Lista zawodowych mistrzów świata wagi koguciej w boksie

Waga kogucia jest jedną z 8 klasycznych kategorii boksu zawodowego. Po raz pierwszy została wprowadzona w roku 1889 przez Amateur Boxing Association of England Ltd (ABA). Jej limit ulegał zmianom do lat 20. XIX w. Obecnie wynosi 53,5 kg (118 funtów).

Pierwszym powszechnie uznawanym mistrzem świata był od roku 1890 George Dixon. Do roku 1972 praktycznie był jeden powszechnie uznawany mistrz świata. Po powstaniu nowych organizacji boksu zawodowego, każda uznaje swoich mistrzów świata i prowadzi własne listy bokserów ubiegających się o tytuł. Poniżej zestawiono mistrzów świata powszechnie uznanych oraz czterech podstawowych organizacji boksu zawodowego:

Zdobycie
tytułu
Utrata
tytułu
MistrzOrganizacjaObrona
tytułu
27 czerwca 18901892George Dixon KanadaUniwersalny3

Dixon został uznany mistrzem świata wagi koguciej (walka zapowiadana była o mistrza w kategorii 114 funtów) po zwycięstwie przez TKO w 18 r. nad mistrzem Anglii Nuncem Wallacem 27 czerwca 1890 w Londynie. Okresowo był mistrzem zarówno w wadze koguciej, jak i piórkowej. W roku 1982 ostatecznie przeszedł do wagi piórkowej[1].

15 września 18941899Jimmy Barry Stany ZjednoczoneUniwersalny6

Barry uznany został mistrzem świata po pokonaniu 15 września 1894 roku w walce o „Mistrza Ameryki w kategorii 105 funtów” Caspara Leona[2]. Według spisu walk na BoxRec.com pokonał w tym dniu Jimmy Gormana[3]. Zakończył karierę w roku 1899 bez porażki.

12 września 18991900Terry McGovern Stany ZjednoczoneUniwersalny0

McGovern został mistrzem po pokonaniu Thomasa Palmera 12 września 1899 r. Nie broniąc tytułu przeszedł do kategorii piórkowej[4].

18 marca 19011901Harry Harris Stany ZjednoczoneUniwersalny0

Harris za mistrza uznany został po pokonaniu Thomasa Palmera 18 marca 1901 r. Zrezygnował z tytułu nie mogąc utrzymać wagi[5].

11 listopada 190113 sierpnia 1903Harry Forbes Stany ZjednoczoneUniwersalny6

Forbes mistrzem został po pokonaniu Danny'ego Dougherty'ego 11 listopada 1901 r.[6].

13 sierpnia 190317 października 1904Frankie Neil Stany ZjednoczoneUniwersalny1
17 października 19041905Joe Bowker Wielka BrytaniaUniwersalny1

Bowker zrezygnował z tytułu przechodząc do wagi piórkowej.

20 października 190521 stycznia 1909Jimmy Walsh Stany ZjednoczoneUniwersalny4
21 stycznia 190922 lutego 1909Jimmy Reagan Stany ZjednoczoneUniwersalny0
22 lutego 190922 lutego 1910Monte Attell Stany ZjednoczoneUniwersalny5/6
22 lutego 191026 lutego 1911Frankie Conley Stany ZjednoczoneUniwersalny0
26 lutego 19119 czerwca 1914Johnny CoulonKanadaUniwersalny12/13
9 czerwca 19149 stycznia 1917Kid Williams DaniaUniwersalny7
9 stycznia 191715 sierpnia 1919Pete Herman Stany ZjednoczoneUniwersalny6
15 sierpnia 191911 września 1920Jackie Sharkey WłochyUniwersalny0

Sharkey został pozbawiony tytułu pomimo zwycięskiej walki z Pete Hermanem 11 września 1920 ze względu na przekroczenie limitu wagi[7].

