Koszmar z ulicy Wiązów II: Zemsta Freddy’ego

Koszmar z ulicy Wiązów II: Zemsta Freddy’ego
A Nightmare on Elm Street Part 2: Freddy’s Revenge
Ilustracja
Logo filmu
Gatunek

horror

Data premiery

1 listopada 1985 r.

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

87 min

Reżyseria

Jack Sholder

Scenariusz

David Chaskin

Główne role

Mark Patton,
Kim Myers
oraz Robert Englund

Muzyka

Christopher Young

Zdjęcia

Jacques Haitkin,
Christopher Tufty

Kostiumy

Gail Viola

Montaż

Bob Brady,
Arline Garson

Produkcja

Robert Shaye

Wytwórnia

New Line Cinema
Heron Communications
Smart Egg Pictures
Second Elm Street Venture
Media Home Entertainment

Dystrybucja

New Line Cinema

Budżet

3 000 000 $

Poprzednik

Koszmar z ulicy Wiązów

Kontynuacja

Koszmar z ulicy Wiązów III: Wojownicy snów

Nagrody
1986: nominacja do Saturn Award w kategorii najlepszy horror

Koszmar z ulicy Wiązów II: Zemsta Freddy’ego (ang. A Nightmare on Elm Street Part 2: Freddy’s Revenge) – amerykański film fabularny (horror) z 1985 roku. Sequel kultowej produkcji Wesa Cravena, Koszmaru z ulicy Wiązów (1984), drugi segment filmowej serii pod tym samym tytułem.

Fabuła

Od wydarzeń przedstawionych w pierwszej części serii mija pięć lat. Do posiadłości, w której mieszkali Thompsonowie, wprowadza się rodzina Walshów – matka, ojciec, ekscentryczny syn i urocza córka. Głowa rodziny, Ken Walsh, ukrywa przed bliskimi mroczną tajemnicę rezydencji, lecz nastoletni Jesse zaczyna miewać senne koszmary, w których objawia mu się ta sama postać, co Tinie Gray – posępny Freddy Krueger. Lisa, przyjaciółka Jessego ze szkoły, znajduje pamiętnik poprzedniej lokatorki, z którego dowiaduje się o jej problemach z koszmarami. Tymczasem Freddy obiera Jessego na swojego następcę, który zabił jego kolegę, oraz chciał zabić jego dziewczynę.

Obsada

Odbiór

Odbiór komercyjny

Na całym świecie Koszmar z ulicy Wiązów II: Zemsta Freddy’ego zarobił 29 999 213 dolarów amerykańskich[1]. Budżet filmu wynosił zaledwie trzy miliony dolarów.

Krytyka

Film zebrał głównie negatywne opinie ze strony krytyków. Twórcom zarzucono kierowanie serii (której elementem jest Zemsta Freddy’ego) w zupełnie odmiennej wobec pierwowzoru stronie. Główny antagonista, Freddy Krueger, pierwotnie skupiał się na nękaniu nastoletnich mieszkańców ulicy Wiązów w ich snach oraz ich eliminacji, w sequelu z kolei dopuszcza się stochastycznych zbrodni, mordując (efektownie) osoby spoza kręgu cierpiących na koszmary senne. Mordy popełnia także w realnym świecie. W przeciwieństwie do oryginału, w Zemście Freddy’ego tytułowy antybohater nie został ukazany jako tajemniczy, pełen grozy upiór – jaki to patent wykorzystano w filmie Cravena – lecz jako duch przejaskrawiony i ironiczny. Zarówno fani części pierwszej jak i krytycy nie przyjęli także pozytywnie wątku „wysługiwania się” Freddy’ego Jesse'm Walshem. Ze znacznie lepszym odbiorem niźli drugi element serii Koszmar z ulicy Wiązów spotkała się trzecia jej odsłona, która wiernie kontynuowała wątek przedstawiony w pierwowzorze (Craven napisał doń scenariusz) oraz przywróciła postaci w nim poznane: Nancy Thompson i jej ojca, porucznika Dona Thompsona.

Homoerotyzm filmu

Komentatorzy filmu nierzadko dostrzegają w nim homoerotyczną tematykę[2]. Niektórzy twierdzą, iż istnieje podtekst, wedle którego protagonista Jesse Walsh jest gejem, zawzięcie hamującym swoje homoseksualne skłonności (orientacja Jessego nigdy nie została oficjalnie zadeklarowana). Wątków gejowskich w kręgu bohatera można doszukać się więcej:

  1. Pewnego parnego wieczoru Jesse wybiera się do baru, w którym spotykają się biseksualiści i fetyszyści. Wówczas napotyka na swojej drodze pana Schneidera, nauczyciela wychowania fizycznego w swojej szkole. Według niektórych spekulacji, Schneider i Walsh uprawiają następnie przygodny seks (w jednej z kolejnych scen rygorystyczny trener nakazuje bowiem Jesse'mu wziąć prysznic).
  2. Sama postać trenera Schneidera jest w wierzeniach uczniów homo- lub biseksualna.
  3. W scenie podczas przyjęcia domowego Jesse, po nieudanym stosunku płciowym z przyjaciółką, Lisą, natychmiastowo wybiera się do licealnego kolegi, Grady'ego, oraz postanawia spędzić u niego noc.
  4. Kolejna scena stawia orientację Jessego w jeszcze bardziej niedwuznacznym świetle. Walsh stwierdza podczas jej trwania, że „coś stara się dostać do wnętrza jego ciała”. Obnażony Grady odpowiada: „Tak, a twoja żeńska koleżanka czeka na ciebie w domu, podczas gdy ty chcesz spać ze mną”.

Reżyser filmu, Jack Sholder, zadeklarował, że nigdy nie zamierzał stworzyć w filmie aury homoerotycznej, wyznał wszak, iż ją zauważył.

Przypisy

  1. Źródło: boxofficemojo.com. (ang.) [dostęp 2010-04-14]
  2. Źródło: x-entertainment.com. (ang.) [dostęp 2010-04-14]

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Nightmare 2.jpg
This is the official logo of the american Horror Movie "A Nightmare on elm Street 2: Freddy's Revenge from 1985!
The Author Robert Englund, in Gothenburg 12-13 March 2005.JPG
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Västgöten (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC-BY-SA-3.0
Picture, taken with a camera, own by Harri Blomberg.