Krzysztof Bracha

Krzysztof Bracha (ur. 7 czerwca 1959 we Wrocławiu) – polski historyk, mediewista, profesor nauk humanistycznych.

Życiorys

W 1978 ukończył II LO im. Jana Śniadeckiego w Kielcach. W latach 1980–1984 odbył studia z zakresu historii w Instytucie Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach. Doktoryzował się w 1994 w Instytucie Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk w Warszawie na podstawie pracy Problematyka traktatu Mikołaja z Jawora De superstitionibus (1405 r.), której promotorem był Stanisław Bylina. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 2007 na Akademii Świętokrzyskiej w oparciu o rozprawę pt. Nauczanie kaznodziejskie w Polsce późnego średniowiecza. Sermones dominicales et festivales z tzw. kolekcji Piotra z Miłosławia. Postanowieniem Prezydenta RP z 14 sierpnia 2014 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.

W 1984 rozpoczął pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach, przekształconej następnie w Akademię Świętokrzyską i Uniwersytet Jana Kochanowskiego. Początkowo zatrudniony był na stanowisku asystenta, a później adiunkta (1995) i profesora (2008). Związany jest z Zakładem Historii Średniowiecznej w Instytucie Historii na Wydziale Humanistycznym. Od 2008 zatrudniony jako profesor nadzwyczajny w Zakładzie Badań Źródłoznawczych i Edytorstwa Instytutu Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Nadto był stypendystą naukowym: Deutscher Akademischer Austauschdienst (Historisches Seminar, Ruprecht-Karls-Universität Heidelberg: 1990–1991, pod kierownictwem prof. Jürgena Miethke), Institut für Europäische Geschichte, Abteilung für Religionsgeschichte w Moguncji pod kierownictwem prof. Rolfa Decot (2000), Fundacji Lanckorońskich z Brzezia (Rzym, 2003) oraz Polnische Historische Mission na Julius-Maximilians-Universität Würzburg (2015).

Zajmuje się historią wieków średnich, historią kultury popularnej tego okresu (magia, czary, przesądy, słowiańska i germańska demonologia ludowa, kulty pątnicze), inkwizycją w Heidelbergu w XV w., edytorstwem średniowiecznych łacińskich źródeł pastoralnych, kaznodziejstwem w Polsce i w Europie Środkowej późnego średniowiecza, dziedzictwem kulturowym łysogórskiego opactwa benedyktynów na Świętym Krzyżu w średniowieczu. Autor ponad 200 publikacji w m.in. „Studiach Historycznych”, „Kwartalniku Historycznym”, „Przeglądzie Historycznym", „Quaestiones Medii Aevi Novae”, „Przeglądzie Humanistycznym”, „Medieval Sermon Studies”, „Studiach Źródłoznawczych”, „Sobótce”, „Mitteilungen des Instituts für Österreichische Geschichtsforschung”.

Członek: Heidelberg Alumni International; International Medieval Sermons Studies Society; Polska Grupa Commission Internationale d'Histoire Ecclésiastique Comparée (CIHEC) przy Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie; Corresponding Fellow of the Centre for Medieval Studies at Charles University and the Czech Academy of Sciences in Prague.

W 2021 otrzymał Nagrodę Miasta Kielce^[1].

Żonaty z historyk Lidią Michalską-Brachą.