22 grudnia 192025 lipca 1921Joe Lynch Stany ZjednoczoneUniwersalny1
25 lipca 192123 września 1921Pete Herman Stany ZjednoczoneUniwersalny0
23 września 192110 lipca 1922Johnny Buff Stany ZjednoczoneUniwersalny1

Jan Leski (Johny Buff) był drugim po Stanisławie Kiecalu bokserem polskiego pochodzenia, który sięgnął po tytuł mistrz świata.

10 lipca 192221 marca 1924Joe Lynch Stany ZjednoczoneUniwersalny4
21 marca 192419 grudnia 1924Abe Goldstein Stany ZjednoczoneUniwersalny3
19 grudnia 192420 marca 1925Cannonball Eddie Martin Stany ZjednoczoneUniwersalny1
20 marca 19254 lutego 1927Charley Phil Rosenberg Stany ZjednoczoneUniwersalny1

Rosenberg w spotkaniu z Bushy Grahamem nie miał wymaganego limitu wagi. Doszło do spotkania, ale New York Athletic Commission pozbawiła go tytułu. Wraz z Grahamem zostali zawieszeni za potajemne porozumienie[8].

24 czerwca 1927maj 1928Bud Taylor Stany ZjednoczoneNBA1

Taylor w walce o wakujący tytuł NBA pokonał Tony Canzoneriego 24 czerwca 1927. W maju 1928 zrezygnował z tytuł mając problemy z utrzymaniem wagi.

23 maja 19281929Bushy Graham Stany ZjednoczoneUniwersalny (NBA & NYSAC)0

Graham w walce o wakujące tytuły NBA i NYSAC Izzy Schwartza. Nie bronił tytułu przechodząc do wyższych kategorii.

18 czerwca 19297 października 1929Panama Al Brown PanamaNYSAC1
7 październik 192916 kwietnia 1934Panama Al Brown PanamaUniwersalny
(NBA & NYSAC)
4

NBA pozbawiła Browna tytułu za nie honorowanie kontraktu na walkę z Rodolfo Casanovą.

7 sierpnia 193526 sierpnia 1935Sixto Escobar PortorykoNBA0
26 sierpnia 193515 listopada 1935Lou Salica Stany ZjednoczoneNBA0
15 listopada 193531 sierpnia 1936Sixto Escobar PortorykoNBA1
31 sierpnia 193623 września 1937Sixto Escobar PortorykoUniwersalny2
23 września 193720 lutego 1938Harry Jeffra Stany ZjednoczoneUniwersalny0
20 lutego 19384 październik 1939Sixto Escobar PortorykoUniwersalny1

Escobar zrezygnował z tytułu po zwycięstwie nad Tony Oliverą 4 października 1939, nie mogąc utrzymać limitu wagi.

17 listopada 19397 sierpnia 1942Lou Salica Stany ZjednoczoneUniwersalny6
7 sierpnia 19426 stycznia 1947Manuel Ortiz Stany ZjednoczoneUniwersalny15
6 stycznia 194711 marca 1947Harold Dade Stany ZjednoczoneUniwersalny0
11 marca 194731 maja 1950Manuel Ortiz Stany ZjednoczoneUniwersalny4
31 maja 195015 listopada 1952Vic Toweel Związek Południowej AfrykiUniwersalny3
15 listopada 19522 maja 1954Jimmy Carruthers AustraliaUniwersalny2

Carruthers ogłosił rezygnację z tytułu po jego obronie z Chamroenem Songkitratem w Bangkoku[9].

19 września 195429 czerwca 1956Robert Cohen FrancjaUniwersalny1
29 czerwca 19561 kwietnia 1957Mario D'Agata WłochyUniwersalny0
1 kwietnia 19578 lipca 1959Alphonse Halimi FrancjaUniwersalny1
8 lipca 195930 sierpnia 1960Jose Becerra MeksykUniwersalny2

Becerra ogłosił rezygnację z tytułu po porażce z Eloy Sanchezem (nie była to walka o tytuł).

