Kongres w Brunszwiku (1718)

Kongres w Brunszwiku – kongres zwołały przez cesarza Karola VI Habsburga w 1718, w celu spacyfikowania Północy, po myśli Rzeszy Niemieckiej.

W 1718 roku cesarz poczuł się silny, pokonał bowiem Turków. 21 lipca zawarto pokój w Požarevacu, kończący wojnę Turcji z Austrią (VI wojna austriacko-turecka) i z Wenecją (VIII wojna wenecko-turecka).

W 1718 roku cesarz stał się też członkiem silnego sojuszu czterech państw: Francji, Holandii, Austrii i Wielkiej Brytanii (Quadruple Alliance), który stworzył James Stanhope.

Jednak nawet sojusznik Karola Jerzy I Hanowerski nie miał ochoty uczestniczyć w tym kongresie. Przekonał też króla Szwecji Karola XII by zrobił to samo. Polska przygotowała przedstawicieli na kongres, lecz ostatecznie ich nie wysłała. Z powodu tego, że wiele państw nie wyraziło zainteresowania inicjatywą cesarską, kongres w Brunszwiku jest często nazywany "kongresem-cieniem" (shadowy congress).

Bibliografia

• A. W Ward, Breat Britain under George I
• Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN Warszawa 1982, s. 371.