Komenda Rejonu Uzupełnień Starogard

Komenda Rejonu Uzupełnień Starogard
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Starogard
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1920

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

PKU Starogard

Działania zbrojne
wojna polsko-bolszewicka
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Starogard

Podległość

DOGen. „Pomorze”
DOK VIII

Skład

PKU typ II, III

Komendy rejonów uzupełnień OK VIII

Komenda Rejonu Uzupełnień Starogard (KRU Starogard) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].

Historia komendy

W czerwcu 1921 roku PKU Starogard była podporządkowana Dowództwu Okręgu Generalnego „Pomorze” i obejmowała swoją właściwością powiaty: chojnicki, starogardzki, tucholski i złotowski[2].

Z dniem 15 listopada 1921 roku, po wejściu w życie nowego podziału kraju na dziesięć okręgów korpusów oraz wejściu w życie pokojowej organizacji służby poborowej, PKU Starogard została podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr VIII, a jej okręg poborowy obejmował powiaty: chojnicki, gniewski, sępoleński, starogardzki, tczewski i tucholski. Powiat tczewski został wyłączony z PKU Kościerzyna. W siedzibie każdego z sześciu powiatów miał rezydować oficer ewidencyjny. W 1923 roku obsadzone było jedynie stanowisko oficera ewidencyjnego Tuchola (por. piech. Adolf Wierzbicki)[3][4][5][6].

Z dniem 1 czerwca 1922 roku została zlikwidowana gospoda inwalidzka przy PKU Starogard[7].

18 listopada 1924 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej[8], a 15 kwietnia 1925 roku rozporządzenie wykonawcze ministra spraw wojskowych do tejże ustawy, wydane 21 marca tego roku wspólnie z ministrami: spraw wewnętrznych, zagranicznych, sprawiedliwości, skarbu, kolei, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, rolnictwa i dóbr państwowych oraz przemysłu i handlu[6]. Wydanie obu aktów prawnych wiązało się z przejęciem przez władze cywilne (administracji I instancji) większości zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem poboru[9][10]. Przekazanie większości zadań władzom cywilnym umożliwiło organom służby poborowej zajęcie się wyłącznie racjonalnym rozdziałem rekruta oraz ewidencją i administracją rezerw. Do tych zadań dostosowana została organizacja wewnętrzna powiatowych komend uzupełnień i ich składy osobowe. Poszczególne komendy różniły się między sobą składem osobowym w zależności od wielkości administrowanego terenu[11].

Zadania i nowa organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej[9]. W skład PKU Starogard wchodziły trzy referaty: I) referat administracji rezerw, II) referat poborowy i referat inwalidzki[9]. Nowa organizacja i obsada służby poborowej na stopie pokojowej według stanów osobowych L. O. I. Szt. Gen. 3477/Org. 25 została ogłoszona 4 lutego 1926 roku. Z tą chwilą zniesione zostały stanowiska oficerów ewidencyjnych[12][13][14].

12 marca 1926 roku została ogłoszona obsada personalna Przysposobienia Wojskowego, zatwierdzona rozkazem Dep. I L. 6000/26 przez pełniącego obowiązki szefa Sztabu Generalnego gen. dyw. Edmunda Kesslera, w imieniu ministra spraw wojskowych. Zgodnie z nową organizacją pokojową Przysposobienia Wojskowego zostały zlikwidowane stanowiska oficerów instrukcyjnych przy PKU, a w ich miejsce utworzone rozkazem Oddz. I Szt. Gen. L. 7600/Org. 25 stanowiska oficerów przysposobienia wojskowego w pułkach piechoty[15].

Od 1926 roku, obok ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność PKU Starogard normowała „Tymczasowa instrukcja służbowa dla PKU”, wprowadzona do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[16]

Z dniem 10 stycznia 1927 roku, w związku z likwidacją PKU Szubin i PKU Lubicz, minister spraw wojskowych dokonał zmian w podziale terytorialnym Okręgu Korpusu Nr VIII. W ramach tych zmian z PKU Starogard zostały włączone powiaty sępoleński i tucholski. Pierwszy z wymienionych powiatów został przyłączony do PKU Bydgoszcz, a drugi do PKU Grudziądz. Jednocześnie skład osobowy PKU Starogard został zredukowany do typu II[17]. Od tego czasu PKU Starogard administrowała powiatami: chojnickim, gniewskim, starogardzkim i tczewskim[18]. W grudniu 1930 roku komenda posiadała skład osobowy typ III[16].

31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[19].

