Leki inkretynowe
Leki inkretynowe – leki stosowane w leczeniu cukrzycy typu 2, wywierające swój efekt hipoglikemiczny poprzez oddziaływanie na układ inkretynowy.
Leki inkretynowe wywołują efekt obniżenia poziomu glukozy w różnych mechanizmach, jednak wspólnym mianownikiem ich działania jest działanie podobne do endogennego hormonu inkretynowego jakim jest glukagonopodobny peptyd 1 (GLP-1 glucagon-like peptide-1). Leki inkretynowe można zaliczyć do dwóch grup:
- GLP-1 mimetyki, czyli syntetyczne analogi glukagonopodobnego petydu-1, które po związaniu się z receptorem GLP-1 naśladują jego fizjologiczne działanie. Do tej grupy zaliczane są[1]:
- eksenatyd
- eksendyna 4
- liraglutyd
- liksysenatyd
- albiglutyd - długo działająca (podawana raz w tygodniu)
- dulaglutyd - podobnie jak albiglutyd podawana raz w tygodniu, zawiera zmodyfikowany łańcuch Fc IgG4, zmniejszając immunogenność, wydłużając działanie i spowalniając wchłanianie leku.
- Inhibitory DPP-IV, czyli inhibitory enzymu dipeptydylopeptydazy IV, będącego fizjologicznym inaktywatorem GLP-1, przyczyniającym się do jego rozkładu.
Na rynku obecne są od 2005, jednakże w Polsce są stosowane niezmiernie rzadko, z uwagi na wysoki koszt terapii i brak refundacji ze strony NFZ.
Bibliografia
- Jan Jastrzębski: Leki inkretynowe w terapii cukrzycy (pol.). Puls Medycyny, 2010-05-20. [dostęp 2011-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-11)].
Przypisy
- ↑ Paweł Wołkow, Jacek Jawień, Ryszard Korbut, Farmakologia, wyd. Wyd. 2, uaktual. i rozsz, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 394, ISBN 978-83-200-5368-5, OCLC 1005168949 [dostęp 2020-12-11].