Kobieta Współczesna
| Częstotliwość | tygodnik |
|---|---|
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
| Adres | Warszawa |
| Wydawca | Emilja Grocholska[2] |
| Tematyka | polityczno-społeczna |
| Język | polski |
| Pierwszy numer | 1927 |
| Ostatni numer | 1934 |
| Redaktor naczelny | Wanda Pełczyńska |
| OCLC | 68758442 |
Kobieta Współczesna – czasopismo społeczno-polityczne przeznaczone dla kobiecej inteligencji ukazujące się w II Rzeczypospolitej. Tygodnik w języku polskim wydawany w Warszawie w latach 1927–1934[1][2].
Redaktorką naczelną „Kobiety Współczesnej” była Wanda Pełczyńska. Było to pismo promujące równouprawnienie kobiet i ich dokonania w życiu społecznym, politycznym, naukowym i artystycznym[3]. W 1931 roku ukazał się w nim artykuł Do czego dążymy, program ideowy kobiety nowoczesnej autorstwa Teodory Męczkowskiej. W redakcji „Kobiety Współczesnej” mieściła się siedziba Zarządu Głównego Polskiego Stowarzyszenia Kobiet z Wyższym Wykształceniem[3]. Było to jedno z nielicznych czasopism, które zdecydowało się na zainicjowanie na swoich łamach debaty na temat świadomego macierzyństwa, oddając głos kobietom i organizacjom kobiecym (feministycznym i konserwatywnym)[4].
Przypisy
- ↑ a b wg katalogu Biblioteki Narodowej
- ↑ a b wg bazy WorldCat
- ↑ a b Dobrochna Kałwa, Model kobiety aktywnej na tle sporów światopoglądowych. Ruch feministyczny w dwudziestoleciu międzywojennym, [w:] Anna Żarnowska i Andrzej Szwarc (red.), Równe prawa i nierówne szanse: kobiety w Polsce międzywojennej, Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego, wydawnictwo DiG, Warszawa 2000, ISBN 83-7181-023-7, s. 135–153.
- ↑ Magda Gawin, Planowanie rodziny - hasła i rzeczywistość, [w:] Anna Żarnowska i Andrzej Szwarc (red.), Równe prawa i nierówne szanse: kobiety w Polsce międzywojennej, Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego, wydawnictwo DiG, Warszawa 2000, ISBN 83-7181-023-7, s. 225.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).