Z dniem 1 kwietnia 1932 roku został zniesiony powiat gniewski, a należące do niego gminy włączone do powiatów: starogardzkiego, świeckiego i tczewskiego[20].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Starogard została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Starogard przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[21], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[22]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Starogard normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[23].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: chojnicki, starogardzki i tczewski[1].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Starogard, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.

Komendanci
Stopień, imię i nazwiskoOkres pełnienia funkcjiKolejne stanowisko (dalsze losy)
płk kaw. Adam Łukaszewicz[a]12 XI 1919 – 22 V 1920komendant PKU 29 pp w Kaliszu
ppłk piech. Mieczysław Łobodziński[b]1920 – III 1921[34]Główna Stacja Zborna Lublin
mjr piech. Roman Jachimowicz[c]od III 1921[34]
płk piech. Leon Silicki1923[4] – II 1927[36]stan spoczynku z dniem 30 IV 1927
mjr piech. Jan I KijowskiII[37] – III 1927[38]komendant PKU Kamionka Strumiłowa
ppłk art. Jan Władysław RyżIII[38] – X 1927[39]komendant PKU Przemyśl
ppłk piech. Leon I DąbrowskiXI 1927[40] – XI 1932dyspozycja dowódcy OK VIII[41][42]
ppłk piech. Lucjan BornstaedtVI 1933[43] – 1939[44]w niemieckiej niewoli
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[45][5]
I referentkpt. kanc. Karol Czepelod 7 V 1923[46]
mjr piech. Leon Rapszewicz1 X 1923[47] – II 1926[48]dyspozycja dowódcy OK VIII
II referenturzędnik wojsk. XI rangi Alfred Gebeldo 25 V 1923[49]OE Wągrowiec PKU Szubin
por. kanc. Stanisław Tyrała25 V[49] – 19 VI 1923[50]OE Wągrowiec PKU Szubin
urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Alfred Gebel19 VI 1923[51] – II 1926kierownik II referatu
oficer instrukcyjnypor. piech. Robert Antoni Bałowski1923 – X 1925[52]64 pp
kpt. piech. Jan Ferdynand Stettnerod X 1925[52]
oficer ewidencyjny na powiat chojnickipor. art. Leszek Jerzy Rudnicki2 X 1923[53] – VI 1924[54]18 pap
chor. Marcin Kowalczyk[d]od II 1925[56]
oficer ewidencyjny na powiat gniewskiwakat
oficer ewidencyjny na powiat sępoleńskipor. piech. Stanisław III Witkowskiod IV 1925[57]
oficer ewidencyjny na powiat starogardzkiurzędnik wojsk. X rangi Ignacy Macherskiod IV 1923[58]
ppor. rez. powoł. do sł. czyn. Alojzy Kucharski22 IX[59] – XII 1923[60]II referent PKU Kościerzyna
urzędnik wojsk. X rangi / por. kanc. Jan ŻarnowskiXII 1923[61] – II 1926referent
oficer ewidencyjny na powiat tczewskiurzędnik wojsk. XI rangi / chor. Jan Niżnik[62]od 21 VI 1923[63]
oficer ewidencyjny na powiat tucholskipor. piech. Adolf Wierzbicki4 VI[64] – 16 VIII 1923[65]II referent PKU Zamość
urzędnik wojsk. XI rangi / chor. Jan Markowski[e]od 16 VIII 1923[67] – był w 1925
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[68][69][70]
kierownik I referatu administracji rezerw

i zastępca komendanta

mjr piech. Jan Ferdynand Stettnerdo X 1926[71]dowódca III/65 pp
mjr piech. Władysław Pietraszkiewiczdo V 1927[72]oficer placu Kalisz
mjr żand. / piech. Wincenty StroheIX 1927 – II 1929dyspozycja dowódcy OK VIII
mjr piech. Michał PerestajIII[73] – VII 1929[74]dyspozycja dowódcy OK VIII
kpt. piech. Michał Talaga[f]15 I 1932[76] – 30 IX 1933[77]stan spoczynku
kpt. piech. Bronisław Michał Roganowicz1933 – VI 1938kierownik I referatu KRU
kierownik II referatu poborowegopor. kanc. Alfred Gebelod II 1926
por. kanc. Ferdynand Trapp[g]p.o. VII 1929[80] – 31 III 1932[81]stan spoczynku
por. kanc. / piech. Jan Żarnowski[h]był w 1932 – 30 VI 1934[84]stan spoczynku
kpt. piech. Józef Błażej Muzyka[i]1934, był w VI 1935
referent inwalidzkipor. kanc. Józef Smejkalod II 1926
por. kanc. Ferdynand TrappV 1927[87] – VII 1927p.o. kierownika II referatu
referentpor. kanc. Jan ŻarnowskiII 1926 – ?kierownik II referatu
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[44][j]
kierownik I referatu ewidencjikpt. adm. (piech.) Bronisław Michał Roganowicz[k]był w III 1939
kierownik II referatu uzupełnieńkpt. adm. (piech.) Wacław Józef Tenczabył w III 1939

