Kotawiec sawannowy

Kotawiec sawannowy
	Chlorocebus pygerythrus
	(F. Cuvier, 1821)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Nadrząd	łożyskowce
Rząd	naczelne
Rodzina	koczkodanowate
Podrodzina	koczkodany
Plemię	Cercopithecini
Rodzaj	kotawiec
Gatunek	kotawiec sawannowy
Synonimy
	Cercopithecus glaucus M.C.H. Lichtenstein, 1811; Simia pygerythra F. Cuvier, 1821; Cercopithecus pusillus Desmoulins, 1825; Simia erythropyga G. Cuvier, 1829; Cercopithecus lalandii I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1841; Cercopithecus rufo-viridis I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1843; Cercopithecus flavidus Peters, 1852; Cercopithecus circumcinctus Reichenbach, 1862; Cercopithecus rufoniger J.E. Gray, 1870; Cercopithecus centralis Neumann, 1900; Cercopithecus hilgerti Neumann, 1902; Cercopithecus ellenbecki Neumann, 1902; Cercopithecus pygerythrus whytei Pocock, 1907; Cercopithecus pygerythrus johnstoni Pocock, 1907; Cercopithecus rubellus Elliot, 1909; Cercopithecus silaceus Elliot, 1909; Cercopithecus centralis luteus Elliot, 1910; Lasiopyga pygerythra callida Heller, 1912; Lasiopyga pygerythra tumbili Heller, 1913; Lasiopyga pygerythra arenaria Heller, 1913; Lasiopyga pygerythra contigua Hollister, 1920; Chlorocebus voeltzkowi Matschie, 1923; Chlorocebus pembae Matschie, 1923; Cercopithecus aethiops nesiotes E. Schwarz, 1926; Cercopithecus aethiops excubutor E. Schwarz, 1926; Cercopithecus aethiops cloetei Roberts, 1931; Cercopithecus aethiops ngamiensis Roberts, 1932; Cerpithecus aethiops marjoriae Bradfield, 1936;
Podgatunki
	Ch. p. pygerythrus (F. Cuvier, 1821); Ch. p. excubitor (E. Schwarz, 1926); Ch. p. hilgerti (Neumann, 1902); Ch. p. nesiotes (E. Schwarz, 1926); Ch. p. rufoviridis (I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1843);
	Ch. p. pygerythrus (F. Cuvier, 1821); Ch. p. excubitor (E. Schwarz, 1926); Ch. p. hilgerti (Neumann, 1902); Ch. p. nesiotes (E. Schwarz, 1926); Ch. p. rufoviridis (I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1843);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	(c) IUCN Red List of Threatened Species, species assessors and the authors of the spatial data., CC BY-SA 3.0

Kotawiec sawannowy^[29] (Chlorocebus pygerythrus) – gatunek ssaka naczelnego z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).

Zasięg występowania

Kotawiec sawannowy występuje we wschodnio-południowej Afryce zamieszkując w zależności od podgatunku^[30]:

Ch. pygerythrus pygerythrus – Botswana, Zimbabwe, południowy Mozambik, Namibia, Południowa Afryka (KwaZulu-Natal i dawne prowincje Transwalu), Eswatini i Lesotho, na południe od rzeki Zambezi.
Ch. pygerythrus excubitor – północno-wschodnia Kenia (wyspy Pate i Manda z archipelagu Lamu).
Ch. pygerythrus hilgerti – południowa Etiopia (etiopska część Rift Valley i części wyżyn na wschód od Rift Valley), południowo-zachodnia Somalia, wschodnia Uganda, Kenia i północna Tanzania.
Ch. pygerythrus nesiotes – wschodnia Tanzania (wyspy Pemba i Mafia).
Ch. pygerythrus rufoviridis – południowo-zachodnia Uganda (na południe od Jeziora Wiktorii), Rwanda, Burundi, zachodnia Tanzania, Malawi, północny Mozambik i wschodnia Zambia (na wschód od doliny rzeki Luangwa) do rzeki Zambezi.

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1821 roku francuski przyrodnik Frédéric Cuvier nadając mu nazwę Simia pygerythra^[3]. Holotyp pochodził z południowej Afryki^[30]^[31].

