Kormoran szorstkodzioby

Kormoran szorstkodzioby
Leucocarbo carunculatus[1]
(J. F. Gmelin, 1789)
Ilustracja
kormoran szorstkodzioby (po prawej) –
ilustracja z
A History of the Birds of New Zealand (1888)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

głuptakowe

Podrząd

głuptakowce

Rodzina

kormorany

Rodzaj

Leucocarbo

Gatunek

kormoran szorstkodzioby

Synonimy
  • Phalacrocorax imperialis King, 1831[2]
  • Phalacrocorax cirrhatus Sclater & Salv., 1868[3]
  • Graculus carunculatus Finsch, 1870[4]
  • Phalacrocorax carunculatus Sclater & Salv., 1870[5]
  • Pelecanus carunculatus Gmelin, 1789[6]
Podgatunki
  • L. c. carunculatus (J. F. Gmelin, 1789)
  • L. c. chalconotus (G. R. Gray, 1845)
  • L. c. onslowi (H. O. Forbes, 1893)
  • L. c. stewarti (Ogilvie-Grant, 1898)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[7]
Status iucn3.1 VU pl.svg

Kormoran szorstkodzioby (Leucocarbo carunculatus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae). Zamieszkuje obszar Nowej Zelandii.

Systematyka

Wyróżniono cztery podgatunki L. carunculatus[8]:

  • L. carunculatus carunculatuskormoran szorstkodzioby – północno-wschodnia część Wyspy Południowej
  • L. carunculatus chalconotuskormoran nowozelandzki – wschodnia Wyspa Południowa
  • L. carunculatus onslowikormoran plamistyWyspy Chatham
  • L. carunculatus stewartikormoran zmiennyWyspa Stewart, południowa Wyspa Południowa

Taksony te często podnoszone są do rangi odrębnych gatunków[9][10].

Dla Europejczyków kormoran szorstkodzioby został odkryty w maju 1773, kiedy Johann Reinhold Forster odłowił jeden okaz w Queen Charlotte Sound podczas wyprawy Jamesa Cooka[11].

Morfologia

Kormorany szorstkodziobe na Blumine Island (u północno-wschodnich wybrzeży Wyspy Południowej)

Długość ciała do 76 cm, masa ciała – około 2,5 kg[6]. Podgardle, pierś i brzuch białe. Głowa, szyja i grzbiet czarne, skóra głowy (maska) pomarańczowoczerwona. Niebieska obwódka pod oczami, na dziobie łata z żółtawych brodawek.

Ekologia

Kormorany szorstkodziobe gnieżdżą się na skałach. Żywią się rybami żyjącymi w okolicy dna; trzon ich diety stanowią flądry Arnoglossus scapha. Prawdopodobnie ptaki tego gatunku nie wyprowadzają lęgów regularnie co roku. U kormorana szorstkodziobego okres lęgowy trwa przeważnie w maju i czerwcu. Gniazdo to platforma z gałęzi i wodorostów spojonych guanem. Zniesienie liczy 1–3 jasnoniebieskie jaja. Brak informacji na temat inkubacji czy czasu do opierzenia się młodych[11].

Status

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) taksony wchodzące w skład L. carunculatus sklasyfikowano jako trzy odrębne gatunki i nadano im następujące kategorie zagrożenia:

Przypisy

  1. Leucocarbo carunculatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. P.P. King. Characters of New Genera and Species of Birds from the Straits of Magellan. „Proceedings of the Committee of Science and Correspondence of the Zoological Society of London”, s. 30, 1831. (ang.). 
  3. Ibis, 1868, p. 189.
  4. J. f. O. 1870, p. 375.
  5. Ibis, 1870, p. 500.
  6. a b Orta, J., Jutglar, F., Garcia, E.F.J., Kirwan, G.M. & Boesman, P.: Rough-faced Shag (Phalacrocorax carunculatus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.) (2014). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2014. [zarchiwizowane z tego adresu (13 grudnia 2015)].
  7. a b BirdLife International, Leucocarbo carunculatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2020-03-01] (ang.).
  8. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 (1836) - kormorany - Cormorants (wersja: 2021-07-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-23].
  9. F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Storks, frigatebirds, boobies, cormorants, darters. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-01]. (ang.).
  10. John H. Boyd III: Phalacrocoracidae: Cormorants Reichenbach, 1849-50 (1836). [w:] Aves—A Taxonomy in Flux: Version 3.06a [on-line]. John Boyd's Home Page. [dostęp 2020-03-01]. (ang.).
  11. a b New Zealand king shag. [w:] Miskelly, C.M. (red.) New Zealand Birds Online [on-line]. [dostęp 2021-09-13].
  12. BirdLife International, Leucocarbo onslowi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2020-03-01] (ang.).
  13. BirdLife International, Leucocarbo chalconotus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2020-03-01] (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 VU pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Bul02BirdP038.jpg
Autor: By J. G. Keulemans, in W.L. Buller's A History of the Birds of New Zealand. 2nd edition. Published 1888., Licencja: CC BY-SA 3.0 nz
Illustration of the Pied Shag (Phalacrocorax varius) and the King Shag (Phalacrocorax carunculatus).
New zealand king shag.jpg
Autor: Sabine's Sunbird, Licencja: CC BY-SA 4.0
New Zealand King Shag, (Leucocarbo carunculatus) on Blumine Island, Marlborough Sounds, New Zealand in 2016