Komisariat Wewnętrzny Straży Granicznej nr 4 „Lwów”
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1929 |
| Rozformowanie | 1934 |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Lwów |
| Formacja | Straż Graniczna |
| Podległość | Inspektorat Wewnętrzny Egzekutywa KG SG |
Komisariat Wewnętrzny Straży Granicznej nr 4 „Lwów”” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej w okresie międzywojennym.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 Straż Graniczną[1]. Rozkazem nr 3 z 14 maja 1929 w sprawie utworzenia Inspektoratu Wewnętrznego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski utworzył komisariat wewnętrzny Straży Granicznej nr 4 „Lwów”[2]. Rozkazem nr 7 z 23 października 1931 w sprawach organizacyjnych i etatowych , w związku z zarządzeniem Ministra Skarbu z 22 października 1930 znoszącym Inspektorat Okręgowy Nr VI, komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski zarządził likwidację Inspektoratu Okręgowego nr VI z dniem 3 listopada 1930[3]. Zniósł komisariat „Warszawa”, a powołał Egzekutywę Oddziału II Komendy Straży Granicznej z przydziałem etatowym, ewidencyjnym i gospodarczym do Komendy Straży Granicznej. Komisariaty wewnętrzne zachowały swój terytorialny zakres działania[3]. Komisariat Lwów przydzielono pod względem służbowym bezpośrednio do Małopolskiego Okręgu Straży Granicznej; etatowo, ewidencyjnie i gospodarczo do Inspektoratu Granicznego Stryj[4].
W 1934 komisariat zlikwidowano[5]
Kierownicy/komendanci komisariatu
| stopień | imię i nazwisko | okres pełnienia służby | kolejne stanowisko |
|---|---|---|---|
| nadkomisarz | Wilhelm Kisielewski[a] | XII 1929 – IV 1932[6] | Zwolniony ze SG |
Uwagi
- ↑ Wilhelm Kisielewski – w 1913 powołany został do armii austriackiej. W 1918 wstąpił Wojska Polskiego. W składzie dywizji gen. Żeligowskiego walczył na północy Polski. W sierpniu 1919 wziął udział w I Powstaniu Śląskim. Potem służył w 10 Dywizji Piechoty. W 1929 zwolniony z wojska w stopniu kapitana i przyjęty w stopniu nadkomisarza do Straży Granicznej na stanowisko kierownika komisariatu SG „Szprudowo”. W grudniu 1929 ukończył kurs wywiadowczy w komisariacie SG „Warszawa” i przeniesiony został na stanowisko kierownika komisariatu „Lwów”. 25 kwietnia 1932 zwolniony ze służby w Straży Granicznej[6].
Przypisy
- ↑ Goryński 2012 ↓, s. 226.
- ↑ Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 42.
- ↑ a b Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 67.
- ↑ Jabłonowski i Polak 1999 ↓, s. 68.
- ↑ Kula 1994 ↓, s. 161.
- ↑ a b Kozłowski 2015 ↓, s. 149.
Bibliografia
- Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.
- Henryk Mieczysław Kula: Polska Straż Graniczna w latach 1928-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 8311082671.
- Grzegorz Goryński: Powstanie, organizacja i funkcjonowanie straży granicznej w latach 1928-1939. 2012. [dostęp 2016-12-31].
- Piotr Kozłowski: Zapomniani obrońcy granic południowo-wschodnich II Rzeczypospolitej 1922-1939: słownik biograficzny oficerów, strażników oraz pracowników kontraktowych straży celnej i straży granicznej. Przemyśl: Wydawnictwo Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 2015. ISBN 978-83-61329-14-5.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).