Aby ocenić ważności proponowanych podgatunków potrzebne są dodatkowe prace taksonomiczne^[30]. Ch. pygerythus krzyżuje się z Ch. aethiops w południowo-zachodniej Etiopii oraz z Ch. tantalus w Ugandzie i Demokratycznej Republice Konga^[30]. W północnej Tanzanii niektóre osobniki Ch. pygerythus mają bardzo blade dłonie i stopy, co prowadzi do pytań o ich cechy opisowe^[30]. Na wyspach Oceanu Indyjskiego i Jeziora Wiktorii występują formy karłowate nesiotes i excubitor^[30]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznaje pięć podgatunków^[30].

Etymologia

Chlorocebus: gr. χλωρος khlōros „bladozielony, żółty”; κηβος kēbos „długoogoniasta małpa”^[32].
pygerythrus: gr. πυγη pugē „zad, kuper, pośladki”^[33]; ερυθρος eruthros „czerwony”^[34].
excubitor: łac. excubitor, excubitoris „strażnik, wartownik”, od excubare „pilnować”, od cubare „leżeć, spoczywać”^[35].
hilgerti: Carl Hilgert (1866-1940), niemiecki taksydermista, kolekcjoner z Afryki i Bliskiego Wschodu^[36].
nesiotes: gr. νησιωτης nēsiōtēs „wyspiarz”, od νησος nēsos „wyspa”^[37].
rufoviridis: łac. rufus „ryży, rudy”^[38]; viridis „zielony”, od virere „być zielonym”^[39].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) samic 30–62 cm, samców 42–70 cm, długość ogona samic 41–66 cm, samców 45–76 cm; masa ciała samic 1,5–4,9 kg, samców 3,1–6,4 kg^[40].

Tryb życia

Zamieszkuje sawanny i góry na wysokości do 4 000 m n.p.m. Głównie owocożerny, ale zjada również inne części roślin, owady i małe gryzonie. Gatunek liczny, lokalnie traktowany jako szkodnik upraw.

Uwagi

↑ ^a ^b ^c Nomen nudum.

