Leon Gregorowicz
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1943–1985 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | 3 Berliński Pułk Piechoty |
Stanowiska | dowódca pułku, |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Leon Gregorowicz (ur. 16 grudnia 1919 w Sasowie, zm. 29 sierpnia 1998 w Warszawie) – generał brygady ludowego Wojska Polskiego.
Życiorys
Do 1938 skończył 6 klas gimnazjum w Złoczowie. We wrześniu 1940 został wcielony do Armii Czerwonej. Szkolony w Szkole Czołgistów w Charkowie. Od 24 czerwca 1941 służył w pułku samochodowym, a od sierpnia 1941 w zapasowym batalionie budowlanym jako sierżant i dowódca plutonu. Od kwietnia 1942 pracował jako szofer w cegielni.
Od maja 1943 w Armii Berlinga. Słuchacz Szkoły Podchorążych Piechoty, następnie od sierpnia 1943 zastępca dowódcy kompanii moździerzy w 3 pp w 1 DP, chorąży piechoty promowany przez gen. Zygmunta Berlinga. Uczestnik bitwy pod Lenino, gdzie był kontuzjowany 13 października 1943. Przeszedł szlak bojowy 1 DP od Dęblina do Berlina. Od 24 marca 1945 dowódca kompanii rusznic przeciwpancernych.
Po wojnie na kursie w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, który ukończył ze stopniem majora. Od 1948 był dowódcą 2 Berlińskiego pułku piechoty w Legionowie w stopniu podpułkownika. 1950–1951 na kursie doskonalenia dowódców przy Akademii Sztabu Generalnego, a po jego ukończeniu dowódca 25 Dywizji Piechoty w Siedlcach.
W latach 1952–1956 był komendantem Korpusu Kadetów KBW w Warszawie. W 1957 zaocznie ukończył ASG. Od 13 grudnia 1959 szef Zarządu w Sztabie Generalnym WP. Od 8 grudnia 1969 attaché wojskowy, morski i lotniczy przy Ambasadzie PRL w Kairze. W 1973 został zastępcą pełnomocnika Szefa Sztabu Generalnego WP ds. specjalnych.
W czerwcu 1985 przeniesiony w stan spoczynku. 15 września 1988 został mianowany generałem brygady w stanie spoczynku – nominację wręczył mu przewodniczący Rady Państwa PRL gen. armii Wojciech Jaruzelski.
Jest pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera FII-dodatkowy-8)[1].
Awanse
W trakcie wieloletniej służby w ludowym Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe[2]:
- chorąży – 1 września 1943
- podporucznik – 1944
- porucznik – 2 maja 1945
- kapitan – 23 grudnia 1945
- major – 6 grudnia 1946
- podpułkownik – 10 lipca 1948
- pułkownik – 19 stycznia 1953
- generał brygady w stanie spoczynku – 15 września 1988
Życie prywatne
Syn Jana (1877-1944), majstra murarskiego i Pauliny (1888–1938). Mieszkał w Warszawie. Od 1945 żonaty z Ireną z domu Zubik (1925–1996). Miał syna i córkę[3][1],.
Odznaczenia i wyróżnienia
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1968)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1963)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1958)
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1946)
- Krzyż Walecznych (1945)
- Złoty Krzyż Zasługi (1954)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1945)
- Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” (1945)
- Medal za Warszawę 1939–1945
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
- Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1966)
- Medal Za udział w walkach w obronie władzy ludowej
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1968)
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Order Czerwonej Gwiazdy (ZSRR)
- Order Wojny Ojczyźnianej II stopnia (ZSRR) (1968)
- Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (ZSRR)
- Medal „Za zdobycie Berlina” (ZSRR)
- Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945 (ZSRR)
- Wpis do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich (1983)
Przypisy
- ↑ a b Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-18].
- ↑ Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 480-482
- ↑ Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom I: A–H, Toruń 2010, s. 480–482.
Bibliografia
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom I: A–H, Toruń 2010, s. 480–482.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Baretka: Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Baretka: Srebrny Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Baretka: Brązowy Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Baretka: Medal Morski
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Leona Gregorowicza na Wojskowych Powązkach
Ribbon bar of the Medal "For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941–1945". The Soviet Union (USSR).
Baretka: Medal za udział w walkach o Berlin
Ribbon bar Medal For the Liberation of Warsaw
Baretka: Medal 30-lecia Polski Ludowej
Baretka Medalu "Za udział w walkach w obronie władzy ludowej"
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
Ribbon bar of the Medal "For the Capture of Berlin". The Soviet Union (USSR).
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Baretka: Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Soviet Ribbon bar Order Of The Patriotic War (2st Class)
Baretka: Srebrny Medal Zasłużonym na Polu Chwały
Baretka: Medal za Warszawę 1939-1945
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu III klasy
gen. bryg. w st. spocz. Leon Gregorowicz (1919-1998)
Baretka: Medal 40-lecia Polski Ludowej