Konidiogeneza

Prosty typ konidiogenezy
Rozgałęzione łańcuszki akropetalne u Alternaria alternata

Konidiogeneza lub zarodnikowanie konidialne – proces wytwarzania u grzybów zarodników zwanych konidiami. Jest to rozmnażanie bezpłciowe. Zachodzi w komórkach konidiotwórczych, które znajdują się na zwykłych strzępkach, albo na specjalnie do tego celu tworzących się strzępkach zwanych konidioforami, albo w specjalnych strukturach zwanych konidiomami. Jest charakterystyczne głównie dla workowców, u podstawczaków zachodzi dużo rzadziej[1].

Konidiogeneza może zachodzić na wiele sposobów. W zależności od jej przebiegu wyróżnia się kilka rodzajów konidiogenezy[1]:

  • konidiogeneza holoblastyczna lub holotaliczna – konidia powstają z komórki konidiotwórczej jako jej odgałęzienia
  • konidiogeneza enteroblastyczna – konidia powstają wewnątrz komórki konidiotwórczej w wyniku uwypuklenia się jej wewnętrznej ściany komórkowej. Uwalniane są na dwa sposoby:
    • przez por lub pory w jej ścianie zewnętrznej. Jest to konidiogeneza porowa
    • ściana komórkowa konidiów wytwarzana jest na nowo w komórce konidotwórczej fialidzie. Jest to konidiogeneza fialidowa

W najprostszym przypadku konidiogeneza polega na odrywaniu się od końca strzępki najstarszej komórki. Mówi się wówczas, że konidia powstają kolejno. Często jednak konidia tworzą główkowate skupiska lub łańcuszki. W główkach zarodniki mogą powstawać pojedynczo, lub kolejno. W łańcuszkach konidia mogą powstawać na dwa sposoby, w związku z tym wyróżnia się 2 typy łańcuszków[1]:

  • łańcuszki bazypetalne, w których wszystkie konidia pochodzą z tej samej komórki konidiotwórczej
  • łańcuszki akropetalne, w których wytworzone konidium samo staje się komórką konidiotwórczą dla następnego konidium

Łańcuszki konidiów mogą być proste lub rozgałęzione[1]

W zależności od sposobu powstawania wyróżnia się kilka rodzajów konidiów powstających na strzępkach i konidioforach[2]:

  • artrospory – krótkie, jednokomórkowe konidia wytwarzane przez fragmentację strzępek grzybni lub odgałęzień konidioforów,
  • artrospory merystemowe – powstają pojedynczo lub tworzą łańcuszki na szczycie trzonka komórki zarodnikotwórczej. Występują u grzybów z rodzaju Oidium oraz w rzędzie Erysiphales – tu nazywają się oidiami,
  • tretospory – przeważnie grubościenne i barwne konidia wytwarzane przez rozrastanie się wewnętrznej ściany komórki zarodnikotwórczej. Powstają pojedynczo lub tworzą łańcuszki. Występują np. u rodzajów Alternaria i Helminthosporium,
  • fialospory – wytwarzane są przez rozszerzone butelkowato komórki zwane fialidami i tworzą łańcuszki. Mogą powstawać na komórkach, lub w ich wnętrzu. U niektórych rodzajów (np. Acremonium i Fusarium) fialospory sklejone śluzowatą substancją tworzą główkowate skupiska.

Przypisy

  1. a b c d Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 1. Podstawy fitopatologii, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, ISBN 978-83-09-01063-0.
  2. Janusz Błaszkowski, Mariusz Tadych, Tadeusz Madej, Przewodnik do ćwiczeń z fitopatologii, Szczecin: Wyd AR w Szczecinie, 1999, ​ISBN 83-87327-23-9

Media użyte na tej stronie

Conidium formation 2, Otto's Encyclopedia.jpg
Conidium formation in Otto's Encyclopedia (1897).
Alternaria alternata - SNAP-165447-0005.jpg
Autor: Vanluubio, Licencja: CC BY-SA 3.0
alternaria alternata spore