Komenda Rejonu Uzupełnień Biała Podlaska

Komenda Rejonu Uzupełnień
Biała Podlaska
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Biała Podlaska
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1918

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

PKU Biała XIV
PKU 34 pp
PKU Biała Podlaska[1]

Dowódcy
Pierwszy

ppłk piech. Wacław Poważe

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Biała Podlaska

Podległość

OKU Lublin
DOGen. „Lublin”
DOK IX

Komendy rejonów uzupełnień OK IX

Komenda Rejonu Uzupełnień Biała Podlaska (KRU Biała Podlaska) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[2].

Formowanie i zmiany organizacyjne

Rozkazem kierownika MSWojsk. nr 144 z 27 listopada 1918 w sprawie organizacji władz zaciągowych powołano do życia między innymi Powiatową Komendę Uzupełnień w Białej dla Okręgu Wojskowego XIV obejmującego powiaty: bialski, radzyński, włodawski i konstantynowski[3]. Bezpośrednią kontrolę nad PKU sprawowała Okręgowa Komendy Uzupełnień w Lublinie[4].

W czerwcu 1921 roku PKU 34 pp była podporządkowana Dowództwu Okręgu Generalnego „Lublin” i obejmowała swoją właściwością powiaty: bialski, radzyński i włodawski, natomiast powiat konstantynowski należał do PKU 22 pp w Siedlcach[5].

W lipcu 1921 roku został zorganizowany referat inwalidzki[6].

15 listopada 1921 roku, po wprowadzeniu podziału kraju na dziesięć okręgów korpusów oraz wprowadzeniu pokojowej organizacji służby poborowej, dotychczasowa PKU 34 pp została przemianowana na Powiatową Komendę Uzupełnień Biała Podlaska i podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu i obejmowała swoją właściwością powiaty: bialski i włodawski[6].

18 listopada 1924 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej[7], a 15 kwietnia 1925 roku rozporządzenie wykonawcze ministra spraw wojskowych do tejże ustawy, wydane 21 marca tego roku wspólnie z ministrami: spraw wewnętrznych, zagranicznych, sprawiedliwości, skarbu, kolei, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, rolnictwa i dóbr państwowych oraz przemysłu i handlu[8]. Wydanie obu aktów prawnych wiązało się z przejęciem przez władze cywilne (administracji I instancji) większości zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem poboru[9][10]. Przekazanie większości zadań władzom cywilnym umożliwiło organom służby poborowej zajęcie się wyłącznie racjonalnym rozdziałem rekruta oraz ewidencją i administracją rezerw. Do tych zadań dostosowana została organizacja wewnętrzna powiatowych komend uzupełnień i ich składy osobowe. Poszczególne komendy różniły się między sobą składem osobowym w zależności od wielkości administrowanego terenu[11].

Zadania i nowa organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej[9]. W skład PKU Biała Podlaska wchodziły trzy referaty: I) referat administracji rezerw, II) referat poborowy i referat inwalidzki[9]. Nowa organizacja i obsada służby poborowej na stopie pokojowej według stanów osobowych L. O. I. Szt. Gen. 3477/Org. 25 została ogłoszona 4 lutego 1926 roku. Z tą chwilą zniesione zostały stanowiska oficerów ewidencyjnych[12][13][14].

12 marca 1926 roku została ogłoszona obsada personalna Przysposobienia Wojskowego, zatwierdzona rozkazem Dep. I L. 6000/26 przez pełniącego obowiązki szefa Sztabu Generalnego gen. dyw. Edmunda Kesslera, w imieniu ministra spraw wojskowych. Zgodnie z nową organizacją pokojową Przysposobienia Wojskowego zostały zlikwidowane stanowiska oficerów instrukcyjnych przy PKU, a w ich miejsce utworzone rozkazem Oddz. I Szt. Gen. L. 7600/Org. 25 stanowiska oficerów przysposobienia wojskowego w pułkach piechoty[15].

Od 1926 roku, obok ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność PKU Biała Podlaska normowała „Tymczasowa instrukcja służbowa dla PKU”, wprowadzona do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[16]

W kwietniu 1929 roku referat inwalidzki został zlikwidowany, a jego agendy przekazane do Starostwa w Siedlcach, w którym utworzono jeden referat inwalidzki dla całego województwa lubelskiego[6].

31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[17].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Biała Podlaska została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Biała Podlaska przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[18], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[19][6]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Biała Podlaska normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[20].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: bialski i włodawski[2].

KRU Biała Podlaska była jednostką mobilizującą. Pod względem mobilizacji materiałowej była przydzielona do 34 pp w Białej Podlaskiej. Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” komendant rejonu uzupełnień był odpowiedzialny za przygotowanie i przeprowadzenie mobilizacji baonu wartowniczego nr 92. Wymieniony oddział miał być zmobilizowany w I rzucie mobilizacji powszechnej, w składzie czterech kompanii wartowniczych i plutonu karabinów maszynowych. Zmobilizowany batalion należał pod względem ewidencyjnym do Ośrodka Zapasowego 9 DP[21][22].

