Lista zawodowych mistrzów świata wagi słomkowej w boksie

Waga słomkowa jest najmłodszą kategorią boksu zawodowego. Została wprowadzona w roku 1987 przez IBF a następnie przez WBC (1987), WBA (1988) i WBO (1989). Jej limit wynosi 47,6 kg (105 funtów).

Każda z federacji boksu zawodowego uznaje swoich mistrzów świata i prowadzi własne listy bokserów ubiegających się o tytuł. Poniżej zestawiono mistrzów świata czterech podstawowych organizacji boksu zawodowego:

- World Boxing Association (WBA) powstała w roku 1962 na bazie istniejącej od 1921 roku National Boxing Association (NBA),

- World Boxing Council (WBC) założona w roku 1963,

- International Boxing Federation (IBF) założona w 1983,

- World Boxing Organization (WBO) założona w roku 1988.

Zdobycie
tytułu		Utrata
tytułu		MistrzOrganizacjaObrona
tytułu
14 czerwca 1987grudzień 1987Lee Kyung-young Korea PołudniowaIBF0

Lee został pierwszym mistrzem IBF w wadze słomkowej po pokonaniu Japończyka Masaharu Kawakami. Zrezygnował z tytułu, preferując konfrontację z Hiroki Ioką o tytuł organizacji WBC[1].

18 października 198713 listopada 1988Hiroki Ioka JaponiaWBC2

Ioka został pierwszym mistrzem organizacji WBC w wadze słomkowej po pokonaniu Taja Mai Thomburifarma[2].

10 stycznia 19881989Leo Gamez WenezuelaWBA1

Gamez pokonał Kima Bong-juna z Korei Południowej i został inauguracyjnym mistrzem organizacji WBA w wadze słomkowej. Zrezygnował z tytułu ze względu na kontuzję ramienia[3].

24 marca 198817 czerwca 1989Samuth Sithnaruepol TajlandiaIBF2
13 listopada 198812 listopada 1989Napa Kiatwanchai TajlandiaWBC2
16 kwietnia 19892 lutego 1991Kim Bong-jun Korea PołudniowaWBA5

Kim zdobył wakujący tytuł WBA pokonując Kolumbijczyka Agustina Garcię[4].

17 czerwca 198921 września 1989Nico Thomas IndonezjaIBF0
30 sierpnia 19891991Rafael Torres DominikanaWBO1

Torres został inauguracyjnym mistrzem organizacji WBO w wadze słomkowej po zwycięstwie nad Kolumbijczykiem Yamilem Caraballo. Został pozbawiony tytułu nie przystępując do jego kolejnej obrony.

21 września 198922 lutego 1990Eric Chavez FilipinyIBF0
12 listopada 19897 lutego 1990Choi Jum-hwan Korea PołudniowaWBC0
7 lutego 199025 października 1990Hideyuki Ōhashi JaponiaWBC1
22 lutego 19906 września 1992Fahlan Sakkreerin TajlandiaIBF7
25 października 199023 sierpnia 1997Ricardo López MeksykWBC20
2 lutego 199114 października 1992Choi Hi-yong Korea PołudniowaWBA4
6 września 199210 grudnia 1992Manny Melchor FilipinyIBF0
14 października 199210 lutego 1993Hideyuki Ōhashi JaponiaWBA0
10 grudnia 199227 grudnia 1997Ratanapol Sor Vorapin TajlandiaIBF19
10 lutego 19932 grudnia 1995Chana Porpaoin TajlandiaWBA8
15 maja 1993jesień 1993Paul Weir Wielka BrytaniaWBO1

Weir zdobył wakujący tytuł WBO, pokonując Meksykanina Fernando Martineza przez TKO w 7r. Zrezygnował z tytułu, przystępując do pojedynku z Josue Camacho o pas WBO w kategorii junior muszej.

22 grudnia 199323 sierpnia 1997Alex Sánchez PortorykoWBO6
2 grudnia 199513 listopada 1998Rosendo Álvarez NikaraguaWBA5
23 sierpnia 1997grudzień 1997Ricardo López MeksykWBC i WBO0

López zunifikował tytuły WBC i WBO, pokonując Alexa Sáncheza, a następnie zrezygnował z tytułu WBO.

grudzień 199713 listopada 1998Ricardo López MeksykWBC0
19 grudnia 199730 maja 1998Eric Jamili FilipinyWBO0
27 grudnia 19972001Zolani Petelo Południowa AfrykaIBF5

Petelo zrezygnował z tytułu, przechodząc do kategorii junior muszej, gdzie w walce o tytuł IBF, 29 września 2002, przegrał z Ricardo Lópezem przez KO w 8r[5].

