Komenda Rejonu Uzupełnień Miechów

Komenda Rejonu Uzupełnień Miechów
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Miechów
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1919

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

PKU 25 pp
PKU Miechów[1]

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Miechów

Podległość

DOGen. Kielce
DOK V

Skład

typ I

Komendy rejonów uzupełnień OK V

Komenda Rejonu Uzupełnień Miechów (KRU Miechów) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[2].

Historia komendy

We wrześniu 1919 roku w Okręgu Generalnym „Kielce” została ustanowiona Powiatowa Komenda Uzupełnień 25 Pułku Piechoty w Miechowie[3]. Komenda administrowała powiatami: miechowskim i jędrzejowskim[4]. W listopadzie 1921 roku PKU 25 pp została przemianowana na Powiatową Komendę Uzupełnień Miechów i włączona w skład Okręgu Korpusu Nr V. Okręg poborowy PKU Miechów obejmował powiaty: miechowski i olkuski[5].

18 listopada 1924 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej[6], a 15 kwietnia 1925 roku rozporządzenie wykonawcze ministra spraw wojskowych do tejże ustawy, wydane 21 marca tego roku wspólnie z ministrami: spraw wewnętrznych, zagranicznych, sprawiedliwości, skarbu, kolei, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, rolnictwa i dóbr państwowych oraz przemysłu i handlu[7]. Wydanie obu aktów prawnych wiązało się z przejęciem przez władze cywilne (administracji I instancji) większości zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem poboru[8][9]. Przekazanie większości zadań władzom cywilnym umożliwiło organom służby poborowej zajęcie się wyłącznie racjonalnym rozdziałem rekruta oraz ewidencją i administracją rezerw. Do tych zadań dostosowana została organizacja wewnętrzna powiatowych komend uzupełnień i ich składy osobowe. Poszczególne komendy różniły się między sobą składem osobowym w zależności od wielkości administrowanego terenu[10].

Zadania i nowa organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej[8]. W skład PKU Miechów wchodziły dwa referaty: I) referat administracji rezerw i II) referat poborowy[8]. Nowa organizacja i obsada służby poborowej na stopie pokojowej według stanów osobowych L. O. I. Szt. Gen. 3477/Org. 25 została ogłoszona 4 lutego 1926 roku. Z tą chwilą zniesione zostały stanowiska oficerów ewidencyjnych[11][12][13].

12 marca 1926 roku została ogłoszona obsada personalna Przysposobienia Wojskowego, zatwierdzona rozkazem Dep. I L. 6000/26 przez pełniącego obowiązki szefa Sztabu Generalnego gen. dyw. Edmunda Kesslera, w imieniu ministra spraw wojskowych. Zgodnie z nową organizacją pokojową Przysposobienia Wojskowego zostały zlikwidowane stanowiska oficerów instrukcyjnych przy PKU, a w ich miejsce utworzone rozkazem Oddz. I Szt. Gen. L. 7600/Org. 25 stanowiska oficerów przysposobienia wojskowego w pułkach piechoty[14].

Od 1926 roku, obok ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność PKU Miechów normowała „Tymczasowa instrukcja służbowa dla PKU”, wprowadzona do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[15]

W marcu 1930 roku PKU Miechów nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr V i administrowała powiatami: miechowskim i olkuskim[16]. W grudniu tego roku posiadała skład osobowy typ I[15].

31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[17].

11 listopada 1931 roku ogłoszono nadanie Krzyża Niepodległości st. sierż. Władysławowi Fugielowi[a] z PKU Miechów[20][21].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Miechów została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Miechów przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[22], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[23]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Miechów normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[24].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr V, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: miechowski i olkuski[16][2].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Miechów, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.

Komendanci
  • ppłk Konstanty Niwiński (do 12 IX 1919[25][26])
  • mjr Kazimierz Grabowski (12 IX[25] – 12 XII 1919 → komendant PKU 36 pp)
  • płk Aleksander Teleżyński (VIII 1920[27] – 18 II 1921)
  • ppłk Kalikst Kędzierski (18 II – X 1921[27])
  • ppłk Ludwik Postępski (do 1 IX 1922 → komendant PKU Radom[28])
  • ppłk piech. Wacław Wałda (1 IX 1922[28] – II 1927 → stan spoczynku z dniem 30 IV 1927[29])
  • ppłk żand. / piech. Adam Dobrzański (VII 1927 – III 1930 → komendant PKU Jarosław)
  • mjr kanc. Aleksander Seweryn Marian Geringer (1930[30] – 1 IX 1932 → komendant PKU Kołomyja I)
  • ppłk dypl. piech. dr Kazimierz Putek (1 IX 1932 – VI 1934 → komendant PKU Kraków Powiat)
  • ppłk dypl. sap. Czesław Pawłowicz (VI 1934 – X 1935 → dyspozycja szefa Biura Personalnego MSWojsk.)
  • ppłk adm. (samoch.) Władysław Damski[b] (XI 1935 – 1939[33])
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[34][35]
  • I referent
    • urzędnik wojsk. X rangi / kpt. kanc. Franciszek Rejkowski (1923 – X 1925[36] → I referent PKU Kraków Miasto)
    • mjr piech. Ludwik Trznadel (X 1925[36] – II 1926 → kierownik I referatu)
  • referent – urzędnik wojsk. XI rangi Józef Teofil Szemla (1923)
  • referent – urzędnik wojsk. XI rangi Józef Wittman (1923)
  • II referent – kpt. piech. Zygmunt Gronczyński (1 XII 1924[37] – IV 1925 → oficer instrukcyjny)
  • oficer instrukcyjny
    • por. piech. Albin Hrapkowicz (1923 – IV 1925[38] → 73 pp)
    • kpt. piech. Zygmunt Gronczyński[c] (IV[38] – VII 1925[40] → 60 pp)
  • oficer ewidencyjny na powiat miechowski – urzędnik wojsk. X rangi / por. kanc. Wincenty Rożniatowski (od 1 XII 1922[41], był w 1924)
  • oficer ewidencyjny na powiat olkuski
    • urzędnik wojsk. X rangi Mieczysław Jan Sikorski (1923)
    • por. kanc. Ludwik Pawelec (od IV 1925[42])
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[43][44][45]
  • kierownik I referatu administracji rezerw i zastępcą komendanta
    • mjr / ppłk piech. Ludwik Trznadel (II 1926 – V 1927[46] → komendant PKU Wadowice)
    • mjr piech. Jarosław Zawałkiewicz (IV 1928 – III 1929 → dyspozycja dowódcy OK V)
    • mjr piech. Stanisław Julian Papiz[d] (p.o. III 1929[52][53] – IX 1930[54] → dyspozycja dowódcy OK V)
    • kpt. piech. Mieczysław Truszkowski[e] (IX 1930[56] – 31 X 1934[57] → stan spoczynku)
    • kpt. piech. Wilhelm Franciszek Ślizowski (1934 – VI 1938 → kierownik I referatu KRU)
  • kierownik II referatu poborowego
    • por. kanc. Wincenty Rożniatowski (od II 1926)
    • por. kanc. dr Józef Stanisław Szymaszkiewicz (VII 1927 – IX 1930[58] → praktyka sądowa w WSO Nr II)
    • por. kanc. Antoni Jan Donigiewicz (IX 1930[59] – 29 II 1932[60] → stan spoczynku)
    • kpt. piech. Władysław II Urban[f] (III 1932 – był w VI 1935)
  • referent – por. kanc. Antoni Jan Donigiewicz (II 1926 – IX 1930 → kierownik II referatu)
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[33][g]
  • kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Wilhelm Franciszek Ślizowski[h] †1940 Charków[73]
  • kierownik II referatu uzupełnień – kpt. adm. (tab.) Stanisław Szablewski †1940 Charków[74]

Uwagi

  1. ↑ St. sierż. Władysław Fugiel ur. 1 stycznia 1897 roku w Ropicy Polskiej, w rodzinie Andrzeja i Marii. Jako uczeń gimnazjum wstąpił do Legionów Polskich. Był żołnierzem 1 pułku piechoty[18]. W PKU Miechów pełnił służbę do września 1939 roku. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Stalagu XVII A Kaisersteinbruch[19].
  2. ↑ Ppłk adm. (samoch.) Władysław Damski ur. 24 kwietnia 1890 w Jaworznie, w ówczesnym powiecie chrzanowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Wacława[31]. Na stopień kadeta został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1910 w korpusie artylerii polowej i górskiej. Został przydzielony w rezerwie do 10 Dywizjonu Artylerii Konnej w Jarosławiu. W 1913 został mianowany chorążym ze starszeństwem z 1 stycznia 1910 w korpusie artylerii polowej i górskiej. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1915 w korpusie oficerów artylerii polowej i górskiej. W 1916 lub 1917 został przeniesiony do Oddziałów Samochodowych. Był odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[32] i Złotym Krzyżem Zasługi Cywilnej z Koroną na wstążce Medalu Waleczności.
  3. ↑ Zygmunt Gronczyński (Grad-Gronczyński) ur. 4/16 kwietnia 1896 w Piotrkowie, w rodzinie Józefa. 24 maja 1932 został odznaczony Krzyżem Niepodległości[39].
  4. ↑ Stanisław Julian Papiz (ur. 6 września 1890) był odznaczony Krzyżem Walecznych. Od marca 1923[47] do maja 1925 pełnił obowiązki dowódcy baonu sztabowego, a następnie wykonywał obowiązki kwatermistrza 44 Pułku Piechoty w Równem[48]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 42. lokatą w korpusie oficerów piechoty[49]. W lipcu 1925 został przeniesiony do 45 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Równem na stanowisko dowódcy III batalionu[50]. 29 czerwca 1926 w katastrofie pod Powurskiem poniosło śmierć 3 oficerów i 38 szeregowców z dowodzonego przez niego pododdziału. W 1928 pełnił służbę w Dowództwie 8 Dywizji Piechoty w Modlinie. Z dniem 31 maja 1931 został przeniesiony w stan spoczynku[51].
  5. ↑ Kpt. piech. Mieczysław Truszkowski (ur. 29 października 1888) został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. W stopniu kapitana został zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[55].
  6. ↑ Kpt. piech. Władysław II Urban ur. 31 marca 1892 w Witryłowie, w rodzinie Pawła[61][62]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Batalion Strzelców Polnych Nr 14. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1917. Był odznaczony Srebrnym Medalem Waleczności 2 klasy i Krzyżem Wojskowym Karola[63]. W Wojsku Polskim służył w 32 Pułku Piechoty w Modlinie[64], 43 Pułku Piechoty w Dubnie[65][66] i 62 Pułku Piechoty w Bydgoszczy na stanowisku dowódcy 4. kompanii[67][68]. W marcu 1932 został przeniesiony do PKU Miechów[69]. 9 grudnia 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[62]. Po zakończeniu II wojny świaatowej został zarejestrowany w jednej z rejonowych komend uzupełnień[61].
  7. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[70].
  8. ↑ Kpt. adm. (piech.) Wilhelm Franciszek Ślizowski ur. 2 grudnia 1896 w Bochni, w rodzinie Jana. Żołnierz Legionów Polskich. Odznaczony Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi (1938[71]). W czerwcu 1934 został przydzielony z 2 pp Leg. do PKU Miechów w celu odbycia praktyki poborowej[72]. Po przeniesieniu kpt. piech. Mieczysława Truszkowskiego w stan spoczynku (31 października 1934) objął obowiązki kierownika I referatu.

Przypisy

  1. ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 36.
  2. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  3. ↑ Jarno 2003 ↓, s. 51–52.
  4. ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 69 z 23 czerwca 1921 roku, zał. nr 2 do pkt 11.
  5. ↑ Jarno 2003 ↓, s. 178–179.
  6. ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
  7. ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
  8. ↑ a b c Jarno 2001 ↓, s. 169.
  9. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, autor użył sformułowania „wszystkie czynności przygotowawcze do poboru, jak również jego przeprowadzenie przeszły do władz administracyjnych”, co nie odpowiadało podziałowi kompetencji władz wojskowych i cywilnych, określonych we wspomnianych aktach prawa.
  10. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393–394.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 7-20.
  12. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, wg autora stanowiska oficerów ewidencyjnych, po krótkotrwałym przydzieleniu ich do władz administracyjnych, zostały zniesione w 1925 roku.
  13. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169, autor także datuje zniesienie stanowisk oficerów ewidencyjnych na rok 1925, co stoi w sprzeczności z ogłoszoną 4 lutego 1926 roku obsadą służby poborowej na stopie pokojowej.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 1-10.
  15. ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  16. ↑ a b Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
  17. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
  18. ↑ Wykaz Legionistów ↓.
  19. ↑ Straty ↓.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931 roku, s. 372.
  21. ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260.
  22. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  23. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  24. ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
  25. ↑ a b Dz.Rozk. MSWojsk. ↓, Nr 91 z 1919 roku, s. 3388.
  26. ↑ Jarno 2003 ↓, s. 52, wg autora ppłk Konstanty Niwiński służbę na stanowisku komendanta PKU 25 pp pełnił od września 1919 roku do sierpnia 1920 roku.
  27. ↑ a b Jarno 2003 ↓, s. 52.
  28. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 12 sierpnia 1922 roku, s. 608.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 38, 44.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 24, 45.
  31. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-12-08]..
  32. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 286.
  33. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 853.
  34. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1472, 1565–1566, 1568, 1570.
  35. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1341.
  36. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 105 z 14 października 1925 roku, s. 565.
  37. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 116 z 31 października 1924 roku, s. 649.
  38. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 46 z 24 kwietnia 1925 roku, s. 221.
  39. ↑ M.P. z 1932 r. nr 121, poz. 152.
  40. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 77 z 24 lipca 1925 roku, s. 415.
  41. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 51 z 3 grudnia 1922 roku, s. 889.
  42. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 2 kwietnia 1925 roku, s. 186.
  43. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 13.
  44. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 519.
  45. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 40, 43.
  46. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 148.
  47. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 marca 1923 roku, s. 175.
  48. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 271.
  49. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.
  50. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 69 z 1 lipca 1925 roku, s. 353.
  51. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 247.
  52. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 92, tu przeniesienie do PKU Wilejka.
  53. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 104, sprostowano przydział.
  54. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 288.
  55. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 43.
  56. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 10.
  57. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 251.
  58. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 303.
  59. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 30.
  60. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 23 grudnia 1931, s. 414.
  61. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-12-13]..
  62. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-12-13]..
  63. ↑ Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918, s. 325, 849. (niem.)..
  64. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 73.
  65. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 251, 423.
  66. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 232, 366.
  67. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-12-13]..
  68. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 76, 202.
  69. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 231.
  70. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.
  71. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 40.
  72. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
  73. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 550.
  74. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 527.

Bibliografia

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
KRU DOK V.jpg
Komendy rejonów uzupełnień OK V