Komenda Rejonu Uzupełnień Lublin Powiat

Komenda Rejonu Uzupełnień Lublin Powiat
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Lublin Powiat
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1918

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

PKU Lublin III
PKU 8 pp Leg.
PKU Lublin[1]
PKU Lublin Powiat

Dowódcy
Pierwszy

płk Wiktor Romaszkiewicz

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Lublin

Podległość

DOK II

Skład

PKU typ III, I

Komendy rejonów uzupełnień DOK II

Komenda Rejonu Uzupełnień Lublin Powiat (KRU Lublin Powiat) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[2].

Historia komendy

W 1917 na terenie Lublina funkcjonował Główny Urząd Zaciągu[3]. Rozkazem kierownika Ministerstwa Spraw Wojskowych pułkownik Jan Wroczyński nr 144 z 27 listopada 1918 w sprawie organizacji władz zaciągowych powołano do życia między innymi Powiatową Komendę Uzupełnień w Lublinie dla Okręgu Wojskowego III obejmującego powiaty: lubelski, lubartowski, puławski, chełmski, hrubieszowski, zamojski, tomaszowski, krasnostawski i biłgorajski[4]. Z chwila wejścia w życie rozkazu i sformowania nowego PKU, Główny Urząd Zaciągu do Wojska Polskiego zobowiązany był przekazać całość dokumentacji tej PKU na obszarze której znajdował się[5].

10 stycznia 1919 kierownik MSWojsk. włączył do PKU Lublin powiat janowski, natomiast wyłączył z niej powiaty: chełmski, hrubieszowski, krasnostawski, zamojski, biłgorajski i tomaszowski, dla których ustanowił PKU Chełm XXIII[6].

18 listopada 1924 weszła w życie ustawa z dnia 23 maja 1924 o powszechnym obowiązku służby wojskowej[7], a 15 kwietnia 1925 rozporządzenie wykonawcze ministra spraw wojskowych do tejże ustawy, wydane 21 marca tego wspólnie z ministrami: spraw wewnętrznych, zagranicznych, sprawiedliwości, skarbu, kolei, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, rolnictwa i dóbr państwowych oraz przemysłu i handlu[8]. Wydanie obu aktów prawnych wiązało się z przejęciem przez władze cywilne (administracji I instancji) większości zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem poboru[9][10]. Przekazanie większości zadań władzom cywilnym umożliwiło organom służby poborowej zajęcie się wyłącznie racjonalnym rozdziałem rekruta oraz ewidencją i administracją rezerw. Do tych zadań dostosowana została organizacja wewnętrzna powiatowych komend uzupełnień i ich składy osobowe. Poszczególne komendy różniły się między sobą składem osobowym w zależności od wielkości administrowanego terenu[11].

Zadania i nowa organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej[9]. W skład PKU Lublin wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy[9]. Nowa organizacja i obsada służby poborowej na stopie pokojowej według stanów osobowych L. O. I. Szt. Gen. 3477/Org. 25 została ogłoszona 4 lutego 1926. Z tą chwilą zniesione zostały stanowiska oficerów ewidencyjnych[12][13][14].

12 marca 1926 została ogłoszona obsada personalna Przysposobienia Wojskowego, zatwierdzona rozkazem Dep. I L. 6000/26 przez pełniącego obowiązki szefa Sztabu Generalnego gen. dyw. Edmunda Kesslera, w imieniu ministra spraw wojskowych. Zgodnie z nową organizacją pokojową Przysposobienia Wojskowego zostały zlikwidowane stanowiska oficerów instrukcyjnych przy PKU, a w ich miejsce utworzone rozkazem Oddz. I Szt. Gen. L. 7600/Org. 25 stanowiska oficerów przysposobienia wojskowego w pułkach piechoty[15].

Od 1926, obok ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność PKU Lublin normowała „Tymczasowa instrukcja służbowa dla PKU”, wprowadzona do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[16]

W grudniu 1930, w związku z utworzeniem PKU Lublin Miasto, dotychczasowa PKU Lublin została przemianowana na PKU Lublin Powiat i otrzymała skład osobowy typ III. Od tego czasu PKU Lublin Miasto administrowała tylko powiatem lubelskim[16].

31 lipca 1931 gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[17].

Z dniem 1 grudnia 1934 minister spraw wojskowych wyłączył powiat lubartowski z PKU Chełm i przyłączył do PKU Lublin Powiat, którą jednocześnie zaliczył do I typu składów osobowych PKU[18].

1 lipca 1938 weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Lublin Powiat została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Lublin Powiat przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938[19], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 o powszechnym obowiązku wojskowym[20]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Lublin Powiat normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[21].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr II, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: lubelski i lubartowski[2].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU Lublin oraz PKU i KRU Lublin Powiat, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938.

Komendanci
Stopień, imię i nazwiskoOkres pełnienia funkcjiKolejne stanowisko (dalsze losy)
płk Wiktor RomaszkiewiczI 1919 – I 1920[22]naczelnik Wydziału V Sztabu DOGen. „Kielce”
ppłk piech. Wacław Poważeod 7 I 1920[23]
płk kanc. Bronisław January Zaniewski1923[24] – IV 1924[25]komendant PKU Katowice
płk piech. Kazimierz ŻukiewiczIV 1924[25][26] – II 1929[27]dyspozycja dowódcy OK II
mjr piech. Teofil BurakowskiIII 1929[28][29] – III 1934[30]dyspozycja dowódcy OK II
ppłk piech. Stefan MalawskiVI 1934[31] – 1939[32]
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[33][26]
I referentkpt. piech. Ludwik Szydłowski[a]do 26 X 1923[44]8 pp Leg.
kpt. kanc. Władysław Kaleńskiod 26 X 1923[44][45]
II referenturzędnik wojsk. XI rangi Antoni Tarczewskibył w 1923OE Lublin Miasto
por. kanc. Maksymilian Fedorkood XI 1924[46]
oficer instrukcyjnykpt. piech. Stanisław I Lewiński[b]do XII 1923[53]50 pp
por. piech. Kazimierz II Grzybowski1924 – V 1925[54]84 pp
oficer ewidencyjny Lublin Miastourzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Maksymilian Fedorko1 VI 1923[55] – XI 1924II referent
urzędnik wojsk. XI rangi / chor. Antoni Tarczewski[c]1925
oficer ewidencyjny Lublin Powiaturzędnik wojsk. XI rangi Włodzimierz Władysław WitkowskiIX 1922[57] – X 1923[58]oficer ewidencyjny 71 pp
por. piech. Karol StefanowiczX 1923[58] – I 1924[59]OE Dubno PKU Dubno
por. kanc. Gustaw Pieczonkaod XI 1924[60]
por. piech. Franciszek I StudzińskiI[59] – II 1926[61]referent PKU Włodzimierz
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[62][63][64][65][66]
kierownik I referatu administracji rezerw
i zastępca komendanta		kpt. piech. Antoni Domański[d]II 1926 – X 1927[70]kierownik referatu w DOK II
mjr kanc. Włodzimierz Labuko[e]IV[72] – XI 1928[73]dyspozycja dowódcy OK II
kpt. adm. Tadeusz I Kosiński[f]XI 1928 – XI 1930[81]płatnik 2 pap Leg.
kpt. piech. Mieczysław Arciszewski[g]XI 1930[83] – 30 XI 1933[84]stan spoczynku
kpt. piech. Stanisław Patkowski2 IX 1933[85] – III 1934[86]dyspozycja dowódcy OK II
kpt. piech. Jan Czesław Jankowski[h]od VI 1934, był w VI 1935
kierownik II referatu poborowegopor. kanc. Gustaw Pieczonkaod II 1926
por. art. Adam Emil Brzeziński[i]był w 1932, do VII 1935[97]dyspozycja dowódcy OK II
referentpor. kanc. Maksymilian Fedorko[j]od II 1926
kpt. piech. Franciszek Grzegorz Markiewicz[k]od XI 1928[107]
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[32][l]
kierownik I referatu ewidencjikpt. adm. (piech.) Kazimierz Piziak1939
kierownik II referatu uzupełnieńkpt. adm. (piech.) Franciszek Mach1939†1940 Ukraina

