką z Szujskich. Jej pierwszym patronem był błogosławiony Jozafat Kuncewicz. Wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875 miejscowa parafia została włączona do eparchii chełmsko-warszawskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, po tym wydarzeniu obiekt sakralny został gruntownie odnowiony. W latach 1906–1912 miał miejsce kolejny remont świątyni^[1].

W 1921 budynek sakralny został zrewindykowany na rzecz Kościoła katolickiego i przekształcony w rzymskokatolicki kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, filialny względem parafii w Piszczacu. W 1930 kościeniewicka świątynia stała się kościołem parafialnym. W 1936 obiekt został pokryty blachą, w 1949 – rozbudowano zakrystię. Kolejne remonty miały miejsce w 1974 (odnowiono wówczas dach) oraz w latach 1985–1989 (odremontowano fasadę i wieżę)^[1].

Architektura

Dzwonnica

Dawna cerkiew w Kościeniewiczach jest budowlą orientowaną, drewnianą, o konstrukcji wieńcowej, oszalowaną z lisicami. Została zbudowana na podmurówce ceglanej. Obiekt jest trójdzielny, z prostokątnym i zamkniętym trójbocznie pomieszczeniem ołtarzowym, kwadratową nawą i niewielkim kwadratowym przedsionkiem, nad którym wznosi się wieża o konstrukcji słupowej. Okna budynku są zdwojone i ozdobnie obramowane. Na kościelnej kalenicy znajduje się sześcioboczna wieżyczka, zwieńczona hełmem w stylu neobarokowym. Dachy budynku kryte są blachą^[1].

Ołtarz główny powstał prawdopodobnie w 1918, w stylu klasycystycznym. Na wyposażeniu obiektu znajduje się szereg utensyliów barokowych: XVIII-wieczne krucyfiks, monstrancja, feretron z obrazami Matki Bożej oraz proroka Eliasza, jak również waza z końca XVIII w. lub pocz. XIX w., użytkowana jako chrzcielnica. Z II poł. XIX w. pochodzi natomiast neogotycki kielich mszalny, zaś z początku wieku XX – krzyż procesyjny. Od zachodu w kościelnym wnętrzu znajduje się chór muzyczny^[1].

Przypisy