Leon Winiarski (żołnierz)

Leon Winiarski

podpułkownik geograf
Data i miejsce urodzenia	4 grudnia 1888 Kraków
Data i miejsce śmierci	22 grudnia 1927 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1914–1927
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 Pułk Piechoty 5 Pułk Piechoty 2 Pułk Strzelców Podhalańskich 5 Pułk Piechoty Legionów 157 Rez. Pułk Piechoty 8 Pułk Piechoty Legionów Wojskowy Instytut Geograficzny
Stanowiska	dowódca plutonu dowódca kompanii dowódca batalionu dowódca pułku kierownik wydziału WIG
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Grób Leona Winiarskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Leon Alojzy Winiarski (ur. 4 grudnia 1888 w Krakowie, zm. 22 grudnia 1927 w Warszawie) – inżynier geometra-mierniczy, kartograf, podpułkownik geograf Wojska Polskiego.

Życiorys

Syn Leona i Alojzy. Ukończył szkołę realną w Krakowie, po czym podjął studia na Politechnice Lwowskiej, jednocześnie pracując jako geometra. Po wybuchu I wojny światowej 12 sierpnia 1914 przystąpił Legionów Polskich, w których służył w 1 kompanii I batalionu w ramach 1 pułku piechoty w składzie I Brygady. Od listopada 1914 był dowódcą 2 plutonu, później 3 plutonu w 1 kompanii I batalionu. Został awansowany na podporucznika piechoty od 1 stycznia 1915 (według innych danych pozostawał chorążym^[1]). Od 20 listopada 1915 do 1 marca 1916 był leczony, po czym od tego czasu do połowy listopada 1916 był adiutantem batalionu uzupełniającego nr 1. Następnie służył w 5 pułku piechoty, w którym był dowódcą kompanii. Po kryzysie przysięgowym z 1917 został wcielony do c. i k. armii. Ukończył kurs oficerski w Basovie, odkomenderowany do 12 Dywizji Piechoty i wysłany na front włoski, gdzie służył od 15 listopada 1917 do 1 maja 1918. Zdezerterował z frontu i przedostał się do Limanowej. Działał w Polskiej Organizacji Wojskowej.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Zweryfikowany jako porucznik piechoty, skierowany do 2 pułku strzelców podhalańskich i został dowódcą 5 kompanii. Od 15 lipca 1919 był referentem wyszkolenia w 5 pułku piechoty Legionów, od 1 marca 1920 skierowany do Dowództwa Okręgu Generalnego Poznań. W stopniu kapitana brał udział w wojnie z bolszewikami, a w jej trakcie był dowódcą batalionu w 157 pułku piechoty, następnie od 7 września 1920 był dowódcą batalionu w 8 pułku piechoty Legionów. Od października 1920 do kwietnia 1921 pełnił obowiązki dowódcy tego pułku. Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari.

W 1921 został odkomenderowany z Wojska Polskiego celem dokończenia studiów, po czym uzyskał tytuł inżyniera geometry-mierniczego. Został oficerem służby geograficznej Wojska Polskiego. Od 7 kwietnia 1924 pracował w Wojskowym Instytucie Geograficznym w Warszawie^[2]. Od 21 maja 1925 był pełniącym obowiązki kierownika Wydziału I Triangulacyjnego WIG, a od 5 maja 1926 sprawował stanowisko kierownika tego wydziału. Reprezentował Polskę na międzynarodowym kongresie geodezyjnym. 12 kwietnia 1927 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów geografów^[3].

Zmarł 22 grudnia 1927 roku w Warszawie^[4][5]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A16-1-3)^[6].

Jego żoną była Stanisława z Szelochów (1896–1970), żołnierz POW i AK, z którą miał córkę Leonę (1921–1997), żołnierza AK, redaktora, żonę Kazimierza Koźniewskiego.

Ordery o odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari^[7] nr 4883
• Krzyż Niepodległości (pośmiertnie, 16 marca 1937)^[8]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[a]
• Złoty Krzyż Zasługi (pośmiertnie, 16 marca1928)^[9]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Leon Winiarski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-02-22].