Księstwo Estonii (1219–1346)

Księstwo Estonii
(Duńska Estonia)

Hertugdømmet Estland
Ducatus Estonie

1219-1346
Utworzenie	1219
Likwidacja	1346
Religia dominująca	katolicyzm
Księstwo Estonii

Księstwo Estonii (Duńska Estonia) – północna część Estonii należąca do Danii w latach 1236-1346, powstała po krucjacie liwońskiej.

W 1346 r. król Danii Waldemar IV Odnowiciel sprzedał księstwo wielkiemu mistrzowi krzyżackiemu Henrykowi Dusmerowi za 19 tys. kolońskich srebrnych marek. W 1347 r. władzę nad tym terytorium objęła inflancka gałąź Krzyżaków^[1].

Po walkach w XIV wieku z arcybiskupem ryskim zakon zyskał pozycję hegemona w Inflantach, stracił ją na rzecz Rzeczypospolitej po przegranej wielkiej wojnie.

Zarządcy duńskiej Estonii

• 1201–1228 – Anders Sunesen, arcybiskup Lund
• 1248–1249 – Saxo Aginsun
• 1249 – Stigot Agison
• 1254–1257 – Saxo
• 1259 – Jakob Ramessun
• 1266 – Woghen Palissun
• 1270 – Siverith
• 1275–1279 – Eilard von Oberch
• 1279–1281 – Odewart Lode
• 1285 – Letgast
• 1287 – Friedrich Moltike
• 1288 – Johann Sialanzfar
• 1296 – Nils Axelsson
• 1298 – Nikolaus Ubbison
• 1304 – Johann Saxesson
• 1310 – Johannes Canne
• 1312–1313 – Ago Saxisson
• 1313–1314 – Heinrich Bernauer
• 1323 – Johannes Kanna
• 1329 – Heinrich Spliit
• 1332–1335 – Marquard Breide
• 1340 (lipiec) – 1343 (maj) – Konrad Preen
• 1343 – Bertram von Parembeke
• 1344–1346 – Stigot Andersson

Przypisy