Leopold Suchodolski

Leopold Suchodolski

Janina
Rodzina	Suchodolscy
Data i miejsce urodzenia	16 listopada 1845 Wydrna
Data i miejsce śmierci	11 września 1921 Humniska
Ojciec	Sylwester Suchodolski
Matka	Teresa Kunegunda Krajewska
Żona	Maria Lorenc
Dzieci	Rudolf Suchodolski Kazimierz Suchodolski Józefa z Suchodolskich Krzysik Maciej Karol Suchodolski Bronisława z Suchodolskich Bryniarska

Leopold Suchodolski herbu Janina (ur. 16 listopada 1845 w Wydrnej, zm. 11 września 1921 w Humniskach) – powstaniec styczniowy, furier oddziału gen. Jordana i Wróblewskiego, zesłaniec na Sybir, sekretarz gminy w Humniskach.

Życiorys

Pochodził ze starej rodziny szlacheckiej wywodzącej się z XIV w. Był synem Sylwestra Suchodolskiego, którego w czasie rzezi galicyjskiej 1846 chłopi pobili i zawieźli do cyrkułu sanockiego. Po rzezi jego rodzina straciła majątek w Wydrnej. Wychowywał się u wuja Truszkowskiego w Brzozowie, który był burmistrzem.

Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej, a następnie uczęszczał do gimnazjum w Rzeszowie. Pobierał również nauki j. francuskiego, j. łacińskiego oraz gry na fortepianie we dworze w Terce.

Na wieść o wybuchu powstania styczniowego mając 18 lat wstąpił na ochotnika do oddziałów gen. Zygmunta Jordana. Po przegranych walkach z Rosjanami, rozbiciu całego oddziału, powstańcy przedarli się na drugą stroną Wisły. Małe grupy powstańców nie mogły podjąć walki i zmuszeni byli do odwrotu. Przez cały czas byli ścigani przez dragonów. Po przegranych potyczkach cudem ocalały wrócił do Brzozowa. Mimo sprzeciwu rodziny, już po dwóch miesiącach postanowił wrócić do powstania. Jako doświadczony powstaniec zwerbował 24 ochotników. Dołączyli do oddziałów majora B. Etmanowicza i walczyli na terenie ziemi lubelskiej. 10 listopada 1863 otrzymał stopień furiera (podoficer). W wigilię Trzech Króli, w styczniu 1864 brał udział w bitwie pod Uścimowem. Tam został wzięty do niewoli, a potem zesłany na Sybir do guberni tomskiej.

Z zesłania wrócił do Brzozowa 10 kwietnia 1871 po ponad siedmiu latach. W Humniskach ożenił się z Marią Lorenc, z którą miał trzech synów (jeden z nich był księdzem) i dwie córki (jedna z nich była nauczycielską w Humniskach). Pracował jako sekretarz gminy. Udzielał się także jako organista. Zamieszkał w Humniskach. Został pochowany z honorami wojskowymi.

Bibliografia

• Nieco szczegółów biograficznych dotyczących uczestników organizacyi i partyzantki r. 1863/64. W: Józef Białynia Chołodecki: Księga pamiątkowa opracowana staraniem Komitetu Obywatelskiego w czterdziestą rocznicę powstania r. 1863/1864. Lwów: 1904, s. 372.
• Marian Weber: Opieka nad grobami bohaterów. Sprawozdanie Zarządu Oddziału Wojewódzkiego i Gminnego Polskiego Towarzystwa Opieki nad Grobami Bohaterów. Lwów: Polskie Towarzystwo Opieki nad Grobami Bohaterów, 1933, s. 5-6.
• Marian Hubert Terlecki: Udział Podkarpacia w Powstaniu Styczniowym. Krosno: Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Krośnieńskiej, 1997.