Leonid Iwanow
| Pełne imię i nazwisko | Leonid Grigorjewicz Iwanow | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||
| Data i miejsce śmierci | |||||||||
| Wzrost | 176 cm | ||||||||
| Pozycja | |||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||
| |||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||
| |||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||
| |||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||
| |||||||||
Leonid Grigorjewicz Iwanow, ros. Леонид Григорьевич Иванов (ur. 25 lipca 1921 w Piotrogradzie, Rosyjska FSRR, zm. 14 września 1990 w Leningradzie) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji bramkarza, reprezentant ZSRR, trener piłkarski.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
W 1936 roku zaczął grać w zespole młodzieżowym zakładu Elektrik w rodzimym Leningradzie. W 1939 rozpoczął zawodową karierę w klubie Staliniec Leningrad, który w następnym roku zmienił nazwę na Zenit Leningrad. W czasie II wojny światowej latem 1942 roku został ewakuowany razem z zakładem optycznym do Kazania, w którym pracował 12-14 godzin dziennie. Po zakończeniu wojny powrócił do gry w składzie Zenitu. Często był zapraszany do innych radzieckich zespołów podczas ich towarzyskich meczów międzynarodowych, m.in. Szachtara Donieck w 1951 oraz Spartaka Moskwa.
Pod koniec 1952 zespół CDSA Moskwa został rozwiązany z powodu porażki reprezentacji ZSRR na Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach (większość reprezentacji składała się z piłkarzy CDSA). Jednak gra Leonida Iwanowa na olimpiadzie nie spowodowała żadnych zarzutów, co więcej, po powrocie z Helsinki, został odznaczony tytułem Zasłużonego Mistrza Sportu. W 1956 zakończył karierę piłkarską[1].
Kariera reprezentacyjna
15 lipca 1952 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu 1/8 finału Igrzysk Olimpijskich z Bułgarią wygranym 2:1. Ponadto występował w 7 nieoficjalnych meczach reprezentacji.
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery piłkarskiej spróbował pracować jako szkoleniowiec. W pierwszej połowie 1961 prowadził Onieżec Pietrozawodsk. Oprócz tego w latach 1957-1963 z przerwami trenował amatorski zespół Państwowego Optyczno-Mechanicznego Zakładu (GOMZ) w Leningradzie oraz w Szkole Piłkarskiej „Bolszewik”. Potem porzucił pracę szkoleniową i pracował jako taksówkarz. Napisał książkę „W bramce Zenitu”, wydanej w 1976 roku i przedrukowanej w 1987.
Zmarł 14 września 1990 roku w Leningradzie. Został pochowany na Cmentarzu Wołkowskim[2].
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy klubowe
- zdobywca Pucharu ZSRR: 1944
Sukcesy reprezentacyjne
- uczestnik Igrzysk Olimpijskich: 1952
Sukcesy indywidualne
- wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: Nr 1 (1950, 1951)
Odznaczenia
- tytuł Mistrza Sportu ZSRR
- tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR: 1952
- Order Znak Honoru: 1957
Przypisy
- ↑ Прославленный вратарь из осажденного Ленинграда - Газета - Советский спорт
- ↑ Спортивный некрополь. Иванов Леонид Григорьевич (1921-1990). [dostęp 2012-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-04)].
Bibliografia
- Leonid Iwanow w bazie RusTeam (ros.)
- Leonid Iwanow w bazie Football Facts (ros.)
- Leonid Iwanow w bazie National Football Teams (ang.)
- Leonid Ivanov, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [online] [dostęp 2020-11-20].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
this is the flag of the Soviet Union in 1936. It was later replaced by File:Flag of the Soviet Union (1955-1980).svg.
.svg){kind=link}