30 maja 19982001Kermin Guardia KolumbiaWBO3

Guardia został pozbawiony tytułu ze względu na długotrwały brak aktywności. W 2003 powrócił i kontynuował karierę w kategorii junior muszej[6]. .

13 listopada 19981999Ricardo López MeksykWBA i WBC0

López pokonał Rosendo Álvareza 13 listopada 1998 i zunifikował tytuły WBA i WBC.
Zrezygnował z nich, przechodząc do junior muszej, gdzie 2 października 1999, po pokonaniu Willa Grigsby'ego został mistrzem organizacji IBF.

199911 lutego 2000Wandee Singwancha TajlandiaWBC0

23 sierpnia 1998 r. Singwancha został tymczasowym mistrzem WBC, a po rezygnacji Lópeza z tytułu, mistrzem pełnoprawnym.

9 października 199920 sierpnia 2000Noel Arambulet WenezuelaWBA0
11 lutego 200010 stycznia 2004José Antonio Aguirre MeksykWBC7
20 sierpnia 20006 grudnia 2000Jomarie Gamboa FilipinyWBA0
6 grudnia 200016 kwietnia 2001Keitarō Hoshino JaponiaWBA0
16 kwietnia 200125 sierpnia 2001Chana Porpaoin TajlandiaWBA0
29 kwietnia 20019 sierpnia 2002Roberto Leyva MeksykIBF1
25 sierpnia 200119 października 2001Yutaka Niida JaponiaWBA0

Niida zrezygnował z tytułu, ogłaszając zakończenie kariery. Powrócił do boksu w lipcu 2003 r.[7].

29 stycznia 200229 lipca 2002Keitarō Hoshino JaponiaWBA0
29 czerwca 200228 marca 2003Jorge Mata HiszpaniaWBO1
29 lipca 20023 lipca 2004Noel Arambulet WenezuelaWBA2
9 sierpnia 200231 maja 2003Miguel Barrera KolumbiaIBF1
28 marca 20033 maja 2003Eduardo Ray Márquez NikaraguaWBO0
3 maja 2003sierpień 2007Iván Calderón PortorykoWBO11

Calderón zrezygnował z tytułu, zostając mistrzem WBO w kategorii junior muszej po pokonaniu 25 sierpnia 2007 - Hugo Fidela Cazaresa.

31 maja 20034 października 2003Edgar Cardenas MeksykIBF0
4 października 200314 września 2004Daniel Reyes KolumbiaIBF1
10 stycznia 200418 grudnia 2004Eagle Den Junlaphan TajlandiaWBC1
3 lipca 200415 września 2008Yutaka Niida JaponiaWBA7
14 września 20047 lipca 2007Muhammad Rachman IndonezjaIBF3
18 grudnia 20044 kwietnia 2005Isaac Bustos MeksykWBC0
4 kwietnia 20056 sierpnia 2005Katsunari Takayama JaponiaWBC0
6 sierpnia 200529 listopada 2007Eagle Den Junlaphan TajlandiaWBC4
7 lipca 200714 czerwca 2008Florante Condes FilipinyIBF0
30 września 2007marzec 2011Donnie Nietes FilipinyWBO4

Donnie Nietes zrezygnował z tytułu, przechodząc do kategorii junior muszej.

29 listopada 200711 lutego 2011Oleydong Sithsamerchai TajlandiaWBC6
14 czerwca 200826 marca 2010Raúl García MeksykIBF3
15 września 20082010Román González NikaraguaWBA3

González zrezygnował z tytułu, przechodząc do kategorii junior muszej.

26 marca 20101 września 2012Nkosinathi Joyi Południowa AfrykaIBF2
5 listopada 201019 kwietnia 2011Kwanthai Sithmorseng TajlandiaWBA0
11 lutego 201120 czerwca 2012Kazuto Ioka JaponiaWBC2
19 kwietnia 201130 lipca 2011Muhammad Rachman IndonezjaWBA0
marzec 201127 sierpnia 2011Raúl García MeksykWBO1

García 30 października 2010 po pokonaniu Luisa De la Rosy zdobył tytuł mistrza tymczasowego. Po przejściu Donnie Nietesa do wyższej kategorii, otrzymał tytuł mistrza pełnoprawnego.

30 lipca 201124 października 2011Pornsawan Porpramook TajlandiaWBA0
27 sierpnia 2011NadalMoisés Fuentes MeksykWBO
24 października 201120 czerwca 2012Akira Yaegashi JaponiaWBA0
20 czerwca 2012czerwiec 2012Kazuto Ioka JaponiaWBC i WBA0

29 czerwca Ioka ogłosił rezygnację z tytułu mistrza federacji WBC[8].

czerwiec 2012październik 2012Kazuto Ioka JaponiaWBA0

Ioka zrezygnował z tytułu WBA, przechodząc do kategorii junior muszej[9].

