Linas Linkevičius

Linas Linkevičius
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1961
Wilno

Minister obrony Litwy
Okres

od 28 października 1993
do 4 grudnia 1996

Przynależność polityczna

LDDP

Poprzednik

Audrius Butkevičius

Następca

Česlovas Stankevičius

Ambasador Litwy przy NATO
Okres

od 1997
do 2000

Poprzednik

Dalius Čekuolis

Następca

Gintė Damušytė

Minister obrony Litwy
Okres

od 9 listopada 2000
do 14 grudnia 2004

Przynależność polityczna

LSDP

Poprzednik

Česlovas Stankevičius

Następca

Gediminas Kirkilas

Ambasador Litwy przy NATO
Okres

od 2005
do 2011

Poprzednik

Gintė Damušytė

Następca

Kęstutis Jankauskas

Ambasador Litwy na Białorusi
Okres

od 2012
do 2012

Poprzednik

Edminas Bagdonas

Następca

Evaldas Ignatavičius

Minister spraw zagranicznych Litwy
Okres

od 13 grudnia 2012
do 11 grudnia 2020

Przynależność polityczna

LSDDP

Poprzednik

Audronius Ažubalis

Następca

Gabrielius Landsbergis

Odznaczenia
Order Trzech Gwiazd III klasy (Łotwa) Krzyż Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa) Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Pogoni (Litwa) Order Krzyża Ziemi Maryjnej I Klasy (Estonia) Order Honoru (Mołdawia) Krzyż Komandorski Orderu Witolda Wielkiego (Litwa) Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Gwiazdy Polarnej (od 1975) Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy
Prezydencki Order Zasługi (Gruzja)

Linas Antanas Linkevičius (ur. 6 stycznia 1961 w Wilnie) – litewski polityk i dyplomata, minister obrony w latach 1993–1996 i 2000–2004, ambasador Litwy przy NATO oraz na Białorusi, minister spraw zagranicznych w latach 2012–2020.

Życiorys

W 1978 ukończył szkołę średnią nr 7 w Kownie, a w 1983 studia na wydziale automatyki Kowieńskiego Instytutu Politechnicznego ze specjalnością inżynier elektryk.

Wieloletni działacz Komsomołu: pełnił funkcje sekretarza komitetu rejonowego w jednej z dzielnic Kowna, następnie kierownika wydziału Komitetu Centralnego. Zajmował się pracą z utalentowaną młodzieżą, prasą młodzieżową, publikował w gazecie „Komjaunimo tiesa” (litewskiej edycji pisma „Komsomolskaja Prawda”). Był jednym z inicjatorów uniezależnienia się litewskiego Komsomołu od organizacji radzieckiej i przekształcenia jej w organizację o charakterze socjaldemokratycznym. W latach 1990–1992 pracował jako korespondent czasopisma „Tiesa” i konsultant grupy parlamentarnej postkomunistycznej Litewskiej Demokratycznej Partii Pracy (LDDP). W latach 1991–1996 był członkiem Rady LDDP. Od 1992 do 1993 przewodniczył młodzieżówce partyjnej.

W latach 1992–1996 sprawował mandat posła na Sejm, zasiadał we frakcji LDDP[1]. W latach 1992–1993 kierował litewską delegacją parlamentarną do Zgromadzenia Północnoatlantyckiego i był wiceprzewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych. Od 28 października 1993 do 4 grudnia 1996 pełnił funkcję ministra obrony w rządach Adolfasa Šleževičiusa i Laurynasa Stankevičiusa.

W 1997 został doradcą ministra spraw zagranicznych Algirdasa Saudargasa. W latach 1997–2000 w randze ambasadora kierował misją Republiki Litewskiej przy NATO i Unii Zachodnioeuropejskiej. 9 listopada 2000 ponownie został ministrem obrony, wchodząc do rządu Rolandasa Paksasa. Zachował stanowisko w powołanym w 2001 gabinecie Algirdasa Brazauskasa. Funkcję tę pełnił do 14 grudnia 2004. W latach 2004–2005 był zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych na stanowisku ambasadora pełnomocnego.

W 2005 został stałym przedstawicielem Litwy przy NATO. Po zakończeniu misji w 2011 został społecznym doradcą premiera Andriusa Kubiliusa[2]. W lipcu 2012 objął funkcję ambasadora Republiki Litewskiej na Białorusi. Wręczenie listów uwierzytelniających prezydentowi Białorusi Alaksandrowi Łukaszence odbyło się 5 października[3].

13 grudnia 2012 rozpoczął urzędowanie jako minister spraw zagranicznych (z rekomendacji LSDP) w rządzie Algirdasa Butkevičiusa[4]. W 2016 z ramienia socjaldemokratów został ponownie wybrany do Sejmu[5]. 13 grudnia 2016 w nowo powołanym gabinecie Sauliusa Skvernelisa utrzymał stanowisko ministra spraw zagranicznych[6]. We wrześniu 2017 zadeklarował pozostanie w rządzie i opuszczenie LSDP, która przegłosowała wystąpienie z koalicji[7].

