Komenda Rejonu Uzupełnień Drohobycz

Komenda Rejonu Uzupełnień Drohobycz
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Drohobycz
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1927
Rozformowanie1939
Tradycje
RodowódPKU Drohobycz
Dowódcy
Ostatnimjr Mieczysław Młotek
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
DyslokacjaDrohobycz
PodległośćDOK X
SkładPKU typ III
Komendy rejonów uzupełnień OK X

Komenda Rejonu Uzupełnień Drohobycz (KRU Drohobycz) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].

Historia komendy

Z dniem 1 października 1927 roku minister spraw wojskowych utworzył na terenie Okręgu Korpusu Nr X Powiatową Komendę Uzupełnień Drohobycz, która objęła swoją właściwością powiat drohobycki, którym do tego czasu administrowała PKU Stryj[2].

PKU Drohobycz funkcjonowała na podstawie ustawy z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej oraz rozporzadzeń wykonawczych do tejże ustawy[3], a także „Tymczasowej instrukcji służbowej dla PKU”, wprowadzonej do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[4]

Zadania i organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej. W skład PKU Drohobycz wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy[5].

W marcu 1930 roku PKU Drohobycz nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu i administrowała powiatem drohobyckim[6]. W grudniu tego roku PKU Drohobycz posiadała skład osobowy typ III.

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Drohobycz została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Drohobycz przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[7], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[8]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Drohobycz normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[9].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr X, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiat drohobycki[1].

W latach 1937–1938 major Młotek był prezesem, a porucznik Chaberski sekretarzem Wojskowo-Cywilnego Klubu Sportowego „Junak” Drohobycz[10][11].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych pełniących służbę w PKU i KRU Drohobycz, z uwzględnieniem najważniejszej zmiany organizacyjnej przeprowadzonej w 1938 roku.

Komendanci
Stopień, imię i nazwiskoOkres pełnienia funkcjiKolejne stanowisko (dalsze losy)
ppłk piech. Tadeusz Głodziński[a]IV 1928[21] – III 1929[22]dyspozycja dowódcy OK X
mjr piech. Fryderyk ChomsIII 1929[23] – 31 VIII 1935stan spoczynku
mjr adm. (piech.) dr Mieczysław MłotekVIII 1935[24] – IX 1939[25][26]służba w PSZ n Zachodzie
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1927–1938[27][28][29][30]
kierownik I referatu administracji rezerw

i zastępca komendanta

kpt. piech. Władysław Antoni PollakVII 1927 – 1 IX 1932[31][32]kierownik I referatu PKU Stryj
kpt. piech. dr Mieczysław MłotekIX 1932[33] – VIII 1935komendant PKU
kierownik II referatu poborowegokpt. piech. Władysław PasierbVII – X 1927[34]kierownik referatu II PKU Jasło
kpt. piech. Ernest Franciszek RogozińskiIX 1930[35][36] – 1935kierownik I referatu
referentpor. kanc. Michał MichalskiVII 1927 – VII 1928[37]referent PKU Sambor
kpt. piech. Kazimierz Władysław ŚwidzińskiVII 1929[38] – IX 1930[39]kierownik II referatu PKU Wołkowysk
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[25][b]
kierownik I referatu ewidencjikpt. adm. (piech.) Ernest Franciszek Rogoziński[c]VI 1938 – 1939
kierownik II referatu uzupełnieńpor. / kpt. adm. (piech.) Feliks Chaberski[d]był w 1937 i w III 1939służba w PSZ na Zachodzie

Uwagi

  1. ↑ Ppłk piech. Tadeusz Głodziński (ur. 14 czerwca 1885) do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej w stopniu kapitana. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w 3 psp w Bielsku[12]. 10 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu w 44 pp w Równem[13]. W marcu 1923 roku został przeniesiony do 3 psp na stanowisko komendanta kadry batalionu zapasowego[14]. W tym samym roku został przesunięty na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy batalionu sztabowego[15], a w następnym roku na stanowisko dowódcy II baonu[16]. Batalionem dowodził w 1925 roku. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku w korpusie oficerów piechoty. W październiku 1926 roku ogłoszono jego przeniesienie z 75 pp w Chorzowie do 71 pp w Zambrowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[17], lecz w następnym miesiącu stosowne rozporządzenie zostało unieważnione[18]. Następnie został przeniesiony służbowo do PKU Królewska Huta. Z dniem 31 sierpnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[19]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji PKU Katowice. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[20].
  2. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[40].
  3. ↑ Kpt. adm. (piech.) Ernest Franciszek Rogoziński (ur. 12 stycznia 1893 w Krośnie). W 1913 złożył maturę z odznaczeniem w c. k. Gimnazjum III w Krakowie. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1938). Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku w korpusie oficerów piechoty[41][42].
  4. ↑ Kpt. adm. (piech.) Feliks Chaberski vel Haberski (ur. 20 listopada 1898, zm. 9 lutego 1983) był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1938) i Medalem Wojska (19 listopada 1946). Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1921 roku w korpusie oficerów piechoty. Pełnił służbę w 31 pp w Łodzi i w 86 pp w Mołodecznie[43][44]. Został pochowany na Cmentarzu North Sheen.

Przypisy

  1. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  2. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 28 z 14 października 1927 roku, poz. 350.
  3. ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
  4. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  5. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169.
  6. ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
  7. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  8. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  9. ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
  10. ↑ Wyciąg z komunikatu nr 29 Zarządu W.C.K.S. „Junak”. „Nowy Głos Zagłębia Naftowego”. 4 (504), s. 4, 1937-10-29. Drohobycz – Borysław. 
  11. ↑ Komunikat Zarządu nr 21. „Nowy Głos Zagłębia Naftowego”. 15, s. 3, 1938-05-16. Drohobycz – Borysław. 
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 594.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 549.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 marca 1923 roku, s. 175.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 382, 400.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 330, 344.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 11 października 1926 roku, s. 335.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 17 listopada 1926 roku, s. 407.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 215.
  20. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 939.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 159.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 85.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 226, zatwierdzony na stanowisku komendanta.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 95.
  25. ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 846.
  26. ↑ O lwowianach, Lwowie i Małopolsce Wschodniej. Komandoria Orderu Polonia Restituta dla Lwowianina. „Biuletyn”. Nr 33, s. 72, grudzień 1977. Koło Lwowian w Londynie. 
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 221, 224.
  28. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 512.
  29. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 19, 39, 48.
  30. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 18, 38, 47.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 431.
  32. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. XIII, tu podano, że kapitan Pollak został przydzielony do PKU Katowice.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 417.
  34. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 321.
  35. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 12–13, tu podano przydział por. piech. Leopolda Strzałkowskiego z 23 pp we Włodzimierzu na stanowisko kierownika II referatu, a kapitana Rogozińskiego na takie same stanowisko do PKU Biała Podlaska.
  36. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 134, sprostowano przydziały kapitana Rogozińskiego do PKU Drohobycz i porucznika Strzałkowskiego do PKU Biała Podlaska.
  37. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 230.
  38. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 199.
  39. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 12.
  40. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  41. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 51.
  42. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 40.
  43. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 41.
  44. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 92, 561.

Bibliografia

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
KRU DOK X.jpg
Komendy rejonów uzupełnień OK X