1 września 201230 marca 2013Mario Rodríguez MeksykIBF0
24 listopada 20125 lutego 2014Xiong Zhaozhong ChinyWBC2

Zhong zdobył wakujący tytuł po zwycięstwie nad Meksykaninem Javierem Martinezem Resendizem[10].

31 grudnia 2012styczeń 2014Ryō Miyazaki JaponiaWBA2

Miyazaki zdobył wakujący tytuł po zwycięstwie nad Tajem Pornsawanem Porpramookiem. (Miyazaki zwakował tytuł, przechodząc do wyższej kategorii)[11].

30 marca 20139 sierpnia 2014Katsunari Takayama JaponiaIBF2
13 lipca 201322 marca 2014Merlito Sabillo FilipinyWBO1
5 lutego 20146 listopada 2014Oswaldo Novoa MeksykWBC1
1 marca 201419 marca 2016Hekkie Budler Południowa AfrykaWBA4
22 marca 2014październik 2014 (wakat)Francisco Rodríguez Jr. MeksykWBO1
9 sierpnia 2014grudzień 2014 (wakat)Francisco Rodríguez Jr. MeksykIBF0
6 listopada 2014NadalChayaphon Moonsri TajlandiaWBC6
31 grudnia 20142 marca 2015Katsunari Takayama JaponiaIBF & WBO0

Takayama zrezygnował z pasa WBO, zachowując tytuł IBF.

2 marca 201531 grudnia 2015Katsunari Takayama JaponiaIBF2
30 maja 201530 kwietnia 2016 (wakat)Kōsei Tanaka JaponiaWBO0
31 grudnia 2015NadalJosé Argumedo MeksykIBF2
19 marca 201629 czerwca 2016Byron Rojas NikaraguaWBA0
29 czerwca 2016NadalThammanoon Niyomtrong TajlandiaWBA1
20 sierpnia 2016NadalKatsunari Takayama JaponiaWBO0

Takayama zdobył wakujący pas WBO, po pokonaniu swego rodaka Riku Kano.

Przypisy

  1. ↑ Lista walk zawodowych Lee Kyung-yuna (BoxRec.com)
  2. ↑ Lista walk zawodowych Hiroki Ioki (BoxRec.com)
  3. ↑ Lista walk zawodowych Leo Gomeza (BoxRec.com)
  4. ↑ Lista walk zawodowych Bong-Jun Kima (BoxRec.com)
  5. ↑ Lista walk zawodowych Zolani Petelo (BoxRec.com)
  6. ↑ Lista walk zawodowych Kermina Guardii (BoxRec.com)
  7. ↑ Biografia Yutaki Niidy (BoxRec.com)
  8. ↑ Ioka renounces WBC belt (Fightnews.com) [dostęp 10-08-2012]
  9. ↑ Biografia Kazuto Ioki (BoxRec.com)
  10. ↑ Lista walk zawodowych Xiong Zhaozhonga (BoxRec.com)
  11. ↑ Lista walk zawodowych Ryo Miyazaki (BoxRec.com)

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Boks zawodowy
Mistrzowie świata według kategorii wagowych
Mistrzowie Europy według kategorii wagowych
Walki o mistrzostwo świata
według kategorii wagowych
Organizacje boksu zawodowego – aktualni mistrzowie
Kalendarium

Boxing pictogram.svg

Mistrzowie świata wagi słomkowej w boksie

Media użyte na tej stronie

Flag of Thailand.svg
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
  • Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
  • White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
  • Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Flag of Indonesia.svg
bendera Indonesia
Flag of the Dominican Republic.svg
The flag of the Dominican Republic has a centered white cross that extends to the edges. This emblem is similar to the flag design and shows a bible, a cross of gold and 6 Dominican flags. There are branches of olive and palm around the shield and above on the ribbon is the motto "Dios,Patria!, Libertad" ("God, Country, Freedom") and to amiable freedom. The blue is said to stand for liberty, red for the fire and blood of the independence struggle and the white cross symbolized that God has not forgotten his people. "Republica Dominicana". The Dominican flag was designed by Juan Pablo Duarte, father of the national Independence of Dominican Republic. The first dominican flag was sewn by a young lady named Concepción Bona, who lived across the street of El Baluarte, monument where the patriots gathered to fight for the independence, the night of February 27th, 1844. Concepción Bona was helped by her first cousin María de Jesús Pina.
Boxing pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.