Przypisy

↑ Chlorocebus pygerythrus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ M.C.H. Lichtenstein: Reisen im südlichen Afrika in den Jahren 1803, 1804, 1805 und 1806. T. 1. Berlin: C. Salfeld, 1811, s. 645. (niem.).
↑ ^a ^b F. Cuvier: Le Vervet. W: É. Geoffroy Saint-Hilaire & F. Cuvier: Histoire naturelle des mammifères: avec des figures originales, coloriées, dessinées d’aprèsdes animaux vivans. T. 3. Paris: Chez A. Belin, 1824, s. 2. (fr.).
↑ A. Desmoulins: Guenon. Mam. W: J. Bory de Saint-Vincent: Dictionnaire classique d’histoire naturelle. T. 7. Paris: Rey et Gravier, Libraries-Editeurs, Auai des Augustins, n° 55; Baudouin Frèrer, Libraries-Editeurs, Imprimeurs de la société D’Histoire Naturelle, Rue de Vaugirard, n° 36, 1825, s. 568. (fr.).
↑ G. Cuvier: Le règne animal distribué d’après son organisation, pour servir de base a l’histoire naturelle des animaux et d’introduction a l’anatomie comparée. Wyd. Nouvelle édition rev. et aug.. T. 1. Paris: Chez Déterville, 1829, s. 92. (fr.).
↑ I. Geoffroy Saint-Hilaire. Description des mammifères nouveaux ou imparfaitement connus de la collection du Museum d’Histoire Naturelle, et remarques sur la classification et les caractères des mammifères. Premier mémoire. Famille des Singes. „Archives du Muséum d’Histoire Naturelle”. 2, s. 561, 1841. (fr.).
↑ I. Geoffroy Saint-Hilaire. Troisième Mémoire sur les Singes de l’ancien monde, spécialement sur les genres Colobe, Miopithèque et Cercopithèque. „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. 15, s. 1038, 1843. (fr.).
↑ W.C.H. Peters: Naturwissenschaftliche Reise nach Mossambique, auf Befehl Seiner Majestät des Königs Friedrich Wilhelm IV, in den Jahren 1842 bis 1848 ausgeführt. Zoologie. I Säugethiere. Berlin: G. Reimer, 1852, s. 3. (niem.).
↑ H.G.L. Reichenbach: Die vollständigste Naturgeschichte der Affen. Dresden und Leipzig: Expedition der vollstèandigsten Naturgeschichte, 1862, s. 123. (niem.).
↑ J.E. Gray: Catalogue of Monkeys, Lemurs, and Fruit-eating Bats in the collection of the British Museum. London: The Trustees, 1870, s. 26. (ang.).
↑ O.R. Neumann. Die von mir in den Janren 1892—95 in Ost- und Central-Africa, speciell in den Massai-Ländern und den Ländern am Victoria Nyansa gesammelten nnd beobachteten Säugethiere. „Zoologische Jahrbücher”. 13 (6), s. 533, 1900. (niem.).
↑ ^a ^b O.R. Neumann. Über neue nordost- und ostafrikanische Säugethiere. „Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin”. Jahrgang 1902, s. 50, 1902. (niem.).
↑ ^a ^b R.I. Pocock. A monographic revision of monkeys of the genus Cercopithecus. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1907 (3), s. 738, 1907. (ang.).
↑ Elliot 1909 ↓, s. 260.
↑ Elliot 1909 ↓, s. 263.
↑ D.G. Elliot. Description of a new subspecies of the African monkey of the genus Cercopithecus. „Smithsonian miscellaneous collections”. 56 (7), s. 1, 1910. (ang.).
↑ E. Heller. Description of a new subspecies of monkey from British East Africa. „Smithsonian miscellaneous collections”. 59 (3), s. 1, 1912. (ang.).
↑ Heller 1913 ↓, s. 10.
↑ Heller 1913 ↓, s. 11.
↑ N. Hollister. Two new East African primates. „Smithsonian miscellaneous collections”. 72 (2), s. 2, 1920. (ang.).
↑ P. Matschie: Pata. W: A. Voeltzkow: Reise in Ostafrika in den Jahren 1903-1905: mit Mitteln der Hermann und Elise geb. Heckmann Wentzel-Stiftung: Wissenschaftliche Ergebnisse. T. 1. Cz. 1: Reisebericht. Stuttgart: E. Schweizerbartsche Verlagsbuchhandlung, 1923, s. 47. (niem.).
↑ P. Matschie: Mammalia. W: A. Voeltzkow: Reise in Ostafrika in den Jahren 1903-1905: mit Mitteln der Hermann und Elise geb. Heckmann Wentzel-Stiftung: Wissenschaftliche Ergebnisse. T. 1. Cz. 1: Reisebericht. Stuttgart: E. Schweizerbartsche Verlagsbuchhandlung, 1923, s. 184. (niem.).
↑ Schwarz 1926 ↓, s. 42.
↑ Schwarz 1926 ↓, s. 43.
↑ A. Roberts. New forms of South African mammals. „Annals of the Transvaal Museum”. 14 (3), s. 223, 1931. (ang.).
↑ A. Roberts. Preliminary description of fifty-seven new forms of South African mammals. „Annals of the Transvaal Museum”. 15 (1), s. 19, 1932. (ang.).
↑ R.D. Bradfield. Description of new races of Kalahari birds and mammals. „The Auk”. 53 (1), s. 131, 1936. (ang.).
↑ T.M. Butynski & Y.A. deT.M.B.& Y.A. Jong T.M. Butynski & Y.A. deT.M.B.& Y.A., Chlorocebus pygerythrus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2019 [online], wersja 2021-2 [dostęp 2021-09-03] (ang.).
↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 46. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 234. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Chlorocebus pygerythrus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-09-03].
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 184, 1904. (ang.).
↑ Jaeger 1944 ↓, s. 190.
↑ Jaeger 1944 ↓, s. 85.
↑ Jaeger 1944 ↓, s. 87.
↑ The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World [online], S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
↑ Jaeger 1944 ↓, s. 146.
↑ Jaeger 1944 ↓, s. 199.
↑ Jaeger 1944 ↓, s. 252.
↑ D. Zinner, G.H. Fickenscher, Ch. Roos, M.V. Anandam, E.L. Bennett, T.R.B. Davenport, N.J. Davies, K.M. Detwiler, A. Engelhardt, A.A. Eudey, E.L. Gadsby, C.P. Groves, A. Healy, K.P. Karanth, S. Molur, T. Nadler, M.C. Richardson, E.P. Riley, A.B. Rylands, L.K. Sheeran, N. Ting, J. Wallis, S.S. Waters & D.J. Whittaker: Family Cercopithecidae (Old World Monkeys). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 673–674. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).