18 listopada 196018 maja 1965Éder Jofre BrazyliaUniwersalny8
18 maja 196527 lutego 1968Fighting Harada JaponiaUniwersalny (WBA & WBC)4
27 lutego 196822 sierpnia 1969Lionel Rose AustraliaUniwersalny3
22 sierpnia 196916 październik 1970Rubén Olivares MeksykUniwersalny2
16 październik 19702 kwietnia 1971Chucho Castillo MeksykUniwersalny0
2 kwietnia 197119 marca 1972Rubén Olivares MeksykUniwersalny2
19 marca 197229 lipca 1972Rafael Herrera MeksykUniwersalny0
29 lipca 1972kwiecień 1972Enrique Pinder PanamaUniwersalny0

Pinder pozbawiony został tytułu WBC po odmowie obrony z Rodolfo Martínezem.

kwiecień 197220 stycznia 1973Enrique Pinder PanamaWBA0
20 stycznia 19733 listopada 1973Romeo Anaya MeksykWBA2
14 kwietnia 19737 grudnia 1974Rafael Herrera MeksykWBC2
3 listopada 19733 lipca 1974Arnold Taylor Południowa AfrykaWBA0
3 lipca 197415 marca 1975Hong Soo-hwan Korea PołudniowaWBA1
7 grudnia 19748 maja 1976Rodolfo Martínez MeksykWBC3
15 marca 197519 listopada 1977Alfonso Zamora MeksykWBA5
8 maja 19763 czerwca 1979Carlos Zárate MeksykWBC9
19 listopada 197729 sierpnia 1980Jorge Lujan PanamaWBA5
3 czerwca 19793 czerwca 1982Lupe Pintor MeksykWBC8

Pintor zrezygnował z tytułu WBC po zwycięskiej jego obronie 3 czerwca 1982 z Lee Seung-hoonem z powodu zamiaru zdobycia tytułu WBC w wadze superkoguciej. Przegrał z Wilfredo Gómezem 3 grudnia 1982 przez KO w 14r.[10].

29 sierpnia 198014 listopada 1980Julian Solis PortorykoWBA0
14 listopada 19807 kwietnia 1984Jeff Chandler Stany ZjednoczoneWBA9
1 września 19831984Alberto Davila MeksykWBC1

Davila zdobył wakujący tytuł WBC po pokonaniu Meksykanina Francisco Bejinesa, który 3 dni po walce zmarł z powodu obrażeń.
Pozbawiony został tytułu z powodu przedłużającego się leczenia kontuzji[11].

7 kwietnia 198410 marca 1986Richie Sandoval Stany ZjednoczoneWBA2
15 kwietnia 198426 kwietnia 1985Satoshi Shingaki JaponiaIBF1

Shingaki został pierwszym mistrzem świata organizacji IBF, pokonując Elmera Magallano przez TKO w 8r.

26 kwietnia 19851987Jeff Fenech AustraliaIBF3

Fenech zrezygnował z tytułu IBF zostając mistrzem WBC w wadze superkoguciej 8 maja 1987 po zwycięstwie nad Tajlandczykiem Samartem Payakaroonem.

4 maja 19859 sierpnia 1985Daniel Zaragoza MeksykWBC0
9 sierpnia 198529 października 1988Miguel Happy Lora KolumbiaWBC7
10 marca 19866 czerwca 1986Gaby Canizales Stany ZjednoczoneWBA0
6 czerwca 1986luty 1987Bernardo Pinango WenezuelaWBA3

Pinango zrezygnował z tytułu WBA przechodząc do superkoguciej, w której został mistrzem świata.

29 marca 198724 maja 1987Takuya Muguruma JaponiaWBA0
15 maja 19879 lipca 1988Kelvin Seabrooks Stany ZjednoczoneIBF3
24 maja 19874 października 1987Park Chan-yong Korea PołudniowaWBA0
4 października 19879 maja 1988Wilfredo Vázquez PortorykoWBA1
9 maja 198814 sierpnia 1988Khaokor Galaxy TajlandiaWBA0
9 lipca 19881994Orlando Canizales Stany ZjednoczoneIBF16

Canizales zrezygnował z tytułu przechodząc do kategorii superkoguciej.