Uwagi

  1. ↑ Płk kaw. Adam Łukaszewicz urodził się 24 września 1861 roku. 5 kwietnia 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika ze starszeństwem od dnia 19 kwietnia 1916 roku, zaliczeniem do rezerwy i powołaniem do służby czynnej na czas wojny, aż do demobilizacji oraz przydzielony z dniem 16 stycznia 1919 roku na stanowisko komendanta etapowego powiatu białostockiego[24]. 12 listopada 1919 roku został przeniesiony z Dowództwa miasta Białystok do PKU Starogard na stanowisko komendanta[25]. 22 maja 1920 roku został przeniesiony do PKU 29 pp w Kaliszu na stanowisko komendanta, a siedem dni później został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[26]. Z dniem 1 maja 1921 został przeniesiony w stan spoczynku[27]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu pułkownika piechoty[28]. Na emeryturze mieszkał w Białymstoku[29].
  2. ↑ Płk piech. Mieczysław Łobodziński urodził się 15 października 1855 roku. 6 października 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austriacko-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika, zaliczeniem do rezerwy i powołaniem do służby czynnej na czas wojny, aż do demobilizacji oraz przydzielony do Sekcji Poboru i Uzupełnień Ministerstwa Spraw Wojskowych[30]. 12 listopada 1919 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kościerzyna na stanowisko komendanta[25]. 11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Był już wówczas w PKU Starogard[31]. W marcu 1921 roku został przeniesiony do Głównej Stacji Zbornej Lublin. Z dniem 1 maja 1921 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu pułkownika[32]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu pułkownika piechoty[28]. Na emeryturze mieszkał w Miasteczku, w powiecie wyrzyskim[33].
  3. ↑ Roman Jachimowicz (ur. 11 listopada 1871) w 1923 roku był już w stanie spoczynku i mieszkał w Toruniu. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu podpułkownika[35].
  4. ↑ Urzędnik wojsk. XI rangi Marcin Kowalczyk (ur. 7 listopada 1884) z dniem 1 stycznia 1925 roku został mianowny chorążym zawodowym w piechocie z równoczesnym wcieleniem do 65 pp i przydzieleniem do PKU Starogard na stanowisko OE Chojnice. Wcześniej pełnił służbę w PKU Toruń na stanowisku II referenta i oficera ewidencyjnego na powiat toruński (od października 1924 roku)[55].
  5. ↑ Urzędnik wojsk. XI rangi Jan Markowski (ur. 16 maja 1888) z dniem 1 stycznia 1925 roku został mianowny chorążym zawodowym w piechocie z równoczesnym wcieleniem do 65 pp i poostawieniem na dotychczasowym stanowisku w PKU Starogard[66].
  6. ↑ Kpt. piech. Michał Talaga (ur. 18 września 1894) został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku w korpusie oficerów piechoty[75].
  7. ↑ por. kanc. Ferdynand Trapp (ur. 9 marca 1886, zm. 1978) był żonaty z Zofią z domu Vorreiter (1891-1974), z którą miał syna Ferdynanda (1914-1998) – harcmistrza, komendanta Chorągwi Gdańskiej (1958-1963)[78]. We wrześniu 1914 roku był „c. i k. nadogniomistrzem 30 pułku polnej artylerii”[79]. Został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej. Z dniem 31 marca 1932 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
  8. ↑ Por. Jan Żarnowski (ur. 7 stycznia 1888) w marcu 1934 roku został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczasowym stanowisku[82], a z dniem 30 czerwca tego roku przeniesiony w stan spoczynku. W 1938 roku został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[83].
  9. ↑ Kpt. piech. Józef Błażej Muzyka (ur. 11 marca 1893[85]). W styczniu 1934 roku ogłoszono jego przydział z 60 pp w Ostrowie Wlkp. do PKU Starogard[86].
  10. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939 roku, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939 roku[88].
  11. ↑ Kpt. adm. (piech.) Bronisław Michał Roganowicz[89] (ur. 26 kwietnia 1897) był odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie) i Srebrnym Krzyżem Zasługi[90]. W kwietniu 1933 roku przydzielony został z 20 pp w Krakowie do PKU Starogard, w celu odbycia praktyki poborowej[91]. Po przeniesieniu kpt. piech. Michała Talagi w stan spoczynku (30 września 1933 roku) objął stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta.