Uwagi

  1. ↑ kpt. piech. Ludwik Szydłowski ps. „Puszcza” ur. 18 sierpnia 1890 w Sieniawie, w rodzinie Franciszka i Honoraty z domu Larendowicz (Larędowicz)[34]. 4 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 1 Pułku Piechoty. 6 lutego 1919 został przyjęty z dniem 1 stycznia 1919 do Wojska Polskiego z byłych Legionów Polskich i zatwierdzony w posiadanym stopniu podporucznika[35]. 13 lutego 1919 został przydzielony do Żandarmerii[36]. Pełnił służbę w Dowództwie Żandarmerii Wojskowej Dowództwa Okręgu Generalnego Lublin na stanowisku dowódcy kompanii obławczej[37]. Od czerwca 1919 pozostawał w Dywizjonie Żandarmerii Wojskowej Nr 2 w Lublinie bez przydziału, do dyspozycji MSWojsk[38]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 682. lokatą w korpusie oficerów piechoty[39]. W 1923 był przydzielony do PKU Lublin na stanowisko I referenta[40]. 26 października 1923 został przydzielony do macierzystego 8 pp Leg., a w następnym roku przeniesiony do 3 Pułku Piechoty Legionów[41]. W 1928 pełnił służbę w administracji koszar w Modlinie[42]. Mieszkał w Warszawie przy ul. Hożej 58 m. 24. Był odznaczony Krzyżem Niepodległości (27 czerwca 1938, nadanie nie zostało ogłoszone w Monitorze Polskim)[43] i Krzyżem Walecznych (trzykrotnie).
  2. ↑ kpt. piech. Stanisław I Lewiński ur. 15 listopada 1892[47][48][49][50][51]. Z dniem 30 września 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[52].
  3. ↑ Urzędnik wojsk. XI rangi Antoni Tarczewski (ur. 5 czerwca 1886) z dniem 1 stycznia 1925 został mianowany chorążym zawodowym w piechocie i wcielony do 8 pp Leg. z pozostawieniem na dotychczasowym stanowisku OE Lublin Miasto w PKU Lublin[56].
  4. ↑ kpt. adm. (piech.) Antoni Domański ur. 1 marca 1891 w Żelechowie, w rodzinie Andrzeja. W czasie I wojny światowej jako chorąży walczył w szeregach 60 Zamojskiego Pułku Piechoty należącego do 15 Dywizji Piechoty (w ewidencji armii rosyjskiej figurował jako Доманский Антон Андреевич). 31 maja 1915 pozostał na polu bitwy. Uznany za zaginionego. Awansowany na podporucznika i 20 kwietnia 1916 odznaczony Orderem Świętej Anny 4. stopnia z napisem „za męstwo”. W marcu 1939 nadal pełnił służbę w DOK II na stanowisku kierownika referatu uzupełnień Wydziału Mobilizacji i Uzupełnień. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał kolejno w Oflagu VIII B, Oflagu XII A i Oflagu II D Gross-Born[67]. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[68] i Odznaką Pamiątkową Więźniów Ideowych[69].
  5. ↑ Mjr kanc. Włodzimierz Labuko (ur. 1 stycznia 1890) był odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości (23 grudnia 1933) i Medalem Zwycięstwa. Z dniem 31 grudnia 1928 został przeniesiony w stan spoczynku[71]. Był prezesem Legii Inwalidów Wojsk Polskich.
  6. ↑ Kpt. int. Tadeusz I Kosiński (ur. 26 (14) kwietnia 1890 w m. Bedlno[74]). W grudniu 1927 został zwolniony z zajmowanego stanowiska w 2 Okręgowym Szefostwie Intendentury w Lublinie i przeniesiony służbowo do PKU Lublin na sześć miesięcy w celu odbycia praktyki poborowej[75]. W kwietniu 1928 ogłoszono jego przeniesienie do kadry Departamentu Piechoty MSWojsk. z równoczesnym przydziałem do PKU Dubno na stanowisko kierownika I referatu[76]. Na tym stanowisku został wykazany w Roczniku Oficerskim 1928[77]. W styczniu 1929 ogłoszono sprostowanie jego przydziału z PKU Dubno na PKU Lublin[78]. W grudniu 1932 ogłoszono jego przeniesienie ze Składnicy Materiału Intendeckiego w Lublinie do 2 Okręgowego Szefostwa Intendentury w Lublinie[79]. Z dniem 15 sierpnia 1933 został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[80].
  7. ↑ kpt. piech. Mieczysław Antoni Arciszewski-Rola ur. 6 listopada 1887 w Kołomyi, w rodzinie Ludwika Apolinarego Albina. Był odznaczony Krzyżem Walecznych[82].
  8. ↑ kpt. piech. Jan Czesław Jankowski ur. 24 czerwca 1897 w Rydze, w rodzinie Witalisa Bronisława i Karoliny z domu Löwe[87]. 5 stycznia 1931 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1930/32[88]. W grudniu 1932, po ukończeniu kursu bez dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do 15 Pułku Piechoty w Dęblinie[89]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do PKU Lublin Powiat[90]. W 1938 był już przeniesiony w stan spoczynku. Był odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)[91], Medalem Niepodległości (25 lipca 1933)[92][93] i Srebrnym Krzyżem Zasługi (1938 „za całokształt zasług w służbie wojskowej”)[94][95].
  9. ↑ por. art. Adam Emil Brzeziński ur. 5 sierpnia 1896 w Lublinie, w rodzinie Adama. 2 maja 1933 został odznaczony Medalem Niepodległości[96].
  10. ↑ Por. kanc. Maksymilian Fedorko (ur. 25 sierpnia 1881) na emeryturze mieszkał w Lublinie[98].
  11. ↑ kpt. piech. Franciszek Grzegorz Markiewicz ur. 21 lutego 1896 w Pruchniku, w ówczesnym powiecie jarosławskim Królestwa Galicji i Lodomerii[99]. Był odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)[100][101][102][103] i Medalem Niepodległości (25 lipca 1933[92][104], brak adnotacji o wysłaniu zawiadomienia oraz wysłaniu medalu z dyplomem[105]). Był przedstawiony do odznaczenia Orderem Virtuti Militari[106].
  12. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[108].

Przypisy

  1. ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 35.
  2. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  3. ↑ Szandrocho 2011 ↓, s. 42.
  4. ↑ Szandrocho 2011 ↓, s. 44, 46.
  5. ↑ Szandrocho 2011 ↓, s. 47.
  6. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 4 z 16 stycznia 1919, poz. 198.
  7. ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
  8. ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
  9. ↑ a b c Jarno 2001 ↓, s. 169.
  10. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, autor użył sformułowania „wszystkie czynności przygotowawcze do poboru, jak również jego przeprowadzenie przeszły do władz administracyjnych”, co nie odpowiadało podziałowi kompetencji władz wojskowych i cywilnych, określonych we wspomnianych aktach prawa.
  11. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393–394.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926, s. 7-20.
  13. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, wg autora stanowiska oficerów ewidencyjnych, po krótkotrwałym przydzieleniu ich do władz administracyjnych, zostały zniesione w 1925.
  14. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169, autor także datuje zniesienie stanowisk oficerów ewidencyjnych na rok 1925, co stoi w sprzeczności z ogłoszoną 4 lutego 1926 obsadą służby poborowej na stopie pokojowej.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926, s. 1-10.
  16. ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930, poz. 471.
  17. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931, poz. 290.
  18. ↑ Dz. Rozk. MS Wojsk. Nr 13 z 22 grudnia 1933, poz. 219.
  19. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  20. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  21. ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 24 stycznia 1920, s. 13.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 24 stycznia 1920, s. 16.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1469.
  25. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 12 kwietnia 1924, s. 210.
  26. ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1338.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929, s. 77.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929, s. 91, tu jako Teofil Marian.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 226, został zatwierdzony na stanowisku komendanta.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934, s. 133.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 159.
  32. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 851.
  33. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1469, 1556, 1569–1570.
  34. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-02].
  35. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 16 z 13 lutego 1919, poz. 548.
  36. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 20 z 22 lutego 1919, poz. 644.
  37. ↑ Suliński 2012 ↓, s. 13, 15.
  38. ↑ Suliński 2012 ↓, s. 18.
  39. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 49.
  40. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 146, 410, 1469.
  41. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 127, 354.
  42. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 127, 187.
  43. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-02].
  44. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923, s. 744.
  45. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 7 lipca 1923, s. 451–452, został przydzielony z PKU Warszawa Miasto I do Oddziału II Sztabu Generalnego.
  46. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 121 z 15 listopada 1924, s. 678.
  47. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 266, 419, 1469.
  48. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 244, 363.
  49. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 50, 196.
  50. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 45, 564.
  51. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 41.
  52. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 284.
  53. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 77 z 16 grudnia 1923, s. 724, został przydzielony do macierzystego 50 pp z równoczesnym odkomenderowaniem do Szkoły Podchorążych Piechoty celem przeszkolenia.
  54. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 59 z 31 maja 1925, s. 295.
  55. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 30 marca 1923, s. 225.
  56. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 17 lutego 1925, s. 77.
  57. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 2 września 1922, s. 655.
  58. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 64 z 3 października 1923, s. 592-593.
  59. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 18 stycznia 1924, s. 23.
  60. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 121 z 15 listopada 1924, s. 677.
  61. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926, s. 3.
  62. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926, s. 8.
  63. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 113, 672, 823, 832.
  64. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 517.
  65. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 17, 36, 50.
  66. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 14, 37.
  67. ↑ Straty ↓, poz. 3, 4.
  68. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 290, 512.
  69. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-03]..
  70. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927, s. 300.
  71. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 385.
  72. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 167.
  73. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 331.
  74. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 103, sprostowano datę urodzenia z „14 kwietnia 1890” na „26 kwietnia 1890”.
  75. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927, s. 362.
  76. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 152.
  77. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 154, 793.
  78. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929, s. 48.
  79. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 429.
  80. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 15 września 1933, s. 177.
  81. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 23.
  82. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 41.
  83. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 13.
  84. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 20 maja 1933, s. 118.
  85. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 91.
  86. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934, s. 134.
  87. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-01].
  88. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 6.
  89. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 415.
  90. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 155.
  91. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 43, 800.
  92. ↑ a b M.P. z 1933 r. nr 171, poz. 208.
  93. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933, s. 285.
  94. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 50.
  95. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-01].
  96. ↑ M.P. z 1933 r. nr 102, poz. 123.
  97. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 92.
  98. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 911.
  99. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-02].
  100. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 146, 430.
  101. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 140, 374.
  102. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 138, 216, tu odznaczony Krzyżem Walecznych po raz pierwszy.
  103. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-02].
  104. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-02].
  105. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-02].
  106. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-02].
  107. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 368.
  108. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.

Bibliografia

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Komendy rejonów uzupełnień DOK II.jpg
Komendy rejonów uzupełnień DOK II