14 sierpnia 19889 lipca 1989Moon Sung-kil Korea PołudniowaWBA2
29 października 198825 lutego 1991Raúl Pérez MeksykWBC7
3 lutego 1989wrzesień 1990Israel Contreras WenezuelaWBO1

Contreras został pierwszym mistrzem świata organizacji WBO pokonując w Caracas Maurizio Lupino przez KO w 1 r. zrezygnował z tytułu WBO zamierzając walczyć o tytuł WBA z Luisito Espinosą[12].

9 lipca 198918 października 1989Khaokor Galaxy TajlandiaWBA0
18 października 198919 października 1991Luisito Espinosa FilipinyWBA2
25 lutego 199119 września 1991Greg Richardson Stany ZjednoczoneWBC1
12 marca 199130 czerwca 1991Gaby Canizales Stany ZjednoczoneWBO0
30 czerwca 199113 maja 1992Duke McKenzie Wielka BrytaniaWBO2
19 września 199117 września 1992Joichiro Tatsuyoshi JaponiaWBC0
19 października 199115 marca 1992Israel Contreras WenezuelaWBA0
15 marca 19929 października 1992Eddie Cook Stany ZjednoczoneWBA0
13 maja 199230 lipca 1994Rafael Del Valle PortorykoWBO2
17 września 199228 marca 1993Victor Rabanales MeksykWBC1
9 października 199223 października 1993Jorge Julio Rocha KolumbiaWBA2
28 marca 199323 grudnia 1993Byun Jung-il Korea PołudniowaWBC1
23 października 199322 kwietnia 1994Junior Jones Stany ZjednoczoneWBA1
23 grudnia 199330 lipca 1995Yasuei Yakushiji JaponiaWBC4
22 kwietnia 199416 lipca 1994John Michael Johnson Stany ZjednoczoneWBA0
16 lipca 199417 września 1995Daorung Chuvatana TajlandiaWBA2
30 lipca 199421 października 1995Alfred Kotey GhanaWBO2
21 stycznia 199529 kwietnia 1995Harold Mestre KolumbiaIBF0
29 kwietnia 199519 lipca 1997Mbulelo Botile Południowa AfrykaIBF5
30 lipca 19951996Wayne McCullough IrlandiaWBC2

McCullough zrezygnował z tytułu WBC przechodząc do kategorii superkoguciej.

17 września 199528 stycznia 1996Veeraphol Sahaprom TajlandiaWBA0
21 października 199526 kwietnia 1996Daniel Jiménez PortorykoWBO1
28 stycznia 199627 października 1996Nana Konadu GhanaWBA0
26 kwietnia 19961996Robbie Regan Wielka BrytaniaWBO0

Regan nie broniąc tytułu WBO zakończył karierę ze względu na problemy zdrowotne.

10 sierpnia 199622 listopada 1997Sirimongkol Singwangcha TajlandiaWBC3
27 października 199621 czerwca 1997Daorung Chuvatana TajlandiaWBA1
21 czerwca 19975 grudnia 1998Nana Konadu GhanaWBA1
19 lipca 199715 lutego 2003Timothy Austin Stany ZjednoczoneIBF9
28 lipca 19978 stycznia 2000Jorge Julio Rocha KolumbiaWBO3
22 listopada 199729 grudnia 1998Joichiro Tatsuyoshi JaponiaWBC2
5 grudnia 199826 czerwca 1999Johnny Tapia Stany ZjednoczoneWBA0
29 grudnia 199816 kwietnia 2005Veeraphol Sahaprom TajlandiaWBC14
26 czerwca 19997 sierpnia 2001Paulie Ayala Stany ZjednoczoneWBA3

WBA pozbawiła Ayalę tytułu za walkę bez zgody o tytuł innej organizacji (IBO).

