Kojiki

Kojiki, manuskrypt Shinpukuji, 1371-1372

Kojiki (jap. 古事記 Kojiki) – dzieło mające stanowić oficjalną historię Japonii, spisane w 712 roku przez wysokiej rangi urzędnika dworskiego, Ō-no Yasumaro (jap. 太安万侶), na rozkaz cesarzowej Gemmei (także Gemmyō, 661–721), która panowała w latach 707–715^[1]. Składa się ono z trzech zwojów:

• pierwszy zawiera mity i legendy, opisuje proces rozdzielenia nieba i ziemi, stworzenia Japonii oraz zesłanie boskiego wnuka na ziemię;
• drugi to dzieje pierwszego cesarza Japonii, legendarnego Jimmu i opis panowania piętnastu kolejnych władców;
• trzeci to dzieje osiemnastu kolejnych władców, poczynając od cesarza Nintoku (IV w.), a kończąc na cesarzowej Suiko (593–628).

Kojiki jest pierwszym zachowanym japońskim dziełem historiograficznym (nie zachował się oryginał, najstarsza znaleziona kopia pochodzi z 1371 roku). Prawdopodobnie powstało na podstawie wcześniejszych źródeł. Tekst został spisany znakami chińskimi traktowanymi znaczeniowo lub fonetycznie.

W Polsce Kojiki czyli Księga dawnych wydarzeń opublikowana została po raz pierwszy w 1986 (Państwowy Instytut Wydawniczy) roku. Księgę przetłumaczył i opatrzył przypisami profesor Uniwersytetu Warszawskiego, Wiesław Kotański, światowy autorytet w badaniach nad Kojiki. Wcześniej, w roku 1983, nakładem wydawnictwa Iskry pojawiło się studium na ten temat, Japońskie opowieści o bogach, również autorstwa Kotańskiego^[1].

Zobacz też

• Nihon-shoki
• Nihon Ōdai Ichiran

Przypisy