Linzang cętkowany

Linzang cętkowany
	Prionodon pardicolor
	Hodgson, 1842
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	kotokształtne
Rodzina	linzangi
Rodzaj	linzang
Gatunek	linzang cętkowany
Synonimy
	Viverra perdicator Schinz, 1844; Prionodon pardochrous J.E. Gray, 1863; Pardictis pardicolor presina O. Thomas, 1925;
	Viverra perdicator Schinz, 1844; Prionodon pardochrous J.E. Gray, 1863; Pardictis pardicolor presina O. Thomas, 1925;
Podgatunki
	P. p. pardicolor Hodgson, 1842; P. p. presina (O. Thomas, 1925);
	P. p. pardicolor Hodgson, 1842; P. p. presina (O. Thomas, 1925);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	(c) IUCN Red List of Threatened Species, species assessors and the authors of the spatial data., CC BY-SA 3.0

Linzang cętkowany^[6] (Prionodon pardicolor) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny linzangów (Prionodontidae).

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1842 roku brytyjski przyrodnik Brian Houghton Hodgson nadając mu nazwę Prionodon pardicolor^[7]. Holotyp pochodził z Sikkim, w Indiach^[8].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają dwa podgatunki^[9].

Etymologia

Prionodon: gr. πριων priōn, πριονος prionos „piła”; οδους odous, οδων odōn „ząb”^[10].
pardicolor: łac. pardus, pardi „lampart”, od gr. παρδος pardos „lampart”^[11]; color, coloris „kolor, barwa”^[12].

Zasięg występowania

Linzang cętkowany występuje w południowej i południowo-wschodniej Azji zamieszkując w zależności od podgatunku^[9]:

P. pardicolor pardicolor – Nepal, północno-wschodnie Indie, Bhutan i północny Mjanma.
P. pardicolor presina – środkowa i południowa Chińska Republika Ludowa, północna Tajlandia, Laos, Wietnam i Kambodża.

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 31–45 cm, długość ogona 30–39,9 cm; masa ciała 550–1220 g^[13]. Dorosłe samce są większe i najprawdopodobniej dwa razy cięższe niż dorosłe samice^[13].

Ekologia

Linzang posiada bardzo dobrze rozwinięte zmysły wzroku i słuchu, pozwalające na polowanie w ciemnościach. Ssak ten prowadzi nocny tryb życia, jest samotnikiem, żyje głównie na drzewach. Głównym pożywieniem są gryzonie, płazy, gady, padlina. Dwa razy w roku, w lutym i w sierpniu samica rodzi 2 - 3 młode.

Przypisy

↑ Prionodon pardicolor, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ H.R. Schinz: Systematisches Verzeichniss aller bis jetzt bekannten Säugethiere oder Synopsis Mammalium nach dem Cuvier’schen System. Cz. 1. Solothurn: Verlag von Jent und Bakmann, 1845, s. 366. (niem.).
↑ J.E. Gray: Class: Mammalia. W: B.H. Hodgson: Catalogue of the specimens and drawings of mammals, birds, reptiles, and fishes of Nepal and Tibet. Londyn: The Trustees, 1836, s. 4. (ang.).
↑ O. Thomas. The Mammals obtained by Mr. Herbert Stevens on the Sladen-Godman Expedition to Tonkin. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 95 (2), s. 499, 1925. DOI: 10.1111/j.1096-3642.1925.tb01524.x. (ang.).
↑ J.W.J.W. Duckworth J.W.J.W. i inni, Prionodon pardicolor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2022-1 [dostęp 2022-03-20] (ang.).
↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 141. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ B.H. Hodgson. On a new Species of Prionodon. P. Pardicolor nobis. „Calcutta journal of natural history, and miscellany of the arts and sciences in India”. 2, s. 57, 1841. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Prionodon pardicolor. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-03-20].
↑ ^a ^b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 394. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 562, 1904. (ang.).
↑ Jaeger 1944 ↓, s. [https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=192 162.
↑ Jaeger 1944 ↓, s. 56.
↑ ^a ^b P. Gaubert: Family Prionodontidae (Linsangs). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 173. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).

Bibliografia

E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 1. Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256. (ang.).

[itis-1] Prionodon pardicolor, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[Schinz-2] H.R. Schinz: Systematisches Verzeichniss aller bis jetzt bekannten Säugethiere oder Synopsis Mammalium nach dem Cuvier’schen System. Cz. 1. Solothurn: Verlag von Jent und Bakmann, 1845, s. 366. (niem.).

[Gray-3] J.E. Gray: Class: Mammalia. W: B.H. Hodgson: Catalogue of the specimens and drawings of mammals, birds, reptiles, and fishes of Nepal and Tibet. Londyn: The Trustees, 1836, s. 4. (ang.).

[Thomas-4] O. Thomas. The Mammals obtained by Mr. Herbert Stevens on the Sladen-Godman Expedition to Tonkin. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 95 (2), s. 499, 1925. DOI: 10.1111/j.1096-3642.1925.tb01524.x. (ang.).

[iucn-5] J.W.J.W. Duckworth J.W.J.W. i inni, Prionodon pardicolor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2022-1 [dostęp 2022-03-20] (ang.).

[Cichocki&inni-6] W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 141. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Hodgson-7] B.H. Hodgson. On a new Species of Prionodon. P. Pardicolor nobis. „Calcutta journal of natural history, and miscellany of the arts and sciences in India”. 2, s. 57, 1841. (ang.).

[Wilson&Reeder-8] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Prionodon pardicolor. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-03-20].

[Burgin&inni-9] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 394. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).

[Palmer-10] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 562, 1904. (ang.).

[CITEREFJaeger1944[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=192_162-11] Jaeger 1944 ↓, s. [https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=192 162.

[CITEREFJaeger1944[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=mdp.39015072139499;view=1up;seq=86_56]-12] Jaeger 1944 ↓, s. 56.

[Gaubert-13] P. Gaubert: Family Prionodontidae (Linsangs). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 173. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne