Komenda Rejonu Uzupełnień Będzin

Komenda Rejonu Uzupełnień Będzin
Powiatowa Komenda Uzupełnień Będzin
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1931
Rozformowanie1939
Tradycje
RodowódPKU Będzin
Dowódcy
Pierwszymjr piech. Michał Witek
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
DyslokacjaBędzin
PodległośćDOK V
SkładPKU typ I
Komendy rejonów uzupełnień OK V

Komenda Rejonu Uzupełnień Będzin (KRU Będzin) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].

Formowanie i zmiany organizacyjne

Z dniem 1 września 1931 minister spraw wojskowych utworzył Powiatową Komendę Uzupełnień Będzin, która w sprawach poborowych administrowała powiatem będzińskim z wyłączeniem obszaru miasta Sosnowiec, który pozostał obszarem administracyjnym PKU Sosnowiec. Skład osobowy PKU Będzin został zaliczony do typu I[2].

1 lipca 1938 weszła w życie nowa organizacja służby poborowej, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Będzin została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Będzin przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938[3], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 o powszechnym obowiązku wojskowym[4].

Komendant Rejonu Uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr V. Rejon uzupełnień obejmował powiat będziński[1].

Obsada personalna

Obsada personalna PKU Będzin w latach 1931–1932[5][6]
  • komendant – mjr piech. Michał Witek[a]
  • kierownik I referatu – kpt. piech. Stanisław Skwara (był w VI 1935[10] → kierownik I referatu KRU Bielsko na Śląsku[11])
  • kierownik II referatu – por. kanc. Kazimierz Józef Olejnik[b] (do IV 1933)
Obsada personalna KRU Będzin 23 marca 1939[18][c]
  • komendant – mjr piech. Michał Witek
  • kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Stanisław Stefan Dobrzański[d]
  • kierownik II referatu uzupełnień – por. adm. (piech.) Jan Zdanowski[e]

Uwagi

  1. ↑ mjr piech. Michał Witek ur. 3 października 1895 w Malinie, w ówczesnym powiecie mieleckim Królestwa Galicji i Lodomerii[7]. Był odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[8]. 25 października 1937 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[7]. Kpt. Michał Witek został odnotowany wśród odznaczonych Krzyżem Walecznych[9].
  2. ↑ Kpt. mar. Kazimierz Józef Olejnik ur. 19 marca 1899 w Piotrkowie Trybunalskim, w rodzinie Michała[12]. Z dniem 1 sierpnia 1932 został przydzielony na czteromiesięczną praktykę u płatnika 23 pal[13], a po zakończeniu praktyki przeniesiony do Komendy Portu Wojennego Gdynia[14]. W marcu 1934 został przeniesiony z korpusu oficerów administracji do korpusu oficerów rzeczno-brzegowych z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku w Kadrze Szeregowych Floty[15]. W marcu 1939 pełnił służbę w Kadrze Floty w Gdyni na stanowisku zastępcy oficera mobilizacyjnego. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II A Prenzlau[16]. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[17].
  3. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[19].
  4. ↑ Stanisław Stefan Dobrzański ur. 27 lipca 1891 w Morawskiej Ostrawie, w rodzinie Franciszka[20]. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej. Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty. Pełnił służbę w 12 pp w Wadowicach, baonie pchor. rez. piech. nr 2, 14 pp we Włocławku[21], a od października 1931 w PKU Święciany na stanowisku kierownika II referatu[22]. Był odznaczony Krzyżem Walecznych z jednym okuciem[23] i Srebrnym Krzyżem Zasługi[24]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VI E Dorsten. 17 września 1942 został przeniesiony do Oflagu VI B Dössel[25]. Po zakończeniu II wojny światowej wrócił do kraju i został zarejestrowany w jednej z rejonowych komend uzupełnień[20].
  5. ↑ por. adm. (piech.) Jan Zdanowski ur. 3 lutego 1897 w Żylicach, w rodzinie Franciszka[26][27]. Wojewoda łódzki zarządzeniem z 28 kwietnia 1934 zezwolił por. Janowi Klepce z PKU Łódź Miasto II na zmianę nazwiska rodowego „Klepka” na „Zdanowski”[28].

Przypisy

  1. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  2. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 27 z 31 sierpnia 1931, poz. 346.
  3. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  4. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 12, 24.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 510.
  7. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-30]..
  8. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 21.
  9. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-30]..
  10. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 55.
  11. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 298, 844.
  12. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-31]..
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 436.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 88.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 12 marca 1934, s. 100.
  16. ↑ Straty ↓, poz. 1.
  17. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 403, 908.
  18. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 844.
  19. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.
  20. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-31]..
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931, s. 99.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 327.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 42, 524.
  24. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 290.
  25. ↑ Straty ↓.
  26. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-31]..
  27. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 314.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 287.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
KRU DOK V.jpg
Komendy rejonów uzupełnień OK V