Związał się z Litewską Socjaldemokratyczną Partią Pracy. Był liderem jej listy wyborczej w wyborach w 2020, która nie przekroczyła wyborczego progu[8]. Kandydował wówczas również w okręgu wyborczym dla obywateli Litwy zamieszkujących za granicą, zajął trzecie miejsce w okręgu w pierwszej turze, nie uzyskując tym samym mandatu. 11 grudnia 2020 zakończył pełnienie funkcji ministra.

Odznaczenia

Litewskie

Zagraniczne

Przypisy

  1. 1992–1996 m. kadencijos Seimo narys: Linas Antanas Linkevičius, lrs.lt [dostęp 2020-11-17] (lit.).
  2. Lithuanian Government approves Linas Linkevičius' candidacy as ambassador to Belarus, 15min.lt, 13 lipca 2012 [dostęp 2012-10-06] (ang.).
  3. Новый посол Литвы вручил верительные грамоты президенту Беларуси, delfi.lt, 5 października 2012 [dostęp 2012-10-06] (ros.).
  4. Sejm zatwierdził program rządowy, delfi.lt, 13 grudnia 2012 [dostęp 2012-12-13].
  5. 2016 m. spalio 9 d. Lietuvos Respublikos Seimo rinkimai, vrk.lt [zarchiwizowane 2016-10-21] (lit.).
  6. Prisiekė septynioliktosios Vyriausybės nariai, lrs.lt, 13 grudnia 2016 [dostęp 2016-12-13] (lit.).
  7. L. Linkevičius paliks LSDP: nori likti užsienio reikalų ministru, lrt.lt, 23 września 2017 [zarchiwizowane 2017-10-11] (lit.).
  8. 2020 m. spalio 11 d. Lietuvos Respublikos Seimo rinkimai, vrk.lt [dostęp 2020-11-17] (lit.).
  9. a b Apdovanotų asmenų duomenų bazė, lrp.lt [dostęp 2020-11-17] (lit.).
  10. Dėl Lietuvos Respublikos ir užsienio valstybių piliečių apdovanojimo Lietuvos valstybės ordinais ir medaliais Vasario 16-osios – Lietuvos valstybės atkūrimo dienos proga, e-tar.lt, 16 lutego 2015 [dostęp 2020-11-17] (lit.).
  11. Conferment of State Decorations, president.ee, 2 lutego 2005 [dostęp 2020-11-17] (ang.).
  12. Decret Nr. 1321, lex.justice.md, 5 września 2014 [dostęp 2015-06-29] (rum.).
  13. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 lutego 2019 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2019 r. poz. 326).
  14. Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana, quirinale.it, 14 stycznia 2019 [dostęp 2020-11-17] (wł.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

LTU Order of Vytautas the Great - Commander's Cross BAR.png
Baretka Komandorskiego Krzyża Orderu Witolda Wielkiego
LTU Order of the Lithuanian Grand Duke Gediminas - Commander's Cross BAR.png
Baretka Komandorskiego Krzyża Orderu Wielkiego Księcia Giedymina
POL Order Zaslugi RP kl2 BAR.svg
Autor: KarlHeintz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
Algirdas Mykkolas Brazauskas, Litauens statsminster, under det Nordiskt-Baltiska statsministermotet i Reykjavik 2005-10-24.jpg
(c) Magnus Fröderberg/norden.org, CC BY 2.5 dk
Algirdas Mykkolas Brazauskas, Litauens statsminster, under det Nordiskt-Baltiska statsministermötet i Reykjavik 2005-10-24.
MDA Ordinul de Onoare BAR.png
Autor: Kei, Licencja: CC BY-SA 3.0
Лента к молдавскому ордену Почёта
ITA OMRI 2001 GC BAR.svg
Baretka: Order Zasługi Republiki Włoskiej – Kawaler Krzyża Wielkiego (od 2001).
EST Order of the Cross of Terra Mariana - 1st Class BAR.png
Baretka Orderu Krzyża Ziemi Maryjnej I klasy
SWE Order of the Polar Star (after 1975) - Commander Grand Cross BAR.png
Autor: Wiki Romi, Licencja: CC0
Bareteka Komandora Krzyża Wielkiego Orderu Gwiazdy Polarnej (po 1975)
The Presidential Order of Excellence.png
The Presidential Order of Excellence is a order awarded by Georgia since 2009
LTU Order of the Cross of Vytis - Commander's Cross BAR.svg
Baretka: Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Pogoni – Litwa.
MUS9786 (cropped).jpg
(c) Kmu.gov.ua, CC BY 4.0
Prime Minister of Ukraine met with Prime Minister of the Republic of Lithuania Saulius Skvernelis
2009 m. Respublikos Prezidento rinkimai Paksas (cropped).jpg
Autor: Kapeksas, Licencja: CC BY-SA 3.0
Presidential election of Lithuania, 2009-05-17. Valentinas Mazuronis and supporters waiting for results. Rolandas Paksas
Algirdas Butkevičius in Oct, 2014.jpg
Autor: Frankie Fouganthin, Licencja: CC BY-SA 4.0
Algirdas Butkevičius on the press conference with the Nordic and Baltic prime ministers before the Nordic Council Session in Stockholm October 27, 2014.