Leonardo Nascimento de Araújo

Leonardo

Pełne imię i nazwisko	Leonardo Nascimento de Araújo
Data i miejsce urodzenia	5 września 1969 Niterói
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1984–1987 CR Flamengo
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1987–1990 CR Flamengo 52 (0) 1990–1991 São Paulo 40 (1) 1991–1993 Valencia CF 71 (6) 1993–1994 São Paulo 25 (3) 1994–1996 Kashima Antlers 49 (30) 1996–1997 Paris Saint-Germain 34 (7) 1997–2001 AC Milan 119 (28) 2001–2002 São Paulo 12 (0) 2002 CR Flamengo 8 (3) 2002–2003 AC Milan 5 (2) W sumie: 415 (80)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1990–2002  Brazylia 60 (18)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2009–2010 AC Milan 2010–2011 Inter Mediolan 2017 Antalyaspor
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata I miejsce USA 1994 piłka nożna II miejsce Francja 1998 piłka nożna Copa América złoto Boliwia 1997 srebro Urugwaj 1995 Puchar Konfederacji złoto Arabia Saudyjska 1997

Leonardo, właśc. Leonardo Nascimento de Araújo (ur. 5 września 1969 w Niterói) – brazylijski trener piłkarski i piłkarz występujący na pozycji lewego pomocnika lub lewego obrońcy. Mistrz Świata z 1994 roku i srebrny medalista z 1998. Były dyrektor sportowy klubu PSG

Zaczynał karierę we CR Flamengo, jednak najlepszy okres w ojczyźnie spędził w São Paulo FC. W międzyczasie grał także w hiszpańskim Valencia CF i japońskim Kashima Antlers. Jego kariera w Europie nabrała rozpędu dopiero w 1996 roku, gdy trafił do Paris Saint-Germain. W tym klubie przejął koszulkę z numerem „10”, w której wcześniej występował jego rodak i partner z MŚ 1994 – Raí. Po zaledwie jednym, ale bardzo udanym sezonie przeszedł do A.C. Milan, gdzie występował do 2001 roku. Prześladowany przez kontuzje wrócił do Brazylii, potem krótko znowu występował w Milanie, jednak w 2003 roku zdecydował się zakończyć karierę.

Dwa razy został mistrzem Brazylii (1987 z CR Flamengo i 1991 z São Paulo FC). W barwach São Paulo FC sięgnął także po Puchar Interkontynentalny w 1993 roku. Zdobył również Mistrzostwo Włoch (1999 z A.C. Milan) i Japonii (1996 z Kashima Antlers).

W reprezentacji Brazylii rozegrał 60 spotkań (w latach 1991–2000), zdobył 8 bramek. Był podstawowym graczem podczas dwóch finałów mistrzostw świata (1994 – mistrzostwo; 1998 – drugie miejsce). Łącznie w obydwu turniejach wystąpił w 11 spotkaniach. Ponadto w 1997 roku triumfował w rozgrywkach Copa America i Pucharze Konfederacji.

Podczas meczu drugiej rundy MŚ 1994 przeciwko Stanom Zjednoczonym brutalnie uderzył łokciem w twarz Taba Ramosa, który doznał złamania kości jarzmowej. Leonardo otrzymał czerwoną kartkę i został zawieszony na cztery mecze. Jest to najwyższa kara indywidualna w historii turnieju finałowego Mistrzostw Świata (w 2006 roku również cztery mecze kary otrzymał Włoch Daniele De Rossi). W jej efekcie Leonardo nie zagrał już do końca zwycięskich dla „Canarinhos” Mistrzostw. Jego miejsce w składzie zajął Branco.

31 maja 2009 roku ogłoszono, że Leonardo został nowym trenerem Milanu. Na stanowisku zastąpił Carla Ancelottiego, który odszedł do Chelsea FC. 14 maja 2010 roku, na konferencji prasowej przed ostatnim meczem sezonu z Juventusem poinformowano, że po zakończeniu rozgrywek Brazylijczyk odejdzie z klubu^[1].

24 grudnia 2010 roku Leonardo został nowym szkoleniowcem lokalnego rywala Milanu – Interu Mediolan. W czerwcu 2011 roku został dyrektorem sportowym Paris Saint Germain. Współpracę z tym klubem zakończył w lipcu 2013, składając swoją rezygnację.

28 września 2017 powrócił na ławkę trenerską, podpisując dwuletni kontrakt z tureckim Antalyasporem^[2].

Przypisy