Po ogłoszeniu mobilizacji KRU Biała Podlaska funkcjonowała na podstawie etatu pokojowego. Pod względem ewidencji i uzupełnień miała być przydzielona do Ośrodka Zapasowego 9 DP[23]. Zarówno KRU Biała Podlaska, jak i baon wartowniczy nr 92 podlegały dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX pod każdym względem[24].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Biała Podlaska, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.

Komendanci
Stopień, imię i nazwiskoOkres pełnienia funkcjiKolejne stanowisko (dalsze losy)
ppłk piech. Wacław Poważe[a]od 15 I 1919[31]
płk kaw. Walerian Stefan Jachimowiczbył w 1923 – II 1929[32]dyspozycja dowódcy OK IX
ppłk piech. Kazimierz KiwałaIII 1929 – 1 IX 1931stan spoczynku z dniem 31 X 1931
mjr piech. Paweł Mikołaj Horbatowski1 IX 1931[33] – III 1934[34]dyspozycja dowódcy OK IX
mjr piech. Jerzy Szlifirz-KarskiVI 1934[35] – VII 1935[36]dyspozycja dowódcy OK V
mjr piech. Wiktor PikulskiVIII 1935 – 1939[37]†1940 Charków
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1919–1920[31]
zastępca komendantartm. Paweł Ratajewicz[b]od I 1919
naczelnik kancelariippor. Roman Fok-Dobrowolski[c]od I 1919
oficer gospodarczyurzędnik wojskowy Kazimierz Bosiackiod I 1919
urzędnik wojsk. XI rangi Leonard Bordziakod 19 I 1920[46]
oficer ewidencyjny na powiat bialskipchor. Jan Królikowskiod I 1919
oficer ewidencyjny na powiat radzyńskipchor. Marian Sławińskiod I 1919
urzędnik wojsk. XI rangi Leonard Bordziakdo 19 I 1920oficer gospodarczy
urzędnik wojsk. XI rangi Lucjan Władysław Przedpełskiod 19 I 1920[46] – II 1926referent PKU Łuków
oficer ewidencyjny na powiat włodawskipchor. Jerzy Gorzkowskiod I 1919
oficer ewidencyjny na powiat konstantynowskipor. Romuald Borysowiczod I 1919
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[47][48]
I referentkpt. piech. Roman Warpechowskido 15 X 1924[49]38 pp
kpt. kanc. Włodzimierz DzerowiczX 1924[50][51]PKU Bielsk Podlaski
por. kanc. Władysław IV ZaleskiII[52] – XI 1925[53]II referent PKU Bielsk Podlaski
II referenturzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Wincenty Bolesław Rafalski1923 – II 1926referent
oficer instrukcyjnykpt. piech. Aleksander Piotrowski[d]I[61] – XI 1924[62]34 pp
por. piech. Kazimierz Karol AlbertXII 1924[62] – III 1926[63]34 pp
oficer ewidencyjny na powiat bialskipor. piech. Franciszek Strzałkowskiod VII 1923[64]
oficer ewidencyjny na powiat włodawskiurzędnik wojsk. XI rangi Jan ChomińskiXII 1922[65] – 31 III 1924[66]zwolniony, na własną prośbę, z czynnej służby
oficer ewidencyjny na powiat konstantynowskikpt. piech. Stanisław II Stańkowski1924
por. kanc. Władysław III KowalewskiII 1925[67][68] – II 1926[69]oficer kancelaryjny w Kancelarii Sztabu DOK IX
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[70][71][72]
kierownik I referatu administracji rezerw

i zastępca komendanta

mjr kanc. Kazimierz KriegerXI 1928[73] – III 1930[74]komendant PKU Łuniniec
mjr piech. Paweł Mikołaj HorbatowskiIII 1930[75] – 1 IX 1930[33]komendant PKU
kpt. piech. Robert Rubitzki[e]IX 1930[77] – III 1934[78]dyspozycja dowódcy OK IX
kpt. piech. Józef SękowskiI 1934[79] – VI 1938kierownik I referatu KRU
kierownik II referatu poborowegopor. piech. Franciszek StrzałkowskiII 1926 – †5 XI 1929[80]
por. kanc. Wincenty Bolesław Rafalski[f]XII 1929[85] – IX 1930[86]dyspozycja dowódcy OK IX
por. piech. Leopold StrzałkowskiIX 1930[87][88] – 30 IX 1933[89]stan spoczynku, †1940 Katyń[90]
kpt. piech. Wiktor Wołochowicz1 VII 1933[91] – VI 1938kierownik II referatu KRU
referentpor. kanc. Wincenty Bolesław RafalskiII 1926 – XII 1929kierownik II referatu
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1938–1939[37][g]
kierownik I referatu ewidencjikpt. piech. Józef Sękowski[h]był w III 1939
kierownik II referatu uzupełnieńkpt. adm. (piech.) Wiktor Wołochowicz[i]był w III 1939

