Komenda Rejonu Uzupełnień Łańcut

Komenda Rejonu Uzupełnień Łańcut
Powiatowa Komenda Uzupełnień Łańcut
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1927
Rozformowanie1939
Tradycje
RodowódPKU Łańcut
Dowódcy
Pierwszymjr Stanisław Peszkowski
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
DyslokacjaŁańcut
PodległośćDOK X
Komendy rejonów uzupełnień OK X

Komenda Rejonu Uzupełnień Łańcut (KRU Łańcut) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].

Historia komendy

Z dniem 1 października 1927 roku na terenie Okręgu Korpusu Nr X została utworzona Powiatowa Komenda Uzupełnień Łańcut obejmująca swoją właściwością powiaty: łańcucki i przeworski. Powiat łańcucki został wyłączony z PKU Nisko, a powiat przeworski z PKU Jarosław[2].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby poborowej, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Łańcut została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Łańcut przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[3], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[4].

Komendant Rejonu Uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr X. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: łańcucki i przeworski[1].

Obsada personalna

Komendanci
  • mjr piech. Stanisław Peszkowski (VII 1927[5] – 31 III 1928 → stan spoczynku[6])
  • mjr piech. Eugeniusz Sypniewski (IV 1928[7] – II 1929 → dyspozycja dowódcy OK X[8])
  • ppłk art. Lucjan Tadeusz Szulc (III 1929[9] – VI 1930[10])
  • kpt. piech. Antoni Niedenthal (p.o. 25 IV – 8 VIII 1929[11])
  • mjr piech. Ryszard Korzański (VI[12][13] – IX 1930 → komendant PKU Bydgoszcz Miasto[14])
  • mjr piech. Jan Rymsza (IX 1930[15][16] – III 1934 → dyspozycja dowódcy OK X[17])
  • mjr piech. Józef Geronis de Libuschin (IV 1934[18] – VII 1935 → dyspozycja dowódcy OK X[19])
  • kpt. piech. / mjr adm. (piech.) Edmund Posłuszny[a] (VIII 1935[25] – 1939[26])
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1927–1938[27][28]
  • kierownik I referatu ewidencji i zastępca komendanta
    • kpt. piech. Antoni Niedenthal (VII 1927 – 1938 → kierownik II referatu KRU)
  • kierownik II referatu uzupełnień
  • referent – por. piech. Gustaw Lencznarowicz (VII 1927 – IX 1930 → kierownik II referatu)
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[26][b]
  • kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Gustaw Lencznarowicz[c] †28 XI 1942 KL Auschwitz[24]
  • kierownik II referatu uzupełnień – kpt. adm. (piech.) Antoni Niedenthal

Uwagi

  1. ↑ Mjr adm. (piech.) Edmund Posłuszny s. Stanisława (ur. 1 grudnia 1893) był absolwentem I klasy Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty w Poznaniu. 19 kwietnia 1920 został mianowany podporucznikiem piechoty z dniem 1 kwietnia tego roku i 31 lokatą. Służył w 58 Pułku Piechoty[20]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku w korpusie oficerów piechoty[21]. W czerwcu 1930 roku został przeniesiony z PKU Szamotuły do PKU Brześć na stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta[22]. W sierpniu 1935 roku został przeniesiony do PKU Łańcut na stanowisko komendanta. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 22. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna. Był odznaczony Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi[23]. Według Tadeusza Kryska-Karskiego, Straty korpusu oficerskiego 1939-1945, Londyn, 1996, kapitan (sic!) Edmund Posłuszny poległ w czasie kampanii francuskiej 1940, natomiast według Władysława Żeleńskiego i Henryka Citko, Wykaz poleglych żolnierzy polskich jednostek wojskowych we Francji w 1940 roku, Paryż-Warszawa, 2000, w czerwcu 1940 poległ Edmund Posłuszny, kapral 3 Pułku Grenadierów Śląskich[24].
  2. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[31].
  3. ↑ Gustaw Lencznarowicz (ur. 25 sierpnia 1893 w Łańcucie) wcześniej w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Łęcznarowicz” i „Lęcznarowicz”. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 34 Pułku Piechoty Obrony Krajowej. Został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1917 i odznaczony Srebrnym Medalem Waleczności 1. klasy. Służył w 17 pp w Rzeszowie. W styczniu 1923 został przydzielony do PKU Nisko w Łańcucie na stanowisko oficera ewidencyjnego na powiat łańcucki[32]. W lipcu 1927 został przeniesiony z 17 pp do PKU Łańcut na stanowisko referenta[33]. We wrześniu 1930 został przesunięty na stanowisko kierownika II referatu[34]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 3. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna. Był odznaczony Medalem Niepodległości (16 marca 1937) i Srebrnym Krzyżem Zasługi[35]. Był żonaty z Heleną z Wojnarów, z którą miał syna Mieczysława (1923–2016).

Przypisy

  1. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  2. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 28 z 14 października 1927 roku, poz. 350.
  3. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  4. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 222.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 21.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 157.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 73, 83.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 102.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 200.
  11. ↑ Rozkaz Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X Nr 28 z 10 sierpnia 1929 w: Żandarmeria Wojskowa w dokumentach z lat 1918–1939. Jan Tarczyński (nadzór merytoryczny). T. 2: Dzienniki Rozkazów Dowództw Okręgów Korpusów. Warszawa: Centralna Biblioteka Wojskowa, 2017, s. 609. ISBN 978-83-63050-46-7..
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 237.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 303.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 296.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 227, zatwierdzony na stanowisku komendanta.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 maja 1920 roku, s. 315.
  21. ↑ Rocznik oficerski 1932 ↓, s. 48, 511.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 207.
  23. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 288.
  24. ↑ a b Straty ↓.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 97.
  26. ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 851.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 221-222.
  28. ↑ Rocznik oficerski 1932 ↓, s. 517.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 317.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 20.
  31. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 13 stycznia 1923 roku, s. 46.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 221.
  34. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 28.
  35. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 309.

Bibliografia

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
KRU DOK X.jpg
Komendy rejonów uzupełnień OK X