Lista zawodowych mistrzów świata wagi junior piórkowej w boksie

Riasco został inauguracyjnym mistrzem WBC po zwycięstwie przez TKO w 9r nad Kenijczykiem Waruinge Nakayamą^[1].

Gómez pozostawił wakujący tytuł przechodząc do kategorii piórkowej.

Hong został inauguracyjnym mistrzem WBA po zwycięstwie przez KO w 3r nad Hectorem Carrasquillą z Panamy^[2].

Berna został inauguracyjnym mistrzem IBF po zwycięstwie przez TKO w 9r nad Południowokoreańczykiem Suh Sung-inem^[3].

Callejas zrezygnował z tytułu z powodu przerwy w występach.

Kim pozostawił wakujący tytuł kończąc karierę^[4].

Lee zdobył wakujący tytuł pokonując Taja Prayurasaka Muangsurina przez TKO w 9r. Pozostawił wakujący tytuł IBF starając się o pas organizacji WBC^[5].

Fenech pozostawił wakujący tytuł przystępując do walki o tytuł WBC w wadze piórkowej 7 marca 1988 przeciwko Victorowi Callejasowi^[6].

Mitchell został inauguracyjnym mistrzem WBO po zwycięstwie nad Julio Gervacio z Dominikany.

Salud pozbawiony został tytułu WBA za odmowę walki z oficjalnym pretendentem.

Bungu pozostawił wakujący tytuł przenosząc się do wagi piórkowej^[7].

Cermeño pozostawił wakujący tytuł przenosząc się do wagi piórkowej^[8].

McKinney pozostawił wakujący tytuł przenosząc się do wagi piórkowej^[9].

Morales natychmiast po zwycięstwie nad Barrerą i unifikacji tytułów WBC i WBO zrezygnował z nich przechodząc się do kategorii piórkowej^[10].

Barrerze przywrócono tytuł WBO po rezygnacji z niego przez Erika Moralesa. Zrezygnował z tytułu zostając 7 kwietnia 2001 mistrzem organizacji IBO w wadze piórkowej^[11].

Adams zrezygnował z tytułu WBA stając do pojedynku z Paulie Ayalą o tytuł organizacji IBO^[12].

Sanchez zdobył wakujący tytuł po zwycięstwie nad Kolumbijczykiem Jorge Monsalvo przez KO w 7r. Pozbawiony został tytułu z powodu braku aktywności po remisie z Manny Pacquiao 10 listopada 2001^[13].

Pacquiao pozostawił wakujący tytuł przenosząc się do wagi piórkowej.

Guzman pozostawił wakujący tytuł przenosząc się do wyższych kategorii^[14].

Vázquez zdobył wakujący tytuł pokonując Jose Luisa Valbuenę przez TKO w 12r. Pozbawiony został tytułu za brak zainteresowania dalszą jego obroną^[15].

Vázquez stracił tytuł nie mogąc przystąpić do jego obrony ze względu na problemy zdrowotne.

López pozostawił wakujący tytuł przechodząc do wagi piórkowej.

Caballero pozbawiony został tytułu IBF za odmowę walki z oficjalnym pretendentem Takalani Ndlovu.

Cordoba od 18 września 2008 po pokonaniu Luisa Alberto Pereza był mistrzem tymczasowym. 21 listopada po tym jak Celestino Caballero zdobył tytuł supermistrza został mistrzem regularnym.

Caballero zrezygnował z tytułu przechodząc do wagi piórkowej.

Vázquez zdobył wakujący tytuł pokonując Filipińczyka Marvina Sonsonę przez KO w 4r.

Arce zrezygnował z tytułu zamierzając walczyć o pas WBO w kategorii koguciej^[16].

Rigondeaux po pokonaniu Nonito Donaire został promowany do pozycji supermistrza WBA.

Donaire zdobył wakujący tytuł zwyciężając niejednogłośnie na punkty Wilfredo Vázqueza Jr.

Mares zdobył wakujący tytuł zwyciężając jednogłośnie na punkty Portorykańczyka Erica Morela^[17]. Zwakował tytuł przchodząc do wyższej kategorii.

Donaire zwakował tytuł mistrza IBF.

Romero zdobył wakujący tytuł mistrza IBF w wadze junior piórkowej zwyciężając niejednogłośnie na punkty Alejandro Lopeza (Meksyk).

Terrazas zdobył wakujący tytuł mistrza WBC zwyciężając niejednogłośnie na punkty Cristiana Mijaresa (Meksyk)^[18].

Quigg od 16 czerwca 2012 po pokonaniu Rendalla Munroe był mistrzem tymczasowym. 5 września 2013 po tym, jak Guillermo Rigondeaux zdobył tytuł supermistrza, został mistrzem regularnym.