Wybrane publikacje

• Nauczanie w dawnych wiekach. Edukacja w średniowieczu i u progu ery nowożytnej. Polska na tle Europy, Kielce 1997 (współredaktor wraz z W. Iwańczak)
• Teolog, diabeł i zabobony. Świadectwo traktatu Mikołaja Magni z Jawora De superstitionibus (1405 r.), Warszawa 1999
• Człowiek i przyroda w średniowieczu i we wczesnym okresie nowożytnym, Warszawa 2000 (współredaktor wraz z W. Iwańczak)
• Ludzie, Kościół, wierzenia. Studia z dziejów kultury i społeczeństwa Europy Środkowej (średniowiecze- wczesna epoka nowożytna), Warszawa 2001 (współredaktor wraz z J. Banaszkiewicz, W. Iwańczak, St. K. Kuczyński, B. Wojciechowska)
• Z dziejów opactwa świętokrzyskiego. Materiały z konferencji naukowej, Kielce, 1 czerwca 2006 r., Kielce 2007 (Łysogórskie opactwo benedyktynów. Źródła–monografie–materiały–studia, t. II) (współredaktor wraz z M. Derwich)
• Nauczanie kaznodziejskie w Polsce późnego średniowiecza. Sermones dominicales et festivales z tzw. kolekcji Piotra z Miłosławia, Kielce 2007
• Zbožnost středověka, Praha 2007 (Colloquia mediaevalia Pragensia, vol. VI) (współredaktor wraz z M. Nodl, J. Hrdina, P. Kras)
• Legendy świętokrzyskie, Kielce 2009 (redaktor)
• Przestrzeń religijna Europy Środkowo-Wschodniej w średniowieczu. Religious space of East-Central Europe in the Middle Ages, Warszawa 2010 (współredaktor wraz z P. Kras)
• Sacrum pogańskie–sacrum chrześcijańskie. Kontynuacja miejsc kultu we wczesnośredniowiecznej Europie Środkowej, Warszawa 2010 (współredaktor wraz z Cz. Hadamik)
• „Kazania świętokrzyskie”. Genez, przekaz, tekst, kontekst. Po lekturze nowej edycji (2009), IBL PAN Warszawa 3.03.2010 r., „Z badań nad książką i księgozbiorami historycznymi”, t. 4, Warszawa 2010, s. 11-123 (współredaktor wraz z A. Dąbrówka)
• Bazylika mniejsza pod wezwaniem Trójcy Świętej na Świętym Krzyżu, Kielce 2013 (współautor wraz z Marek Derwich)
• Des Teufels Lug und Trug. Nikolaus Magni von Jauer: Ein Reformtheologe des  Spätmittelalters gegen Aberglaube und Götzendienst, Dettelbach 2013 (Quellen und Forschungen zur Europäischen Ethnologie, hrsg. von Dieter Harmening, Bd. XXV)
• Kaznodziejstwo średniowieczne. Polska na tle Europy. Teksty-atrybucje-audytorium, Warszawa 2014 (Colloquia Mediaevalia Preadicatoria, Vol. I) (redaktor wraz z A. Dąbrówka)
• Casus pulchri de vitandis erroribus conscientiae purae. Orzeczenia kazuistyczne kanonistów i teologów krakowskich z XV w., Warszawa 2013
• Debaty świętokrzyskie, vol. 1, Kielce 2014 (współredaktor wraz z M. Marczewska)
• Debaty świętokrzyskie, vol. 2, Kielce 2016 (współredaktor wraz z M. Marczewska, Stanisław Cygan)
• Debaty świętokrzyskie, vol. 3, Kielce 2020 (redaktor)
• Česko-polské kazatelské vztahy ve středověku, Praha 2016 (Colloquia mediaevalia Pragensia, vol. XVI) (współredaktor wraz z M. Nodl)
• Ambona. Studia o kulturze średniowiecza ofiarowane Stanisławowi Bylinie, Warszawa 2016 (współredaktor wraz z W. Brojer)
• Słowo-pismo-sacrum. Cztery studia z dziejów kultury religijnej w Polsce późnego średniowiecza, Warszawa 2020 (Studia Staropolskie Series Nova, T. 99/105) (wespół z Mariusz Leńczuk)
• Antiphonarium Kielcense. Antyfonarz kolegiaty kieleckiej (ok. 1372 r.). Wydanie fototypiczne z komentarzem, Kielce 2020 (redaktor)

Przypisy

Bibliografia

• Judycki Z., Siwek J., Kto jest kim w Kielcach. Informator biograficzny, t. 2, Kielce 2004, s. 21.
• Prof. dr hab. Krzysztof Bracha, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2014-09-04] .