Latarnia morska Ailsa Craig

Latarnia morska Ailsa Craig
Ilustracja
(c) James T M Towill, CC BY-SA 2.0
Państwo Wielka Brytania
Kraj Szkocja
MiejscowośćAilsa Craig
Wysokość wieży11 m
Wysokość światła18 m n.p.m.
Zasięg światła17 Mm
Charakterystyka światłabłyskowe białe, okres 4 s.[1]
Data budowy1883 – 1886
Data uruchomienia1886
AdministratorNorthern Lighthouse Board’s offices, Edynburg
Położenie na mapie Szkocji
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Ziemia55°15′07,0″N 5°06′30,9″W/55,251944 -5,108583

Latarnia morska Ailsa Craiglatarnia morska położona na wulkanicznej wyspie Ailsa Craig w zatoce Firth of Clyde na Morzu Irlandzkim. Latarnia wraz z sąsiadującymi budynkami została wpisana w 1977 roku na listę zabytków kategorii C Historic Scotland pod numerem 1151, a w 1998 roku została zakwalifikowana do klasy B[2]. Obiekt znajduje się także na liście Royal Commission on the Ancient and Historical Monuments of Scotland pod numerem NX09NW 5[3].

Dane techniczne

  • Nr brytyjski A4582 (w Spisie świateł i sygnałów nawigacyjnych Admiralicji Brytyjskiej vol A)
  • Nr USA 4768 (w Spisie Świateł NGA[a] Pub 114)
  • Położenie: 55°15,1′ N 5°06,4′ E[4]
    • to samo: 55° 15' 7 " N 5° 06' 30,9 " W
  • Wysokość wieży: 11 m
  • Wysokość światła: 18 m n.p.m.
  • Zasięg nominalny światła: 17 Mm (31,5 km)
  • Charakterystyka światła: Błyskowe, Białe skrót międzynarodowy z ang.: Fl. W. sektorowe: w namiarze 145 - 028°
    • Światło: 0,3 s
    • Przerwa: 3,7 s
    • Okres: 4 s

Historia

Potrzeba budowy latarni morskiej oraz nadawania sygnału mgłowego na wyspie Ailsa Craig została zgłoszona do Commissioners of Northern Lighthouses przez Lloyds and the Scottish Shipmasters Association w roku 1881[1]. Northern Lighthouse Board wraz z Trinity House zaakceptowały te żądania i budowa latarni rozpoczęła się w 1882 roku. Latarnia została ukończona w 1886 roku pod nadzorem braci Davida i Thomasa Stevensonów (stryja i ojca Roberta Louisa Stevensona). Latarnia została uruchomiona 15 czerwca 1886 roku. Światło otrzymywano z lampy olejowej, którą w 1911 roku zastąpiono żarówką. Dwie syreny do nadawania sygnałów mgłowych: południowa oraz północna, do 1911 roku były napędzane silnikami gazowymi[1], zasilanymi z centralnej gazowni[3]. W czasie modernizacji latarni w 1911 roku ich silniki wymieniono na silniki wysokoprężne. Syreny pracowały do 1966, kiedy to sygnalizację zmieniono na tyfony. Sygnał dźwiękowy wyłączono w 1987 roku[1].

Do 1935 roku, kiedy to w latarni zainstalowano radiotelefon, wiadomości pomiędzy latarnikami a stałym lądem przenosiły gołębie pocztowe.

Latarnia została w pełni zautomatyzowana w 1990 roku, przystosowana do pracy bezobsługowej, zasilania z siłowni fotowoltaicznej i od tego czasu jest sterowana z Northern Lighthouse Board’s offices w Edynburgu[1]. W 2011 roku wyspa Ailsa Craig została wystawiona na sprzedaż[5], którą sfinalizowano w 2013 roku[6].

Uwagi

  1. ang. National Geospatial-Intelligence Agency - Narodowa Agencja Wywiadu Satelitarnego Departamentu Obrony Stanów Zjednoczonych

Przypisy

  1. a b c d e Ailsa Craig (ang.). Northern Lighthouse Board, Lighthouse Library. [dostęp 2014-03-15].
  2. LIGHTHOUSE AILSA CRAIG (Ref:1151) (ang.). Historic Scotland Data Services. [dostęp 2014-03-16].
  3. a b Ailsa Craig, Foreland Point, Lighthouse, Keepers' Cottages And Foghorn (ang.). Royal Commission on the Ancient and Historical Monuments of Scotland. [dostęp 2014-03-16].
  4. Pub. 114 List of lights radio aids and fog signals British Isles, English Channel and North Sea. Springfield, VA: NATIONAL GEOSPATIAL-INTELLIGENCE AGENCY, 2013, s. 75. [dostęp 2014-03-31]. (ang.)
  5. Ailsa Craig Island (ang.). Lighthouses For Sale Or Rent. [dostęp 2014-03-15].
  6. Ailsa Craig, granite jewel of the Firth of Clyde, finally finds a buyer (ang.). the Guardian, 2013-12-07. [dostęp 2014-03-15].

Media użyte na tej stronie