8 stycznia 2000wrzesień 2000Johnny Tapia Stany ZjednoczoneWBO1

Tapia zrezygnował z tytułu WBO nie mogąc utrzymać limitu kategorii.

4 września 200015 marca 2002Mauricio Martinez PanamaWBO1
14 października 200119 kwietnia 2002Eidy Moya WenezuelaWBA0
15 marca 20027 maja 2004Cruz Carbajal MeksykWBO2
19 kwietnia 200211 października 2004Johnny Bredahl DaniaWBA3

Bredahl zrezygnował z tytułu WBA[13]. .

15 lutego 20032006Rafael Márquez MeksykIBF7

Márquez zrezygnował z tytułu IBF po zakontraktowaniu walki o tytuł WBC w wadze superkoguciej z Israelem Vázquezem.

7 maja 200429 października 2005Ratanachai Sor Vorapin TajlandiaWBO1
26 lutego 200531 maja 2008Wołodymyr Sydorenko UkrainaWBA6
16 kwietnia 200530 kwietnia 2010Hozumi Hasegawa JaponiaWBC10
29 października 200511 sierpnia 2007Jhonny González MeksykWBO2
7 maja 200729 września 2007Luis Alberto Pérez NikaraguaIBF0
11 sierpnia 2007marzec 2009Gerry Peñalosa FilipinyWBO1
29 września 200731 października 2009Joseph Agbeko GhanaIBF2
31 maja 200826 września 2014Anselmo Moreno PanamaWBA Super12

Moreno w listopadzie 2010 otrzymał tytuł "super mistrza" WBA.

28 marca 200930 kwietnia 2010Fernando Montiel MeksykWBO0
31 październik 200911 grudnia 2010Yonnhy Pérez KolumbiaIBF1
30 kwietnia 201019 lutego 2011Fernando Montiel MeksykWBC i WBO0
11 grudnia 201013 sierpnia 2011Joseph Agbeko GhanaIBF0
26 grudnia 20106 grudnia 2013Kōki Kameda JaponiaWBA

Kameda pokonał Alexandra Munoza w walce o wakujący, po awansie Moreno na "super mistrza", tytuł WBA[14]. Zrezygnował z tytułu w grudniu 2013.

19 lutego 2011październik 2011Nonito Donaire FilipinyWBC i WBO1

Donaire po zwycięstwie nad Omarem Narvaezem zrezygnował z tytułów przechodząc do junior piórkowej.

13 sierpnia 2011luty 2012Abner Mares MeksykIBF1

Mares zwakował tytuł przechodząc do wyższej kategorii.

6 listopada 2011NadalShinsuke Yamanaka JaponiaWBC8

Yamanaka zdobył wakujący tytuł po zwycięstwie nad Christianem Esquivelem[15].

26 listopada 20112012Jorge Arce MeksykWBO0

Arce zdobył wakujący tytuł po zwycięstwie nad Indonezyjczykiem Angky Angkottą[16]. Zwakował pas powracając do wyższej kategorii.

2 czerwca 2012luty 2013Leo Santa Cruz MeksykIBF3

Santa Cruz zdobył wakujący tytuł po zwycięstwie nad Vusi Malingą (Republika Południowej Afryki)[17]. Zwakował tytuł przechodząc do wyższej kategorii.

20 października 20122 marca 2013Pungluang Sor Singyu TajlandiaWBO0

Pungluang zdobył wakujący tytuł po zwycięstwie nad Filipińczykiem AJ Banalem[18].

2 marca 20131 sierpnia 2013Paulus Ambunda NamibiaWBO0
11 maja 201318 października 2013Jamie McDonnell Wielka BrytaniaIBF0

McDonnell zdobył wakujący tytuł zwyciężając Julio Ceję (Meksyk). Pozbawiony tytułu w październiku 2013.

1 sierpnia 201323 kwietnia 2015Tomoki Kameda JaponiaWBO3

Komoda zrezygnował z pasa WBO, by walczyć o tytuł WBA z Jamiem McDonnellem[19].

21 grudnia 20137 czerwca 2014Stuart Hall Wielka BrytaniaIBF1

Hall zdobył wakujący tytuł zwyciężając Vusi Malingę (RPA).

31 maja 2014NadalJamie McDonnell Wielka BrytaniaWBA2

McDonnell zdobył wakujący tytuł WBA zwyciężając Tabtimdaenga Na Rachawata (Tajlandia) przez TKO w 10. rundzie.

7 czerwca 20142 lipca 2014Paul Butler Wielka BrytaniaIBF0

Butler zrezygnował z tytułu w lipcu 2014.

26 września 2014NadalJuan Carlos Payano DominikanaWBA Super1
25 października 2014NadalRandy Caballero Stany ZjednoczoneIBF0

Caballero zdobył wakujący tytuł IBF zwyciężając Stuarta Halla na punkty.

7 sierpnia 2015NadalPungluang Sor Singyu TajlandiaWBO0

Pungluang zdobył wakujący tytuł po zwycięstwie nad Ryo Akaho z Japonii.

Przypisy

  1. Biografia George Dixona (Boxing Biografies)
  2. Biografia Jimmy'ego Barry'ego (cyberboxingzone.com)
  3. Lista walk Jimmy'ego Barry'ego (BoxRec.com)
  4. Biografia Terry McGoverna (cyberboxingzone.com)
  5. Biografia Harry Harrisa (cyberboxingzone.com)
  6. Biografia Harry Forbesa (cyberboxingzone.com)
  7. Lista walk Jackie Sharkeya (BoxRec.com)
  8. Biografia Charleya Phola Rosenberga (cyberboxingzone.com)
  9. Lista walk Jimmy'ego Carruthersa (BoxRec.com)
  10. Lista walk Lupe Pintora (BoxRec.com)
  11. Lista walk Alberto Davili (BoxRec.com)
  12. Lista walk Israela Contrerasa (BoxRec.com)
  13. Biografia Johnny Bredahla (BoxRec.com)
  14. Koki zdobył pas w trzeciej kategorii wagowej (Bokser.org)[dostęp 25-07-2011]
  15. Yamanaka-Esquivel : Full Report. fightnews.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-07)]. (Fightnews.com) [dostęp 07-11-2011]
  16. Jorge Arce defeats Angky Angkotta to win WBO bantamweight championship (Fightnews.com) [dostęp 27-11-2011]
  17. Santa Cruz beats Malinga (Fightnews.com) [dostęp 2-06-2012]
  18. Sor Singyu stops Banal, claims vacant WBO bantamweight crown (Fightnews.com) [dostęp 20-12-2012]
  19. Tomoki Kameda rezygnuje z pasa WBO, by walczyć z mistrzem WBA (Bokser.org) [dostęp 25-04-2015]

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of South Africa (1928–1994).svg
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994
Flag of Thailand.svg
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
  • Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
  • White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
  • Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Flag of Namibia.svg
Flag of Namibia
Flag of the Dominican Republic.svg
The flag of the Dominican Republic has a centered white cross that extends to the edges. This emblem is similar to the flag design and shows a bible, a cross of gold and 6 Dominican flags. There are branches of olive and palm around the shield and above on the ribbon is the motto "Dios,Patria!, Libertad" ("God, Country, Freedom") and to amiable freedom. The blue is said to stand for liberty, red for the fire and blood of the independence struggle and the white cross symbolized that God has not forgotten his people. "Republica Dominicana". The Dominican flag was designed by Juan Pablo Duarte, father of the national Independence of Dominican Republic. The first dominican flag was sewn by a young lady named Concepción Bona, who lived across the street of El Baluarte, monument where the patriots gathered to fight for the independence, the night of February 27th, 1844. Concepción Bona was helped by her first cousin María de Jesús Pina.
Boxing pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.