Bibliografia

D.G. Elliot. Descriptions of apparently new species and subspecies of monkeys of the genera Callicebus, Lagothrix, Papio, Pithecus, Cercopithecus, Erythroccbus, and Presbytis. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eight series. 4, s. 244–274, 1909. (ang.).
E. Heller. New races of ungulates and primates from Equatorial Africa. „Smithsonian miscellaneous collections”. 61 (17), s. 1–12, 1913. (ang.).
E. Schwarz. Die Meerkatzen der Cercopithecus aethiops-Gruppe. „Zeitschrift für Säugetierkunde”. 1, s. 28–47, 1926. (niem.).
E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 1. Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256. (ang.).

[uwaga1-2] Nomen nudum.

[itis-1] Chlorocebus pygerythrus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[Lichtenstein-3] M.C.H. Lichtenstein: Reisen im südlichen Afrika in den Jahren 1803, 1804, 1805 und 1806. T. 1. Berlin: C. Salfeld, 1811, s. 645. (niem.).

[FCuvier-4] F. Cuvier: Le Vervet. W: É. Geoffroy Saint-Hilaire & F. Cuvier: Histoire naturelle des mammifères: avec des figures originales, coloriées, dessinées d’aprèsdes animaux vivans. T. 3. Paris: Chez A. Belin, 1824, s. 2. (fr.).

[Desmoulins-5] A. Desmoulins: Guenon. Mam. W: J. Bory de Saint-Vincent: Dictionnaire classique d’histoire naturelle. T. 7. Paris: Rey et Gravier, Libraries-Editeurs, Auai des Augustins, n° 55; Baudouin Frèrer, Libraries-Editeurs, Imprimeurs de la société D’Histoire Naturelle, Rue de Vaugirard, n° 36, 1825, s. 568. (fr.).

[GCuvier-6] G. Cuvier: Le règne animal distribué d’après son organisation, pour servir de base a l’histoire naturelle des animaux et d’introduction a l’anatomie comparée. Wyd. Nouvelle édition rev. et aug.. T. 1. Paris: Chez Déterville, 1829, s. 92. (fr.).

[Geoffroy1841-7] I. Geoffroy Saint-Hilaire. Description des mammifères nouveaux ou imparfaitement connus de la collection du Museum d’Histoire Naturelle, et remarques sur la classification et les caractères des mammifères. Premier mémoire. Famille des Singes. „Archives du Muséum d’Histoire Naturelle”. 2, s. 561, 1841. (fr.).

[Geoffroy1843-8] I. Geoffroy Saint-Hilaire. Troisième Mémoire sur les Singes de l’ancien monde, spécialement sur les genres Colobe, Miopithèque et Cercopithèque. „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. 15, s. 1038, 1843. (fr.).

[Peters-9] W.C.H. Peters: Naturwissenschaftliche Reise nach Mossambique, auf Befehl Seiner Majestät des Königs Friedrich Wilhelm IV, in den Jahren 1842 bis 1848 ausgeführt. Zoologie. I Säugethiere. Berlin: G. Reimer, 1852, s. 3. (niem.).

[Reichenbach-10] H.G.L. Reichenbach: Die vollständigste Naturgeschichte der Affen. Dresden und Leipzig: Expedition der vollstèandigsten Naturgeschichte, 1862, s. 123. (niem.).

[Gray-11] J.E. Gray: Catalogue of Monkeys, Lemurs, and Fruit-eating Bats in the collection of the British Museum. London: The Trustees, 1870, s. 26. (ang.).

[Neumann1900-12] O.R. Neumann. Die von mir in den Janren 1892—95 in Ost- und Central-Africa, speciell in den Massai-Ländern und den Ländern am Victoria Nyansa gesammelten nnd beobachteten Säugethiere. „Zoologische Jahrbücher”. 13 (6), s. 533, 1900. (niem.).

[Neumann1902-13] O.R. Neumann. Über neue nordost- und ostafrikanische Säugethiere. „Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin”. Jahrgang 1902, s. 50, 1902. (niem.).

[Pocock-14] R.I. Pocock. A monographic revision of monkeys of the genus Cercopithecus. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1907 (3), s. 738, 1907. (ang.).

[CITEREFElliot1909[https://www.biodiversitylibrary.org/page/22097639_260]-15] Elliot 1909 ↓, s. 260.

[CITEREFElliot1909[https://www.biodiversitylibrary.org/page/22097642_263]-16] Elliot 1909 ↓, s. 263.

