Kwadowie

Ten artykuł od 2016-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wędrówki plemion germańskich w II wieku p.n.e-IV wieku n.e.

Kwadowie (Swebowie) – germański lud zamieszkający w starożytności dorzecze rzek Nidda, Fulda i Lahn.

W latach 55 i 53 p.n.e. wyprawiał się na nich Juliusz Cezar, ale pokonał ich Druzus w 8 p.n.e. Po tej klęsce wywędrowali na pogranicze Moraw i Śląska. Należeli do plemion uznających zwierzchnictwo Marboda, lecz po jego usunięciu uznali zwierzchnictwo rzymskie.

W okresie podległości Rzymowi (od 21 roku n.e.), Kwadowie tworzyli własny organizm państwowy (Regnum Vannianum), przez którego ziemie przebiegał szlak bursztynowy. Utrzymywali ożywione kontakty polityczne i gospodarcze z cesarstwem rzymskim, dzięki czemu przodowali cywilizacyjnie wśród ludów barbarzyńskich. W roku 167 wraz z Markomanami najechali rzymską Panonię, zapoczątkowując tym samym tzw. wojny markomańskie. W roku 171 cesarz Marek Aureliusz kierował udaną wyprawą przeciwko nim.

W roku 406 wraz z Wandalami wyruszyli na ziemie obecnej Hiszpanii, a częściowo z Longobardami do Italii. Państwo Swebów na Półwyspie Iberyjskim podbili Wizygoci w roku 585.