Liga Światowa w piłce siatkowej

Liga Światowa (skrót LŚ) – cykliczne, międzynarodowe rozgrywki w piłce siatkowej mężczyzn, organizowane corocznie (od roku 1990 do 2017) przez Międzynarodową Federację Piłki Siatkowej (FIVB) oraz członków Rady Ligi Światowej (RLŚ) dla wybranych przez nie reprezentacji krajowych. Rozgrywki odbywały się od maja do lipca i stanowiły one początek sezonu reprezentacyjnego.

Zaproszenia do udziału w każdej edycji LŚ dostawały wyłącznie państwa, których siatkarskie federacje oraz męskie reprezentacje spełniały wszystkie ustalone wcześniej kryteria, uzyskując w ten sposób możliwość zdobycia znaczących nagród pieniężnych (w 2006 roku łączna pula nagród wyniosła 20 mln dolarów).

W 2018 roku została zastąpiona przez Siatkarską Ligę Narodów^[1][2].

Spodek w Katowicach – miejsce rozgrywania turnieju finałowego LŚ w 2001 oraz w 2007.

Historia

Polska-Argentyna – LŚ 2005 w Bydgoszczy

W 1986 roku podczas odbywającego się w Pradze II Światowego Kongresu Międzynarodowej Federacji Piłki Siatkowej na przewodniczącego tej organizacji wybrany został Meksykanin Rubén Acosta. Jednym z głównych założeń nowego przewodniczącego było rozpowszechnienie siatkówki w jak największej liczbie państw. Zasadniczą oś planu nowych władz FIVB stanowiło zwiększenie liczby oraz częstotliwości przeprowadzania międzynarodowych imprez siatkarskich poza odbywającymi się co cztery lata turniejami olimpijskimi oraz mistrzostwami świata.

W 1987 roku powstał pomysł, aby utworzyć coroczne profesjonalne rozgrywki siatkarskie, w których uczestniczyłyby najlepsze reprezentacje świata. Rozgrywkom nadano nazwę Liga Światowa, a jej pierwszą edycję zorganizowano w 1990 roku^[3].

Zasady

Hala MOSiR w Łodzi – gospodarz 18 meczów w ramach LŚ w latach 1999-2008

Hala Atlas Arena w Łodzi – gospodarz 7 meczów w ramach LŚ w latach 2009-2013

Hala Łuczniczka w Bydgoszczy – 7 meczów w ramach LŚ w latach 2003-2007

Reprezentacja Brazylii zwycięzcą Ligi Światowej 2009

Reprezentacja Brazylii srebrnym medalistą Ligi Światowej 2011

Regulamin rozgrywek Ligi Światowej wielokrotnie ulegał zmianom. Najnowsze rozwiązania wprowadzono przed 22. edycją w roku 2011.

Od roku 2006 w fazie grupowej występuje 16 drużyn. Są one dzielone na cztery grupy, w których mecze do 2011 roku rozgrywane były przez sześć kolejnych weekendów systemem „każdy z każdym” (po dwa mecze u siebie i na wyjeździe).

Najnowsze zasady spotkań fazy grupowej wprowadzano przed 23. edycją w roku 2012. Począwszy od tej edycji 16 zespołów nie rozgrywa dwóch meczów z tym samym rywalem w ciągu jednego weekendu, ale bierze udział w czterech turniejach rozgrywanych na terenie państw każdej z tych drużyn, gdzie turniej toczy się systemem „każdy z każdym” (każdy zespół gra trzy mecze z każdym rywalem, przez trzy kolejne dni poczynając od piątku).

Ostatnia Faza Finałowa w roku 2011 została rozegrana w dniach 6-10 lipca 2011 roku w Gdańsku z udziałem ośmiu drużyn. Do turnieju finałowego awansowały po 2 najlepsze drużyny z każdej grupy eliminacyjnej (grupy: A – D), z uwzględnieniem udziału Polski. Ze względu na to, że Polska – gospodarz Fazy Finałowej – zajęła w swojej grupie miejsce trzecie, do Fazy Finałowej awansowały poza nią trzy najlepsze drużyny z drugich miejsc wyłonione po stworzeniu specjalnej tabeli.

Następnie po dwie najlepsze drużyny z każdej grupy Fazy Finałowej (grupy E i F) zagrały w półfinałach, tzw. Final Four (zwycięzcy grup „na krzyż” z drużynami, które zajęły drugie miejsca). Zwycięzcy półfinałów zagrali w finale, a pokonani – o brązowy medal. Po raz pierwszy w 2011 Polska zdobyła medal Ligi Światowej (w meczu o 3. miejsce pokonała reprezentację Argentyny).

Nagrody

Rozgrywki Ligi Światowej są prestiżowe, ale i dobrze płatne. W pierwszych szesnastu edycjach na nagrody przeznaczono 131 milionów dolarów, a suma nagród wzrosła od 1 miliona w pierwszej edycji do 20 milionów w 2006 roku.

W 2005 roku najlepsza drużyna w Final Four^[4] miała zagwarantowaną nagrodę w wysokości miliona dolarów. Pozostałe trzy drużyny otrzymały kwoty odpowiednio mniejsze (drugie miejsce 450 tys. dolarów, trzecie 280 tys., czwarte 150 tys.). Siatkarze mogli też liczyć na gratyfikacje za zajęte miejsce w grupie eliminacyjnej (845 tys. za pierwsze miejsce, 830 tys. za drugie, 825 tys. za trzecie i 820 tys. za czwarte), za udział w poszczególnych meczach (za mecze w grupie przewidziano po 1000 dol. dla każdego zawodnika za wygraną oraz po 700 za porażkę) oraz za indywidualne osiągnięcia, tj. dla Najlepiej Punktującego – MVP (40 tys. dol.), Najskuteczniej Atakującego (17,2 tys.), Najlepiej Blokującego (17 tys.) i Najlepiej Serwującego (17 tys.). Łączna pula nagród w 2005 roku wyniosła 13,4 mln dolarów.

Nie wszystkie zdobyte pieniądze trafiają jednak na konta zawodników. Zgodnie z przepisami nagrody za miejsca należą do krajowych federacji i to one decydują, jak je rozdysponować.

Medaliści Ligi Światowej

Edycja	Rok	Gospodarz	Mistrz	Wicemistrz	III miejsce
I	1990	Osaka	Włochy	Holandia	Brazylia
II	1991	Mediolan	Włochy	Kuba	ZSRR
III	1992	Genua	Włochy	Kuba	Stany Zjednoczone
IV	1993	São Paulo	Brazylia	Rosja	Włochy
V	1994	Mediolan	Włochy	Kuba	Brazylia
VI	1995	Rio de Janeiro	Włochy	Brazylia	Kuba
VII	1996	Rotterdam	Holandia	Włochy	Rosja
VIII	1997	Moskwa	Włochy	Kuba	Rosja
IX	1998	Mediolan	Kuba	Rosja	Holandia
X	1999	Mar del Plata	Włochy	Kuba	Brazylia
XI	2000	Rotterdam	Włochy	Rosja	Brazylia
XII	2001	Katowice	Brazylia	Włochy	Rosja
XIII	2002	Belo Horizonte	Rosja	Brazylia	Jugosławia
XIV	2003	Madryt	Brazylia	Serbia i Czarnogóra	Włochy
XV	2004	Rzym	Brazylia	Włochy	Serbia i Czarnogóra
XVI	2005	Belgrad	Brazylia	Serbia i Czarnogóra	Kuba
XVII	2006	Moskwa	Brazylia	Francja	Rosja
XVIII	2007	Katowice	Brazylia	Rosja	Stany Zjednoczone
XIX	2008	Rio de Janeiro	Stany Zjednoczone	Serbia	Rosja
XX	2009	Belgrad	Brazylia	Serbia	Rosja
XXI	2010	Córdoba	Brazylia	Rosja	Serbia
XXII	2011	Gdańsk/Sopot	Rosja	Brazylia	Polska
XXIII	2012	Sofia	Polska	Stany Zjednoczone	Kuba
XXIV	2013	Mar del Plata	Rosja	Brazylia	Włochy
XXV	2014	Florencja	Stany Zjednoczone	Brazylia	Włochy
XXVI	2015	Rio de Janeiro	Francja	Serbia	Stany Zjednoczone
XXVII	2016	Kraków	Serbia	Brazylia	Francja
XXVIII	2017	Kurytyba	Francja	Brazylia	Kanada

Gospodarze turnieju finałowego Ligi Światowej

Gospodarze	Państwa (Lata)
6	Włochy (1991, 1992, 1994, 1998, 2004, 2014)  Brazylia (1993, 1995, 2002, 2008, 2015, 2017)
4	Polska (2001, 2007, 2011, 2016)
3	Argentyna (1999, 2010, 2013)
2	Holandia (1996, 2000)  Rosja (1997, 2006)  Serbia i Czarnogóra/ Serbia (2005, 2009)
1	Japonia (1990)  Hiszpania (2003)  Bułgaria (2012)

Klasyfikacja medalowa

L.p.	Państwo				Razem
1.	Brazylia	9	7	4	20
2.	Włochy	8	3	4	15
3.	Rosja ( ZSRR)	3	5	7	15
4.	Stany Zjednoczone	2	1	3	6
5.	Francja	2	1	1	4
6.	Kuba	1	5	3	9
7.	Serbia (Jugosławia oraz Serbia i Czarnogóra)	1	5	3	9
8.	Holandia	1	1	1	3
9.	Polska	1	0	1	2
10.	Kanada	0	0	1	1

Reprezentacja Polski w Lidze Światowej

Reprezentacja Polski występowała w turnieju nieprzerwanie od 1998 do 2017 r. Zdobyła dwa medale: brązowy w 2011 r. podczas finału rozegranego w hali Ergo Arena położonej na granicy Gdańska i Sopotu oraz złoty w 2012 r. podczas finału rozegranego w hali Arena Armeec w Sofii.

Rekordy

Najdłuższy set w historii Ligi Światowej miał miejsce 28 maja 2011 w meczu Polska – USA, trwał 45 minut, ostateczny wynik wyniósł aż 37:35 dla USA. Mecz odbywał się w łódzkiej Atlas Arenie, w fazie interkontynentalnej Ligi Światowej^[5].

Najwyżej punktowany set w historii Ligi Światowej miał miejsce 9 lipca 2011 w meczu Brazylia – Argentyna, ostateczny wynik wyniósł aż 42:40 dla Brazylii. Mecz odbywał się w gdańskiej Ergo Arenie, w półfinale rozgrywek Ligi Światowej^[6].

Zobacz też

• Historia Ligi Światowej w piłce siatkowej mężczyzn
• Mecze reprezentacji Polski w piłce siatkowej mężczyzn w Lidze Światowej

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona FIVB. fivb.ch. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-14)].