Leonid (Antoszczenko)

Leonid
Ławrientij Antoszczenko
Biskup marijski
Ilustracja
Kraj działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1872
Mało-Nikołajewka

Data i miejsce śmierci

7 stycznia 1938
Joszkar-Oła

Biskup marijski
Okres sprawowania

1937–1938

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

1888

Diakonat

1888

Prezbiterat

1888

Chirotonia biskupia

26 czerwca 1927

Leonid, imię świeckie Ławrientij Jewtichijewicz Antoszczenko (ur. 6 sierpnia 1872 w Mało-Nikołajewce, zm. 7 stycznia 1938) – rosyjski biskup prawosławny, święty nowomęczennik.

Życiorys

Pochodził z rodziny chłopskiej. Jako szesnastolatek został mnichem w Ławrze Troicko-Siergijewskiej, przyjmując imię zakonne Leonid. W tym samym roku został wyświęcony na hierodiakona, a następnie na hieromnicha. Przez kolejne siedem lat żył w Monasterze Czudowskim. W 1908 został przeniesiony do placówki filialnej rosyjskiej misji prawosławnej w Petersburgu w charakterze jej przełożonego. Od 1911 kierował budową cerkwi przy placówce, zaś w 1915 lub 1916 na polecenie przełożonych rozpoczął także prace nad wznoszeniem nowej świątyni w Harbinie, jednak z powodu wybuchu w Rosji rewolucji inwestycja ta nie została ukończona[1].

W 1922 został aresztowany przez władze radzieckie i spędził miesiąc w więzieniu. Po wyjściu na wolność wrócił do pracy duszpasterskiej. Na biskupa został wyświęcony 26 czerwca 1927; mianowano go biskupem perejasławsko-zaleskim, wikariuszem eparchii włodzimierskiej i suzdalskiej. Przebywał w Perejasławiu Zaleskim i tam w 1930 został aresztowany, a następnie skazany na pięć lat łagru. Karę odbywał w obozach piniugskich w obwodzie kirowskim. W łagrze opiekował się duchowo wierzącymi więźniami, spowiadał, udzielał Komunii Świętej (święte dary otrzymywał od biskupa Bartłomieja (Riemowa) z Moskwy), raz przyjął tajne śluby mnisze, odprawiał nabożeństwa[1]. W 1932 opuścił obóz i wrócił do pracy duszpasterskiej jako biskup aleksandrowski, wikariusz eparchii włodzimierskiej, jednak jeszcze w tym samym roku został ponownie aresztowany i zesłany do Bałachny, a następnie do Siengileja. W październiku 1934 został biskupem kungurskim. Następnie metropolita moskiewski Sergiusz nominował go na katedrę swierdłowską, ale władze radzieckie nie dopuściły do jego wyjazdu do Swierdłowska. W 1937 został biskupem marijskim, wikariuszem eparchii niżnonowogrodzkiej[1].

Na katedrze przebywał od marca do grudnia 1937. Mieszkał w stróżówce cerkwi Narodzenia Matki Bożej w Siemionowce. Aresztowany w końcu grudnia 1937, został oskarżony o działalność kontrrewolucyjną i utworzenia organizacji cerkiewno-faszystowskiej. Nie przyznał się do winy. Skazany na śmierć, został rozstrzelany 7 stycznia 1938 i pochowany w nieznanym miejscu[1].

Kanonizowany w 2000 jako jeden z Soboru Świętych Nowomęczenników i Wyznawców Rosyjskich[1].

Przypisy

Media użyte na tej stronie

Леонид (Антощенко).jpg
Леонид (Антощенко)