Liga antyturecka
Liga antyturecka – projekt polityczny uważany za najważniejszą ze średniowiecznych koncepcji protoorganizacji międzynarodowych. Jego najbardziej prawdopodobnym autorem jest Antonio Marini, choć często przypisuje się go również Jerzemu z Podiebradów.
Liga miała być wymierzonym przeciw Turcji zrzeszeniem następujących państw: Bawaria, Burgundia, Czechy, Francja, Polska i Węgry. Dopuszczała również późniejsze przystąpienie państw skandynawskich i śródziemnomorskich.
Najważniejsze zasady działania:
- suwerenna równość państw członkowskich
- wojskowe przywództwo króla Francji
- wspólne przeciwdziałanie wojnom w Europie
- podejmowanie najważniejszych decyzji jednomyślnie, pozostałych większością głosów
Najważniejszym organem była Rada, złożona z ambasadorów państw członkowskich w zmieniających się rotacyjnie stolicach (a więc choć zasiadały w niej ciągle te same państwa, to za każdym razem miały innych przedstawicieli). Do jej kompetencji należały: polityka pozaregionalna, decydowanie o wojnie i pokoju, przyjmowanie nowych członków, kontrolowanie pracy konsystora (patrz niżej), aprobata decyzji finansowych i kwestie dotyczące wspólnej waluty, gdyby takowa została wprowadzona.
Inne organy:
- konsystorz (trybunał międzynarodowy)
- kancelaria (sekretariat)
- zarząd skarbowy