[Elliot-17] D.G. Elliot. Description of a new subspecies of the African monkey of the genus Cercopithecus. „Smithsonian miscellaneous collections”. 56 (7), s. 1, 1910. (ang.).

[Heller1912-18] E. Heller. Description of a new subspecies of monkey from British East Africa. „Smithsonian miscellaneous collections”. 59 (3), s. 1, 1912. (ang.).

[CITEREFHeller1913[https://www.biodiversitylibrary.org/page/30095974_10]-19] Heller 1913 ↓, s. 10.

[CITEREFHeller1913[https://www.biodiversitylibrary.org/page/30095975_11]-20] Heller 1913 ↓, s. 11.

[Hollister-21] N. Hollister. Two new East African primates. „Smithsonian miscellaneous collections”. 72 (2), s. 2, 1920. (ang.).

[Matschie1-22] P. Matschie: Pata. W: A. Voeltzkow: Reise in Ostafrika in den Jahren 1903-1905: mit Mitteln der Hermann und Elise geb. Heckmann Wentzel-Stiftung: Wissenschaftliche Ergebnisse. T. 1. Cz. 1: Reisebericht. Stuttgart: E. Schweizerbartsche Verlagsbuchhandlung, 1923, s. 47. (niem.).

[Matschie2-23] P. Matschie: Mammalia. W: A. Voeltzkow: Reise in Ostafrika in den Jahren 1903-1905: mit Mitteln der Hermann und Elise geb. Heckmann Wentzel-Stiftung: Wissenschaftliche Ergebnisse. T. 1. Cz. 1: Reisebericht. Stuttgart: E. Schweizerbartsche Verlagsbuchhandlung, 1923, s. 184. (niem.).

[CITEREFSchwarz1926[https://www.biodiversitylibrary.org/page/45481567_42]-24] Schwarz 1926 ↓, s. 42.

[CITEREFSchwarz1926[https://www.biodiversitylibrary.org/page/45481568_43]-25] Schwarz 1926 ↓, s. 43.

[Roberts1-26] A. Roberts. New forms of South African mammals. „Annals of the Transvaal Museum”. 14 (3), s. 223, 1931. (ang.).

[Roberts2-27] A. Roberts. Preliminary description of fifty-seven new forms of South African mammals. „Annals of the Transvaal Museum”. 15 (1), s. 19, 1932. (ang.).

[Bradfield-28] R.D. Bradfield. Description of new races of Kalahari birds and mammals. „The Auk”. 53 (1), s. 131, 1936. (ang.).

[iucn-29] T.M. Butynski & Y.A. deT.M.B.& Y.A. Jong T.M. Butynski & Y.A. deT.M.B.& Y.A., Chlorocebus pygerythrus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2019 [online], wersja 2021-2 [dostęp 2021-09-03] (ang.).

[Cichocki&inni-30] Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 46. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-31] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 234. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Wilson&Reeder-32] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Chlorocebus pygerythrus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-09-03].

[Palmer-33] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 184, 1904. (ang.).

[CITEREFJaeger1944[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=220_190]-34] Jaeger 1944 ↓, s. 190.

[CITEREFJaeger1944[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=115_85]-35] Jaeger 1944 ↓, s. 85.

[CITEREFJaeger1944[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=117_87]-36] Jaeger 1944 ↓, s. 87.

[Jobling-37] The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World [online], S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).

[CITEREFJaeger1944[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=176_146]-38] Jaeger 1944 ↓, s. 146.

[CITEREFJaeger1944[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=229_199]-39] Jaeger 1944 ↓, s. 199.

[CITEREFJaeger1944[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=282_252]-40] Jaeger 1944 ↓, s. 252.

[Zinner&inni-41] D. Zinner, G.H. Fickenscher, Ch. Roos, M.V. Anandam, E.L. Bennett, T.R.B. Davenport, N.J. Davies, K.M. Detwiler, A. Engelhardt, A.A. Eudey, E.L. Gadsby, C.P. Groves, A. Healy, K.P. Karanth, S. Molur, T. Nadler, M.C. Richardson, E.P. Riley, A.B. Rylands, L.K. Sheeran, N. Ting, J. Wallis, S.S. Waters & D.J. Whittaker: Family Cercopithecidae (Old World Monkeys). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 673–674. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).

[1]

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne