Leonard Wierzbicki

Leonard Wierzbicki
Data i miejsce urodzenia

21 października 1888
Działoszyce

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 1974
Warszawa

Poseł do Krajowej Rady Narodowej
Okres

od 29 grudnia 1945
do 19 stycznia 1947

Przynależność polityczna

Polska Partia Robotnicza

Prezydent Grudziądza (komisaryczny)
Okres

od 9 marca 1945
do 29 maja 1945

Przynależność polityczna

Polska Partia Robotnicza

Poprzednik

Iosif Kiriłłow (komendant)

Następca

Franciszek Mówiński

Prezydent Sopotu
Okres

od 1946
do 23 marca 1948

Przynależność polityczna

Polska Partia Robotnicza

Poprzednik

Antoni Turek

Następca

Jan Kapusta

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Grób Leonarda Wierzbickiego

Leonard Wierzbicki (ur. 21 października 1888 w Działoszycach, zm. 30 stycznia 1974 w Warszawie) – polski ekonomista, działacz spółdzielczy i komunistyczny, tymczasowy prezydent Grudziądza (1945) i prezydent Sopotu (1946–1948).

Życiorys

Urodził się w guberni kieleckiej w rodzinie urzędniczej. Ukończył szkołę handlową w Będzinie (1905), po czym kształcił się na wyższych kursach handlowych w Moskwie (1906–1909). Wziął udział w rewolucji 1905 roku. Od 1905 działał w Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy, był m.in. członkiem Komitetu Łódzkiego SDKPiL. W 1912 został aresztowany, skazany przez władze carskie i wywieziony do guberni jenisejskiej na Syberii. Po dwóch latach uciekł z zesłania, a w czasie I wojny światowej zaangażował się w prace w Komitecie Warszawskim SDKPiL. W 1915 został ewakuowany w głąb Rosji oraz zmobilizowany do armii. Uczestniczył w rewolucji październikowej, m.in. był delegatem Wojskowo-Rewolucyjnej Organizacji Frontu Południowo-Zachodniego na I Zjazd Rad w Piotrogrodzie.

W okresie dwudziestolecia międzywojennego pracował w spółdzielczości, m.in. w Katowicach i Gdyni. Publikował w miesięczniku „Rzeczpospolita Spółdzielcza”, a także ukończył kurs spółdzielczy w Pradze (1932). W okresie II wojny światowej ukrywał się. Po wyzwoleniu, wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (1945), sprawował funkcję prezydenta Grudziądza (1945), kierownika Wydziału Społeczno-Politycznego Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku (1945)[1], wice- i przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku (1945–1946) oraz prezydenta Sopotu (1946–1948), zasiadał też w Krajowej Radzie Narodowej (1945–1947). Po tzw. zjednoczeniu ruchu robotniczego przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Osiadł w tym czasie w Warszawie. Podjął pracę w drobnym przemyśle państwowym.

Był żonaty z Wandą z domu Brzozowską (1895–1990). Zmarł w 1974, został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach[2] (kwatera B33-1-16)[3].

Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1946)[4] i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5].

Przypisy

  1. Roman Wapiński: Pierwsze lata władzy ludowej na Wybrzeżu Gdańskim, Wydawnictwo Morskie Gdańsk 1970, s. 116
  2. Trybuna Ludu”, nr 32 z 1 lutego 1974, s. 4 (nekrolog)
  3. Wyszukiwarka grobów w Warszawie
  4. M.P. z 1947 r. nr 71, poz. 471
  5. Życie Warszawy”, nr 27 z 1 lutego 1974, s. 11 (nekrolog)

Bibliografia

  • Leonard Wierzbicki: Przewoziłem korespondencję dla Lenina, w: Polacy o Leninie: wspomnienia, red. Leonard Dubacki, Zbigniew Iwańczuk, Jan Sobczak, Zakład Historii Partii przy KC PZPR, Książka i Wiedza Warszawa 1970, s. 254–257
  • Rajmund Głembin, Józef Golec: Poczet ojców miasta Sopot, Cieszyn 2016

Media użyte na tej stronie

Leonard Wierzbicki grób.JPG
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Leonarda Wierzbickiego na Wojskowych Powązkach