Komora pęcherzykowa
Komora pęcherzykowa, urządzenie służące do obserwacji śladów cząstek elementarnych (promieniowania jonizującego) zaprojektowane w roku 1952 przez Donalda Glasera, za co został uhonorowany w 1960 Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki.
Konstrukcja komory pęcherzykowej podobna jest do budowy komory mgłowej. Jest to zazwyczaj cylinder wypełniony przeźroczystą cieczą (np. wodorem, deuterem, helem w stanie ciekłym), skonstruowany w taki sposób, aby można było szybko zmienić jego pojemność (np. poprzez przesunięcie tłoka zamykającego komorę), wprowadzając w ten sposób znajdującą się w komorze ciecz w stan przegrzania. Przelatujące przez przegrzaną ciecz cząstki jonizujące zostawiają za sobą ślad w postaci pęcherzyków pary.
Komory pęcherzykowe umieszczane są zazwyczaj w silnym, jednorodnym polu magnetycznym, co umożliwia rozróżnienie ładunków, określenie stosunku ładunku do masy i pędu poszczególnych cząstek.
Obecnie komór pęcherzykowych, podobnie jak komór Wilsona, nie używa się. Zostały one zastąpione detektorami pozycjoczułymi.
Zobacz też
Media użyte na tej stronie
First tracks observed in John Wood's one-and-1/2-inch liquid hydrogen bubble chamber. Photograph taken May 25, 1955. Bubble Chamber-24