Leonard Pecyna
 podporucznik | |
| Data urodzenia | 4 listopada 1922 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 września 1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
_2r_BAR.svg){kind=small} | |
Leonard Pecyna ps. Lolek (ur. 4 listopada 1922[1], zm. 18 września 1944 w Warszawie) – podharcmistrz, podporucznik, powstaniec warszawski.
Życiorys
Był harcerzem 5 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej. Podczas okupacji niemieckiej działał podziemiu zbrojnym. Należał do Hufca Centrum w Grupach Szturmowych Szarych Szeregów.
W powstaniu warszawskim był ostatnim dowódcą II plutonu „Alek” w 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”. Walczył na Woli, Starym Mieście i na Czerniakowie. Poległ 18 września w walkach powstańczych przy ul. Wilanowskiej 18 na Górnym Czerniakowie. Miał 21 lat. Został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 266-3-24)[2]. Jego symboliczna mogiła znajduje się na Powązkach Wojskowych w Warszawie.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 6. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 2004. ISBN 83-11-09261-3
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: LEONARD PECYNA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-03-07].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podporucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Baretka: Krzyż Walecznych (1941) nadany dwukrotnie.
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Zuska (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC-BY-SA-3.0
ściana z nazwiskami poległych w powstaniu żołnierzy batalionu "Zośka", Powązki Wojskowe w Warszawie (fragment z nazwiskami powstańców z 2. kompanii "Rudy") (fot Zu)