Księstwo kozielskie

Trwa dyskusja nad usunięciem tego artykułu, kliknij i weź w niej udział.

Ten artykuł od 2022-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Księstwo Kozielskie

Kozelské knížectví

1284-1366 1412-1472
Stolica	Koźle
Pierwszy władca	Kazimierz Bytomski
Ostatni władca	Konrad Oleśnicki
Zależne od	Królestwa Czeskiego
wyłączenie z księstwa opolskiego	1284
Utworzenie księstwa oleśnicko-kozielskiego	1366
Podział Śląska 1312-1317

Księstwo kozielskie (cz. Kozelské knížectví, niem. Herzogtum Cosel) – księstwo śląskie wchodzące w skład księstwa bytomskiego.

Historia

W 1281 zmarł Władysław opolski. W wyniku podziału spadku Księstwo opolskie z Bytomiem i Koźlem przypadło w schedzie Bolkowi i Kazimierzowi jako współksiążętom. W 1284 Bolko i Kazimierz dokonali podziału księstwa: Kazimierz został samodzielnym księciem na Bytomiu, Koźlu i Toszku jako książę bytomski. W 1303 r. Kazimierz zdecydował się wydzielić swoim dorastającym synom własne dzielnice - starszy Bolesław otrzymał wówczas Toszek, zaś młodszy Władysław Koźle, w którym objął samodzielne rządy w 1312 r. W 1316 r. w nieznanych bliżej okolicznościach książę kozielski Władysław pozbawił Siemowita władzy nad Bytomiem. W 1334 roku Władysław zastawił księstwo kozielskie za 4000 hrywien srebra księciu Leszkowi raciborskiemu. Po bezpotomnej śmierci księcia Leszka księstwo kozielskie wróciło do Władysława, który w 1337 podarował je najstarszemu synowi Kazimierzowi, który zmarł już w 1342 roku. Drugi syn Władysława, Bolesław bytomski, po śmierci ojca ok 1352 r. przejął władzę w obu księstwach. Bolesław władał Bytomiem do swojej śmierci, tj. do 1354/1355, kiedy na mocy umowy zawartej jeszcze za życia ojca Władysława księstwo bytomsko-kozielskie przypadło w schedzie najbliższym krewnym, tj. księciu oleśnickiemu Konradowi I oleśnickiemu oraz księciu cieszyńskiemu Przemysławowi I. Faktyczny podział księstwa nastąpił po długich sporach dopiero w 1369 r. (wcześniej Bytom stanowił oprawę wdowią księżnej Małgorzaty). Odtąd księstwo kozielskie stanowiło dziedziczną domenę książąt oleśnickich^[1], a księstwo bytomskie stanowiło dobro wspólnej ręki książąt oleśnickich i książąt cieszyńskich.

W 1489 r. księstwo kozielskie podbił król węgierski Maciej Korwin. Po jego śmierci księstwo wróciło do prawowitego właściciela, czyli Konrada X. W 1492 r. wymarła oleśnicka gałąź rodu Piastów i księstwo włączono do czeskiej domeny królewskiej. Władysław II Jagiellończyk sprzedał lenno Janowi II Dobremu, który w 1509 roku zjednoczył je z księstwem opolskim. W 1532 Jan II zmarł, a księstwo kozielskie ponownie stało się własnością państwa czeskiego.

Książęta kozielscy

• ok. 1286–1312 Kazimierz bytomski
• przed 1312 -1334 Władysław bytomski
• 1334–1336 Leszek raciborski
• 1336–1342/47 Kazimierz kozielski
• 1342/1347–1354/55 Bolesław bytomski
• 1354/1455–1357 spór spadkowy
• 1357–1366 Konrad I oleśnicki
• 1366-1403 Konrad II oleśnicki
• 1403–1412 Konrad III Stary
• 1412-1439 Konrad V Kącki
• 1439–1450 Konrad VII Biały
• 1450–1452 Konrad IX Czarny i Konrad X.
• 1452–1471 Konrad IX
• 1471–1489 Konrad X
• 1489–1490 Maciej Korwin
• 1490–1492 Konrad X

Przypisy

Bibliografia

• RudolfR. Žáček RudolfR., Dějiny Slezska v datech, wyd. 1., Praha: Libri, 2004, s. 406, 407, 414, 414, 422–423, 434-439, ISBN 978-80-7277-172-1, OCLC 56779581 .
• HermannH. Aubin HermannH. i inni, Geschichte Schlesiens, wyd. 5., Sigmaringen: Thorbecke, 1988–, s. 124, 145, 158, 169, 183-199, ISBN 3-7995-6341-5, OCLC 18940087 .
• HugoH. Weczerka HugoH., Schlesien, wyd. 1., Stuttgart: Kröner, 1977, s. 72–74, 594–597, ISBN 3-520-31601-3, OCLC 4245013 .