Uwagi

  1. ↑ Wacław Poważe (ur. 22 września 1867, zm. 26 marca 1930 w Warszawie[25]) – tytularny pułkownik piechoty Wojska Polskiego. 4 stycznia 1919 roku został przydzielony do Sekcji Poboru i Uzupełnień Ministerstwa Spraw Wojskowych[26]. 15 stycznia 1919 roku został wyznaczony na stanowisko komendanta PKU Biała XIV. 27 stycznia 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika[27]. Od września 1919 roku był komendantem PKU 11 pp. 19 listopada 1919 roku został przeniesiony do Stacji Zbornej Oficerów w Warszawie[28]. 7 stycznia 1920 roku otrzymał przeniesienie z Naczelnego Dowództwa WP (Główne Kwatermistrzostwo) do PKU 8 pp Leg. w Lublinie na stanowisko komendanta[29]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Lublin, a jego oddziałem macierzystym był 8 pp Leg. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego pułkownika piechoty[30].
  2. ↑ Mjr tyt. ppłk Paweł Ratajewicz (ur. 29 sierpnia 1867). 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Lublin[38]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego podpułkownika jazdy[39]. Na emeryturze mieszkał w Horodyszczach[40].
  3. ↑ Por. rez. inż. Roman Fok-Dobrowolski (ur. 31 października 1891 w m. Podgórze, zm. 1965 w Świnoujściu) był odznaczony Krzyżem Niepodległości (20 lipca 1932 roku[41]). 8 stycznia 1924 roku został zatwierdzony w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 212. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Posiadał przydział w rezerwie do 9 pp Leg. w Zamościu[42]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji PKU Łuniniec. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IX. Był wówczas w grupie oficerów rezerwy „po ukonczeniu 40 roku życia”[43]. Jako oficer rezerwy 21 pp walczył w obronie Warszawy. Po kapitulacji załogi stolicy dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VIII C, a od 27 maja 1940 roku w Oflagu VII A Murnau[44]. Był żonaty. Miał córki. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Świnoujściu (sektor B3, rząd 5, grób 10)[45].
  4. ↑ Aleksander Piotrowski (ur. 23 kwietnia 1889 w Łucku) był odznaczony Krzyżem Walecznych (czterokrotnie). W 1928 roku pozostawał w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX. Z dniem 1 stycznia 1929 roku został przydzielony do Prokuratury przy Wojskowym Sądzie Okręgowych nr IX w celu odbycia trzymiesięcznej praktyki sądowej[54]. Po zakończeniu praktyki został zatwierdzony na stanowisku oficera sądowego przy Wojskowym Sądzie Rejonowym Brześć nad Bugiem. Obowiązki oficera sądowego miał wykonywać do 1 maja 1930 roku[55]. W czerwcu 1930 roku ogłoszono jego przeniesienie do 82 pp w Brześciu[56]. We wrześniu tego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i ponownie oddany do dyspozycji dowódcy OK IX[57]. Z dniem 31 grudnia 1930 roku został przeniesiony w stan spoczynku[58]. 18 lipca 1941 roku został przyjęty do KL Auschwitz, w którym zginął 14 października tego roku[59][60].
  5. ↑ Kpt. piech. Robert Rubitzki z dniem 31 sierpnia 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[76].
  6. ↑ Kpt. int. Wincenty Bolesław Rafalski (ur. 10 lipca 1893, zm. 30 grudnia 1972) następnie pełnił służbę w 16 DP w Grudziądzu[81]. Z dniem 1 października 1931 roku został przeniesiony do Dowództwa Floty w celu odbycia czteromiesięcznej praktyki u płatnika[82]. W 1932 roku był w dyspozycji szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej[83], a później w Komendzie Portu Wojennego Gdynia. Z dniem 15 sierpnia 1933 roku został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[84]. W 1939 roku pełnił służbę w Kadrze Floty na stanowisku oficera gospodarczego. 19 lipca 1945 roku, po powrocie z niewoli, został wcielony do Polskiej Marynarki Wojennej. Od 3 sierpnia 1945 roku do marca 1947 roku pełnił służbę w Kierownictwie Marynarki Wojennej na stanowisku referenta w Referacie Cenzury Finansowej.
  7. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939 roku, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939 roku[92].
  8. ↑ kpt. piech. Józef Sękowski ur. 16 marca 1897 w Stanisławowie[93]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 w korpusie oficerów piechoty. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[94].
  9. ↑ Kpt. adm. (piech.) Wiktor Wołochowicz (ur. 19 maja 1891) został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej w stopniu podporucznika. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 w korpusie oficerów piechoty[95].

Przypisy

  1. ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 38.
  2. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  3. ↑ Szandrocho 2011 ↓, s. 44, 46.
  4. ↑ Szandrocho 2011 ↓, s. 47.
  5. ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 69 z 23 czerwca 1921 roku, zał. nr 2 do pkt 11.
  6. ↑ a b c d Górny 1939 ↓, s. 166.
  7. ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
  8. ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
  9. ↑ a b c Jarno 2001 ↓, s. 169.
  10. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, autor użył sformułowania „wszystkie czynności przygotowawcze do poboru, jak również jego przeprowadzenie przeszły do władz administracyjnych”, co nie odpowiadało podziałowi kompetencji władz wojskowych i cywilnych, określonych we wspomnianych aktach prawa.
  11. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393–394.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 7-20.
  13. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, wg autora stanowiska oficerów ewidencyjnych, po krótkotrwałym przydzieleniu ich do władz administracyjnych, zostały zniesione w 1925 roku.
  14. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169, autor także datuje zniesienie stanowisk oficerów ewidencyjnych na rok 1925, co stoi w sprzeczności z ogłoszoną 4 lutego 1926 roku obsadą służby poborowej na stopie pokojowej.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 1-10.
  16. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  17. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
  18. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  19. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  20. ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
  21. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 726.
  22. ↑ Zarzycki 1995 ↓, s. 176.
  23. ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 800.
  24. ↑ Zarzycki 1995 ↓, s. 256.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 28 czerwca 1930 roku, s. 266.
  26. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 13 z 6 lutego 1919 roku, poz. 469.
  27. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 12 z 4 lutego 1919 roku, poz. 421.
  28. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 97 z 27 grudnia 1919 roku, poz. 4076.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 24 stycznia 1920 roku, s. 16.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 741.
  31. ↑ a b Dz. Rozk. Wojsk. Nr 6 z 21 stycznia 1919 roku, poz. 253.
  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 70, 83.
  33. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 4.
  34. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
  35. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
  36. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
  37. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 844.
  38. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 28 lipca 1920 roku, s. 645.
  39. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 742.
  40. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1584.
  41. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
  42. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 150, 551.
  43. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 31, 1018.
  44. ↑ Straty ↓.
  45. ↑ Cmentarze komunalne w Świnoujściu.
  46. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 31 stycznia 1920 roku, s. 45.
  47. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1459, 1565.
  48. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1328.
  49. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 89 z 31 sierpnia 1924 roku, s. 502.
  50. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 89 z 31 sierpnia 1924 roku, s. 503.
  51. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 110 z 15 października 1924 roku, s. 613.
  52. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 4 lutego 1925 roku, s. 54.
  53. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 119 z 12 listopada 1925 roku, s. 644.
  54. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 225.
  55. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 290.
  56. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 208.
  57. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 288.
  58. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 19 grudnia 1930 roku, s. 397.
  59. ↑ Informacja o więźniach. Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau. [dostęp 2019-08-08].
  60. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 328, 843.
  61. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 16 stycznia 1924 roku, s. 17.
  62. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 125 z 28 listopada 1924 roku, s. 705.
  63. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 9.
  64. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 50 z 24 lipca 1923 roku, s. 483.
  65. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 57 z 20 grudnia 1922 roku, s. 930.
  66. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 16 maja 1924 roku, s. 279.
  67. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 8 lutego 1925 roku, s. 64.
  68. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 25 marca 1925 roku, s. 168, sprostowanie.
  69. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 4.
  70. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 18.
  71. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 149, 327, 832.
  72. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 510.
  73. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 363.
  74. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 112.
  75. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.
  76. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 283.
  77. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 12.
  78. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 134.
  79. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 9.
  80. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 124.
  81. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 271.
  82. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 336.
  83. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 367, 895.
  84. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933 roku, s. 184.
  85. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 407.
  86. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 292.
  87. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 12–13, tu podano przydział kpt. piech. Ernesta Franciszka Rogozińskiego z 18 pp w Skierniewicach na stanowisko kierownika II referatu, a porucznika Strzałkowskiego na takie same stanowisko do Drohobycz.
  88. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 134, sprostowano przydziały kapitana Rogozińskiego do PKU Drohobycz i porucznika Strzałkowskiego do PKU Biała Podlaska.
  89. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 20 maja 1933 roku, s. 118.
  90. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 601.
  91. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 91.
  92. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.
  93. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-04]..
  94. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 34.
  95. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 62.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
KRU DOK IX.jpg
Komendy rejonów uzupełnień OK IX