Korszun (1898)

Korszun (Коршун)
Ilustracja
S3 (ex-„Posłusznyj”) w służbie fińskiej po 1918 r.
Klasaniszczyciel
TypSokoł
Historia
StoczniaCrichton, Turku
Położenie stępki1898
Wodowaniemaj 1898
 Carska MW
Nazwa„Korszun” → „Posłusznyj” (od 1902)
Wejście do służbylipiec 1900
 Flota Czerwona
Nazwa„Posłusznyj”
Wycofanie ze służbykwiecień 1918
 Merivoimat
NazwaS3
Wejście do służby1918
Wycofanie ze służby1922
Los okrętuzwrócony Rosji Radzieckiej, złomowany
Dane taktyczno-techniczne
Wypornośćnormalna: 220 ton
pełna: 240 t
Długość57,91 metra
Szerokość5,64 m
Zanurzenie2,29 m
Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania
8 kotłów Yarrow
moc 3800 KM
2 śruby
Prędkość26,5-27,5 węzła
Zasięg450-660 Mm przy prędkości 13 węzłów
Uzbrojenie
1 działo 75 mm
3 działka kal. 47 mm (3 x I)
Wyrzutnie torpedowe2 × 381 mm (2 x I)
Załoga51-58

Korszun (Коршун) – rosyjski niszczyciel z końca XIX wieku i okresu I wojny światowej, jedna z 27 jednostek typu Sokoł. Okręt został zwodowany w maju 1898 roku w stoczni Crichton w Turku, a do służby w Marynarce Wojennej Imperium Rosyjskiego wszedł w lipcu 1900 roku, z przydziałem do Floty Bałtyckiej. W 1902 roku nazwę jednostki zmieniono na „Posłusznyj”. Podczas I wojny światowej jednostkę przebudowano na trałowiec. Opanowany przez bolszewików okręt został w kwietniu 1918 roku pozostawiony w Helsinkach i został wcielony do Fińskiej Marynarki Wojennej, gdzie służył pod nazwą S3. W 1922 roku zwrócono go Rosji Radzieckiej, gdzie został złomowany.

Projekt i budowa

„Korszun” był jednym z pierwszych niszczycieli typu Sokoł, który został wykonany przez rodzimy przemysł okrętowy na wzór zbudowanego w Wielkiej Brytanii prototypu – „Sokoła”[1]. Jednostka z racji niewielkiej wyporności bardziej odpowiadała klasie torpedowców[1].

Okręt zbudowany został w stoczni Crichton w Turku[1][2]. Stępkę niszczyciela położono w 1898 roku, został zwodowany w maju tego roku, a do służby w Marynarce Wojennej Rosji przyjęto go w lipcu 1900 roku[1][a].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był niewielkim, czterokominowym niszczycielem z taranowym dziobem[3]. Długość całkowita wykonanego ze stali niklowej kadłuba wynosiła 57,91 metra, szerokość 5,64 metra i zanurzenie 2,29 metra[4][5][b]. Wyporność normalna wynosiła 220 ton, zaś pełna 240 ton[2][6][c]. Okręt napędzany był przez dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o mocy 3800 KM, do których parę dostarczało osiem kotłów Yarrow[1][2]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 26,5-27,5 węzła[1][2]. Okręt mógł zabrać zapas węgla o masie 58-80 ton, co zapewniało zasięg wynoszący od 450 do 660 Mm przy prędkości 13 węzłów[1][d].

Okręt wyposażony był w dwie pojedyncze wyrzutnie torped kalibru 381 mm, umieszczone na rufie, z zapasem sześciu torped[1][4]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiły: pojedyncze działo jedenastofuntowe kal. 75 mm L/48 Canet, umieszczone na platformie nad pomostem bojowym oraz trzy pojedyncze działka kal. 47 mm L/40 Hotchkiss na śródokręciu (dwa za przednim kominem i jedno między dwoma kominami rufowymi)[1][7].

Załoga okrętu liczyła od 51 do 58 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].

Służba

Niszczyciel wszedł w skład Floty Bałtyckiej[6][8]. W marcu 1902 roku nazwę okrętu zmieniono na „Posłusznyj” („Послушный”)[1][2]. W 1911 roku dokonano modernizacji uzbrojenia jednostki: zdemontowano obie wyrzutnie torped kal. 381 mm i wszystkie działka kal. 47 mm, instalując w zamian dwie pojedyncze wyrzutnie torped kal. 450 mm oraz drugą armatę kal. 75 mm (usytuowaną w pobliżu rufy) i dwa pojedyncze karabiny maszynowe kal. 7,62 mm[1]. Prócz tego okręt przystosowano do przenoszenia 10 min[1][2]. W momencie wybuchu I wojny światowej niszczyciel znajdował się w składzie 6. Dywizjonu II Dywizji Torpedowej[9]. W styczniu 1916 roku „Posłusznyj” został pozbawiony uzbrojenia torpedowego i po zamontowaniu trałów został przystosowany do pełnienia roli trałowca[1][2]. Jednostka została przydzielona do 2. Dywizjonu I Oddziału Trałowców[10]. W wyniku rewolucji październikowej okręt został przejęty przez bolszewików, po czym, porzucony w Helsinkach, został 13 kwietnia 1918 roku zdobyty przez Finów[1][11]. Jednostka pełniła służbę w Marynarce Wojennej Finlandii pod nazwą S3 do 1922 roku, kiedy to zwrócono ją Rosji Radzieckiej, gdzie okręt złomowano[12][e].

Uwagi

  1. ↑ Według Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905 stępkę okrętu położono w 1896 roku, a wodowanie i wejście do służby odbyło się w 1898 roku[2].
  2. ↑ Według Navypedii długość okrętu wynosiła 60,7 metra[1].
  3. ↑ Według Navypedii wyporność normalna wynosiła 250 ton, zaś pełna 305 ton[1].
  4. ↑ Według Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905 zapas węgla wynosił 60 ton[2].
  5. ↑ Według Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905 okręt złomowano w 1921 roku[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Ivan Gogin: KRECHET torpedo boats (1900-1904) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-10-29].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: 1979, s. 206.
  3. ↑ Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: 1979, s. 205.
  4. ↑ a b Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: 1979, s. 205–206.
  5. ↑ Piotr Olender: Rosyjsko-japońska wojna morska 1904-1905. T. 2: Bitwa pod Cuszimą. Sandomierz: 2012, s. 247.
  6. ↑ a b The Naval Annual, 1905. T.A. Brassey (red.). Portsmouth: 1905, s. 330.
  7. ↑ Robert Jackson: Niszczyciele, fregaty i korwety. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2001, s. 279.
  8. ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 573.
  9. ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 490.
  10. ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 512.
  11. ↑ Edmund Kosiarz: Pierwsza wojna światowa na Bałtyku. Gdańsk: 1979, s. 376.
  12. ↑ Ivan Gogin: S1 destroyers (1900-1902/1918) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-10-29].

Bibliografia

  • The Naval Annual, 1905. T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1905. (ang.)
  • Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.)
  • Ivan Gogin: KRECHET torpedo boats (1900-1904) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-10-29].
  • Ivan Gogin: S1 destroyers (1900-1902/1918) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-10-29].
  • Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
  • Robert Jackson: Niszczyciele, fregaty i korwety. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2001. ISBN 83-1109-273-7.
  • Edmund Kosiarz: Pierwsza wojna światowa na Bałtyku. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1979. ISBN 83-215-3234-9.
  • Piotr Olender: Rosyjsko-japońska wojna morska 1904-1905. T. 2: Bitwa pod Cuszimą. Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-56-6.
Niszczyciele typu Sokoł
Carska MW
Nippon Kaigun
Merivoimat

Media użyte na tej stronie

Naval Ensign of RSFSR (1918-1920).svg
Naval Ensign of the Soviet Russia 1918-1920
Naval Ensign of Russia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Military flag of Finland.svg
The swallow-tailed state flag of Finland, also called Naval Ensign of Finland. This flag is used only by the Finnish Defence Forces installations, units, garrisons, and ships. The flag is also the unit Colour of such units that do not have a Colour of their own.
Torpedovene-S3-1918-1922.jpg
Finnish torpedo boat S3