Leon Sulkiewicz

Leon Sulkiewicz

Leon Sulkiewicz-Hoźman-Mirza

Leon Sulkiewicz w stopniu majora (lata. 20.)
pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1897 Suwałki
Data i miejsce śmierci	1960 Leicester
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	1 Dywizjon Artylerii Konnej 6 Dywizjon Artylerii Konnej 4 Kujawski Pułk Artylerii Lekkiej 20 Dywizja Piechoty 12 Pułk Ułanów Podolskich
Stanowiska	dowódca dywizjonu kwatermistrz dowódca pułku dowódca artylerii dywizyjnej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka Bitwa pod Komarowem I wojna światowa bitwa pod Mławą obrona Warszawy
Odznaczenia

Leon Hózman-Mirza Sulkiewicz^[a] (ur. 14 lutego 1897 w Suwałkach^[1], zm. 1960 w Leicester) nr 3086 pułkownik artylerii Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys

Pochodził z rodziny tatarskiej^[2][3], zamieszkującej na ziemi oszmiańskiej w guberni wileńskiej. Urodził się 14 lutego 1897^[4]. Jego pradziadkiem był płk Mustafa Achmatowicz, oficer 4 Pułku Litewskiej Przedniej Straży, którego imieniem nazwano Pułk Jazdy Tatarskiej w kawalerii II RP^[5]. Jego rodzicami byli Maciej Achmatowicz (1820–1901), poeta i major 5 pułku ułańskiego i Helena z rodu Tuhan-Mirza Baranowskich^[6]. Jego rodzeństwem byli Aleksander, Stefan, Bohdan, Konstanty, Maria, Ewa i Elżbieta^[6].

Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został zweryfikowany w stopniu kapitana artylerii. Podczas wojny polsko-bolszewickiej 10 lutego 1920 został dowódcą 1 dywizjonu artylerii konnej, a 3 marca 1920 został dowódcą artylerii dywizyjnej w strukturze XX Brygady Piechoty^[7]. Za swoje czyny wojenne w bitwie pod Komarowem z 31 sierpnia 1920 otrzymał Order Virtuti Militari^[8][9]. Został awansowany do stopnia kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[10], następnie do stopnia majora artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923^[11][12]. W latach 20. pozostawał oficerem 1 dywizjonu artylerii konnej, stacjonującego w garnizonie Warszawa, gdzie w 1923 w stopniu kapitana był p.o. zastępcy dowódcy dywizjonu^[13], a w 1924 w stopniu majora był kwatermistrzem^[14]. Od 10 kwietnia 1927 do kwietnia 1934 pełnił funkcję dowódcy 6 dywizjonu artylerii konnej w Stanisławowie^[15][16]. W tym czasie został awansowany do stopnia podpułkownika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929^[17]. Następnie awansowany do stopnia pułkownika artylerii. Od 30 kwietnia 1934 do 18 lutego 1938 sprawował stanowisko dowódcy 4 Kujawskiego pułku artylerii lekkiej w Inowrocławiu. Od 1938 pełnił funkcję dowódcy artylerii dywizyjnej 20 Dywizji Piechoty w garnizonie Baranowicze^[18].

Do końca istnienia II Rzeczypospolitej w 1939 był właścicielem majątku Łostaje II w gminie Krewo, powiat oszmiański (na tym obszarze w gminie Polany właścicielką majątku Łejłubka vel Steczkowszczyzna była Helena Hoźmian Sulkiewicz)^[19].

Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej dowodził artylerią 20 Dywizji Piechoty, biorąc udział w bitwie pod Mławą 1–3 września 1939 i w obronie Warszawy^[20]. Później był oficerem Polskich Sił Zbrojnych w szeregach 12 pułku Ułanów Podolskich^[21].

Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł w 1960 w Leicester^[22][23].

19 marca 1929 roku w Wilnie mufti RP dr Jakub Szynkiewicz pobłogosławił związek podpułkownika Leona Hózman Sulkiewicza z panną Marią Achmatowiczówną córką Heleny z Buczackich Achmatowiczowej i Bohdana Achmatowicza, sędziego Sądu Apelacyjnego^[24].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari nr 151^[25]
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3086^[26]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1931)^[27]
• Krzyż Walecznych^[26]
• Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1937)^[28]
• Medal Niepodległości (23 grudnia 1933)^[29][30]
• Srebrny Krzyż Zasługi^[26]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[26]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[26]
• Odznaka pamiątkowa dywizjonów artylerii konnej II RP
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)^[26][31]
• Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée)^[26]

Zobacz też

• Aleksander Sulkiewicz

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Sulkiewiczowie. Zasłużony dla Polski ród tatarski. Radio Wnet, 2013-10-07. [dostęp 2015-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-19)].
• Aleksander Miśkiewicz. Tatarzy – żołnierze polscy podczas II wojny światowej. „Przegląd Tatarski”. 3, s. 10, 12, 2010. 
• Sławomir Hordejuk. Tatarski poeta. „Przegląd Tatarski”. 3, s. 15–16, 2011.