Latarnia umarłych

Latarnia umarłych przy kościele św. Mikołaja w Krakowie

Latarnia umarłych – murowana budowla z kamienia lub cegły, wznoszona w XII, XIII i XIV wieku na terenach Francji, północnych Włoch, Austrii, w Niemczech, Polsce i Czechach. Powstawały jako samodzielne budowle najczęściej na cmentarzach lub w okolicy szpitala. W zamyśle budowniczych miała wędrowców informować swym światłem o zbliżaniu się do miejsca świętego: między ziemią a niebem[1], czyli do miejsc związanych ze śmiercią. Konstrukcja latarni była rozwiązana w taki sposób by światło mogło być widoczne ze wszystkich stron.

W dawnych wiekach tylko bogaci mieszczanie mogli sobie pozwolić na służbę, która z pochodniami i latarniami towarzyszyła im w czasie spacerów. Latarnie umarłych stawiano na cmentarzach, przy szpitalach, przytułkach i leprozoriach, wszędzie tam, gdzie obecna była śmierć[2]. Ostrzegały przechodniów przed niebezpieczeństwem zakażenia, a na cmentarzach rozświetlały mrok, w którym mogły kryć się pokutujące dusze i upiory, a także przestępcy. Nieco później stawiano je także na skrzyżowaniach ważnych traktów drogowych.

Zobacz też

  • Latarnie umarłych w Krakowie

Przypisy

  1. ↑ Latarnie umarłych (pol.). Gazeta Rycerska, 23 marca 2005. [dostęp 2011-01-14].
  2. ↑ Andrzej Ruchałowski. Latarnie umarłych. „Kraków”. Nr 11 (13), s. 26–27, 2005 (pol.). 


Media użyte na tej stronie

Kraków-latarnia umarlych kosc sw Mikolaja.jpg
Autor:

Original uploader was Pko at pl.wikipedia.

Later version(s) were uploaded by PawełMM at pl.wikipedia., Licencja: GFDL
Latarnia umarłych przy kościele św. Mikołaja w Krakowie