Krocionóg piaskowy
| Ommatoiulus sabulosus | |||
| (Linnaeus, 1758) | |||
 Krocionóg piaskowy, Szkocja | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | krocionogowate | ||
| Rodzaj | Ommatoiulus | ||
| Gatunek | krocionóg piaskowy | ||
| Synonimy | |||
Krocionóg piaskowy (Ommatoiulus sabulosus) – gatunek wija z gromady dwuparców występujący w Europie.
Krocionóg piaskowy został opisany w 1758 roku przez Karola Linneusza w 10. edycji Systema Naturae, pod łacińską nazwą Julus sabulosus. W utworzonym w 1884 przez Latzela rodzaju Ommatoiulus umieścił go w 1968 Jeekel[1].
Jego ciało jest połyskujące, ciemnobrązowe, długie, walcowate, pokrywa je twardy pancerz. Widoczne są na nim dwa długie pomarańczowo-czerwone pasy, rozciągające się wzdłuż całego ciała, skąd pochodzi jego angielska nazwa – striped millipede. Posiada minimum trzydzieści pięć segmentów. Z wyjątkiem pierwszych trzech i ostatniego, każdy z członków jest zaopatrzony w dwie pary nóg. Będąc w niebezpieczeństwie, krocionóg zwija się w spiralę, w centrum której zawsze jest głowa. Oprócz mocnego pancerza dodatkową ochroną są uchodzące z boku segmentów gruczoły wydzielające trującą ciecz, która zawiera m.in. kwas cyjanowodorowy[2].
Krocionóg piaskowy to gatunek pospolity, rozpowszechniony w całej kontynentalnej Europie[1] oraz na Wyspach Brytyjskich, w tym na Irlandii[3]. Zasiedla niemal wszystkie typy siedlisk[3]: lasy, łąki, tereny otwarte, suche stoki oraz ściółkę różnych zespołów roślinnych, takich jak: bór sosnowy czernicowy (Vaccinio myrtilli-Pinetum), bór mieszany (Pino–Quercetum), grąd Tilio-Carpinetum, czy żyzna buczyna karpacka (Dentario glandulosae-Fagetum); występuje także na glebach piaszczystych. W piętrze alpejskim występuje do wysokości 2800 m n.p.m.[1]
W przeciwieństwie do większości krocionogów krocionóg piaskowy jest aktywny głównie w ciągu dnia. Podczas masowych pojawów można spotkać je bardzo licznie, niekiedy w pobliżu siedzib ludzkich – gromadzą się wówczas na trawnikach, wokół domów, zabudowań oraz w piwnicach. Pożywiają się cząsteczkami ziemi, zbutwiałymi liśćmi, resztkami roślin oraz drewnem.
Przypisy
- ↑ a b c d e f Kania, Grzegorz, & Tracz, Henryk (2005). Mass occurrence and migration of Ommatoiulus sabulosus (Linnaeus, 1758)(Diplopoda: Julida: Julidae) in Poland. Peckiana, 4, 57–66.
- ↑ William A. Shear (2015). The chemical defenses of millipedes (diplopoda): Biochemistry, physiology and ecology. Biochemical Systematics and Ecology, 61, 78–117.
- ↑ a b Ommatoiulus sabulosus. [w:] British Myriapod & Isopod Group [on-line]. [dostęp 2015-06-29]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: Sandy R, Licencja: CC BY 2.0
Ommatoiulus sabulosus in Luffness House, Scotland