Przypisy

  1. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  2. ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 69 z 23 czerwca 1921 roku, zał. nr 2 do pkt 11.
  3. ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 37.
  4. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1479.
  5. ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1348.
  6. ↑ a b Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
  7. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 6 czerwca 1922 roku, poz. 346.
  8. ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
  9. ↑ a b c Jarno 2001 ↓, s. 169.
  10. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, autor użył sformułowania „wszystkie czynności przygotowawcze do poboru, jak również jego przeprowadzenie przeszły do władz administracyjnych”, co nie odpowiadało podziałowi kompetencji władz wojskowych i cywilnych, określonych we wspomnianych aktach prawa.
  11. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393–394.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 7-20.
  13. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, wg autora stanowiska oficerów ewidencyjnych, po krótkotrwałym przydzieleniu ich do władz administracyjnych, zostały zniesione w 1925 roku.
  14. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169, autor także datuje zniesienie stanowisk oficerów ewidencyjnych na rok 1925, co stoi w sprzeczności z ogłoszoną 4 lutego 1926 roku obsadą służby poborowej na stopie pokojowej.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 1-10.
  16. ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  17. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 2 z 21 stycznia 1927 roku, poz. 15.
  18. ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
  19. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
  20. ↑ Dz.U. z 1932 r. nr 3, poz. 19.
  21. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  22. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  23. ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
  24. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 43 z 17 kwietnia 1919 roku, poz. 1383, 1395.
  25. ↑ a b Dz. Rozk. Wojsk. Nr 97 z 27 grudnia 1919 roku, poz. 4077.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 9 czerwca 1920 roku, s. 399, 423.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 822.
  28. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 739.
  29. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1408.
  30. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 94 z 10 listopada 1919 roku, poz. 3631.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 23 czerwca 1920 roku, s. 497.
  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 820.
  33. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 885.
  34. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 kwietnia 1921 roku, s. 690.
  35. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1583.
  36. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 37, 44.
  37. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 18 lutego 1927 roku, s. 65.
  38. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 78.
  39. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 314.
  40. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 301.
  41. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 15 listopada 1932 roku, s. 397.
  42. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 20 maja 1933 roku, s. 122, z dniem 30 kwietnia 1933 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
  43. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 130.
  44. ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 858.
  45. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1479, 1562.
  46. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 23 maja 1923 roku, s. 288, z równoczesnym przeniesieniem z korpusu oficerów piechoty (56 pp) do korpusu oficerów administracji, dział kancelaryjny.
  47. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 67 z 20 października 1923 roku, s. 718.
  48. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 2.
  49. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 2 czerwca 1923 roku, s. 368.
  50. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 29 czerwca 1923 roku, s. 433.
  51. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 29 czerwca 1923 roku, s. 434.
  52. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 97 z 1 października 1925 roku, s. 527.
  53. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 66 z 16 października 1923 roku, s. 708.
  54. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 61 z 29 czerwca 1924 roku, s. 364.
  55. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1560.
  56. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 17 lutego 1925 roku, s. 77.
  57. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 23 kwietnia 1925 roku, s. 218.
  58. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 27 kwietnia 1923 roku, s. 275.
  59. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 65 z 10 października 1923 roku, s. 700.
  60. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 6 grudnia 1923 roku, s. 701.
  61. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 6 grudnia 1923 roku, s. 703.
  62. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 8 lutego 1925 roku, s. 62.
  63. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 44 z 3 lipca 1923 roku, s. 445.
  64. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 12 czerwca 1923 roku, s. 393.
  65. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 6 września 1923 roku, s. 545.
  66. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 27 stycznia 1925 roku, s. 41.
  67. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 6 września 1923 roku, s. 549.
  68. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 16.
  69. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 524.
  70. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 10, 40, 56.
  71. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 11 października 1926 roku, s. 338.
  72. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 148.
  73. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 90.
  74. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 186.
  75. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 50.
  76. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 231.
  77. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 184.
  78. ↑ hm. Ferdynand Trapp.
  79. ↑ Wiadomości o zaginionych. „Ilustrowany Kurier Codzienny”. 230, s. 4, 1914-09-27. Kraków. 
  80. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 212.
  81. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 23 grudnia 1931 roku, s. 414.
  82. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 12 marca 1934 roku, s. 87.
  83. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 50.
  84. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 144.
  85. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 33, sprostowano imię i datę urodzenia z „Józef ur. 1 marca 1893” na „Józef Błażej ur. 11 marca 1893”.
  86. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 9.
  87. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 150.
  88. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  89. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 30, sprostowano imię z „Bronisław” na „Bronisław Michał”.
  90. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 292.
  91. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 82.

Bibliografia

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
KRU DOK VIII.jpg
Komendy rejonów uzupełnień OK VIII